น้องภูจะครบ 5 ขวบแล้วครับ ^^

[Waraporn.2556]

ขอบคุณนะคะคุณน๊อต ตอนนี้ไม่ค่อยปล่อยให้น้องอยู่คนเดียวค่ะ จะชวนเล่น แต่มักจะหมดมุขซะงั้น แต่น้องไม่ค่อยทำตามคำสั่ง เช่นบอกให้นั่ง บอกให้รอ ไม่ค่อยยอมกันเท่าไหร่ อันนี้ไม่แน่ใจเป็นเพราะไม่เข้าใจหรือดื้อกันแน่

[not510tp]

โรงเรียนน้องภูเปิดเรียนตั้งแต่ 16 พฤษภาคม ได้ไปโรงเรียนวันนี้เป็นวันที่ 12 แล้ว

หลังจากที่น้องภูมีไม่ยอมเขียน ไม่ยอมทำงานที่คุณครูในแต่ละวิชาให้ทำ และบางครั้งกวนเพื่อนและครูในเวลาเรียน

วันนี้ น้องภูได้ย้ายไปอยู่ห้องอื่น ครูประจำชั้นคนอื่น ซึ่งเป็นครูประจำชั้นที่พ่อแม่ของเด็กๆหลายคน อยากจะขอย้ายลูกตัวเองออกจากห้องนี้

แต่ผมรู้สึกได้ ว่าคุณครูท่านนี้ จะสามารถช่วยให้น้องภูทำงาน และเขียนได้อย่างที่ผมพาเค้าทำที่บ้าน


พอดีว่าเมื่อวันพฤหัสที่แล้ว ตอนผมไปรับ น้องภูไม่ยอมเขียน ไม่ยอมทำงานเลยสักวิชาเดียว (วิชาละหนึ่งหน้าโดยประมาณ)

ผมก็พาน้องภูขึ้นไปคุยกับครูประจำชั้นบนห้อง มีดุ มีว่า มีถามหาเหตุผล น้องภูให้เหตุผลว่า ไม่ชอบครู ครูพูดไม่ดี

ผมก็พยายามอธิบายให้น้องภูฟัง ว่าที่ครูพูดที่ครูทำ เพราะครูอยากให้เด็กทุกคนเก่งขึ้น (แต่ก็ไม่ได้ต้องการอะไรหรอกนะครับ แค่พูดเพื่อให้ครูได้ยิน)


แล้วพอดีจังหวะนั้น มีครูประจำชั้นของอีกห้องเดินเข้ามาพอดี แล้วครูท่านนั้นพูดขึ้นว่า นี่ถ้าไปอยู่ห้องครูอีกท่านนึง จะไม่ยิ่งแย่ไปกว่านี้เหรอ

หมายถึงคุณครูที่ใครๆก็บอกว่า เฮี๊ยบมาก ดุมาก เสียงดัง และจี้เด็กตลอด (ซึ่งก็เข้าทางผมพอดี เพราะผมเคยคิดเอาไว้ ว่าถ้าน้องภูได้เจอครูท่านนั้น น่าจะเข้ากันได้ดี)

ผมเลยบอกครูประจำชั้นของน้องภูไปว่า จริงๆแล้วผมคิดว่า ถ้าน้องภูเจอครูที่ดุๆ คอยจี้ตลอดเวลา เค้าอาจจะทำงานได้

ครูประจำชั้นของน้องภูจึงพูดขึ้นว่า "หรือว่าคุณพ่อจะลองดู" (โอ้ยยยยย เข้าทางผมอย่างแรงเลยครับ)

ผมเลยไม่รอช้า ถามคุณครูกลับไปว่า ลองได้หรือครับ ลองยังไงครับ ให้ย้ายห้องได้หรือครับ

ครูก็บอกว่า ถ้ามันจะช่วยให้เค้าเรียนได้ ทำได้ ครูก็ไม่ขัด แต่ให้คุณพ่อลงไปคุยกับคุณครูท่านนั้นเอง ว่าท่านจะรับหรือไม่

ผมก็ไม่รอช้าครับ ลงไปคุยกับคุณครูท่านนั้นทันที คุณครูท่านนั้นก็พอจะทราบเรื่องของน้องภูอยู่บ้าง

ครูท่านนั้นบอกว่า ถ้าคุณพ่อรับคุณครูได้ และเชื่อว่าครูจะช่วยให้ลูกของคุณพ่อทำงานและเรียนได้ คุณครูก็ยินดีจะช่วย



จึงตกลงกับคุณครูทั้งสองท่าน ว่าจะลองให้น้องภูย้ายมาเรียนห้องของคุณครูอีกท่าน

เช้าวันศุกร์ ผมก็ไปยกโต๊ะและเก้าอี้ของน้องภูลงมาที่ห้องใหม่ คุณครูให้นั่งใกล้ๆโต๊ะครูเลย

และวันศุกร์ทั้งวัน น้องภู เขียน และทำงานเสร็จหมดทุกวิชา ที่มีให้เขียนเลยครับ (งงมากมาย)


ตอนไปรับ น้องภูบอกว่า ชอบครูมากๆเลย ครูมีวิธีสอนเด็กให้ทำงานให้เสร็จได้

ผมก็ถามว่า ครูทำยังไงเหรอ น้องภูถึงทำงานเสร็จหมดทุกวิชา น้องภูบอกว่า คุณครูบังคับให้ทำ คอยดุคอยว่าตลอดถ้าเด็กคนไหนไม่ทำ (5555555)

ตอนนี้คุณครูบอกว่าลองอยู่สักอาทิตย์นึง ถ้าไม่มีปัญหาอะไร ก็จะให้ผมไปที่ฝ่ายปกครอง และขอทำเรื่องย้ายห้อง

ครูที่พูดเยอะๆ เสียงดังๆ คอยจี้ตลอด ก็เหมาะกับน้องภูมากเลยทีเดียวครับ เพราะน้องภูไม่ค่อยกลัวครู ออกแนวซ่าๆมากกว่าเด็กคนอื่นเยอะเลย ^^'

ไม่รู้ว่าถ้าเมื่อไหร่ขัดขืน หรือดื้นรั้นมากๆ คุณครูประจำชั้นคนใหม่จะเอาอยู่หรือเปล่า ^^'

[not510tp]

ปัญหาอีกอย่างที่ผมได้ฟังจากเด็กคนอื่นเกือบจะทุกวันก็คือ น้องภูแกล้งหนู น้องภูแกล้งผม

เอาดินสอมาตีหัวผม เอาของเล่นมาเขกหัวหนู ^^'

เท่าที่ผมได้พูดคุยแล้ว ส่วนใหญ่จะมาจากการที่เด็กคนนั้นๆ พูดอะไรที่น้องภูไม่ชอบ หรือมีความสนใจในสิ่งของเดียวกันกับเพื่อน แต่น้องภูอยากจะเป็นคนจับคนถือ

แต่ก็มีหลายครั้ง ที่เพื่อนๆแค่เข้ามาใกล้ๆเฉยๆ ก็เอามือผลัก หรือเพื่อนเอาหน้ายื่นเข้ามาดูของที่น้องภูถืออยู่ใกล้ๆ น้องภูก็เอามือตีหัว

เรื่องนี้เมื่อก่อนแรงและควบคุมยากกว่านี้เยอะ เดี๋ยวนี้น้องภูไม่ทำอะไรรุนแรงแล้ว แต่ก็ยังไม่เนียนเท่าไหร่ เพราะเพื่อนๆยังพูดว่า แค่นี้ไม่เห็นต้องแกล้งเพื่อนเลย

แค่นี้ ไม่เห็นต้องตีหัวเพื่อนเลย

[not510tp]

อีกเรื่องครับ คือก่อนเปิดเทอมเพียงสองวัน ผมได้ให้น้องภู หยุดกินนมที่มีส่วนผสมของนมวัว

และให้หยุดของที่มีส่วนผสมของแป้งสาลีด้วย (เห็นผลมากมายครับ)

เมื่อก่อนเวลาผมจะหยุด ก็ให้เค้าหยุดแค่นมวัวเพียงอย่างเดียว แต่ตอนนี้ พอให้หยุดแป้งสาลีด้วย สังเกตุเห็นการเปลี่ยนแปลงอีกเยอะพอสมควรเลยครับ

แต่พอหันมาหยุดแป้งสาลีด้วย ยิ่งรู้ว่ามันคุมยากมากๆ เพราะของกินสมัยนี้ อะไรๆก็มีส่วนผสมของแป้งสาลี (เกือบทุกๆอย่างจริงๆครับ)

ขนาดข้าวผัดสำเร็จรูปที่ขายในเซเว่น ยังมีส่วนผสมของแป้งสาลี และบ้างอย่าง มีส่วนผสมของ นม ด้วย ^^'

เดี๋ยวนี้ ผมจะรู้ได้ทันที ว่าน้องภูไปกินอะไรที่มีส่วนผสมของนมวัวหรือแป้งสาลีมาหรือเปล่า

เพราะเมื่อไหร่ที่น้องภูกินสองสิ่งนี้เข้าไป (ไม่รู้ว่ามากหรือน้อย) น้องภูจะมีอาการหายใจไม่สะดวก คือผนังภายในโพรงจมูก จะบวมขึ้นมา กีดขวางทางเดินหายใจ

ที่ผมมั่นใจ เพราะผ่านการสังเกตุด้วยตัวเองมาตลอดเวลา ของที่น้องภูกิน ผมรู้ ผมเห็น ผมดูรายละเอียดหมด

วันไหนไปนอนบ้านแม่ แล้วกลับมาตอนเย็น ถ้ามีอาการผนังจมูกบวม ไต่สวนย้อนไปที่บ้านแม่ผม มีแป้งสาลีในบางมื้อทุกครั้ง

มีบางครั้ง ที่แม่ของผมยืนยัน ว่าไม่มีอะไรที่มีแป้งสาลีแน่นอน แต่น้องภูก็มีอาการผนังจมูกบวม

ผมก็ไปถามพนักงานทีละคน ว่าได้เอาอะไรให้น้องภูกินมั้ย ขนม นม หรืออะไรก็แล้วแต่ แล้วได้ความว่า กุ๊กที่ทอดไก่ให้

เค้าเอาไก่คลุกแป้งก่อนลงทอด ผมจึงยังเชื่อมั่น ว่านมวัว และแป้งสาลี มีส่วนกับความไม่นิ่งของน้องภูอย่างมาก

และก็ไม่รู้ว่า มีอะไรอีกมั้ย ที่ไม่ควรกิน แต่ผมจะไม่ค้นหาหรือศึกษาเพิ่มเติมไปมากกว่านี้แล้วครับ

หยุดสองตัวนี้พอ ที่เหลือก็อยู่กับหลักการของฟลอร์ไทม์ แค่นี้ก็มองเห็นแล้ว ว่าปัญหาต่องๆกำลังได้รับการคลี่คลายไปเรื่อยๆ ^^

[กิ่งแก้ว]

น้องภูคงพร้อมจะรับการกำกับวินัย และการหัดทำตามความต้องการของผู้อื่นมาสักพักแล้วล่ะค่ะ

[krongkan]

การพร้อมรับการกำกับวินัย และการหัดทำตามคนอื่นเป็นอย่างไรคะ รบกวนคุณหมอช่วยอธิบายด้วยค่ะ

[not510tp]

ในความคิดเห็นของผมนะครับ น่าจะหมายถึงการที่น้องภูสามารถสื่อสารกลับไปกลับมา กับเราได้

และสามารถสื่อสารกับคนอื่นเข้าใจ ว่าเรื่องที่กำลังสื่สารกันนั้นหมายถึงอะไร

เริ่มเข้าใจว่าโรงเรียนมีกฏ ห้องเรียนมีกฏ และเริ่มเข้าใจว่าทำไมคนอื่นๆถึงต้องทำตามกฏกติกา

และทำไมตัวเองถึงต้องทำตามคนอื่น

ก็น่าจะมาจากการสื่อสารกันทั้งในสถานการณ์จริง และผ่านบทบาทสมมุติในการคุยกันตลอดมานี่แหละครับ

แต่บางเรื่อง บางคำพูด บางประโยค น้องภูก็ยังไม่เข้าใจ ยังคงต้องอธิบาย ต้องเปรียบเทียบ และสมมุติ เพื่อให้ค่อยๆเข้าใจความหมาย

ผมเชื่อว่า การพร้อมรับการกำกับวินัยและการหัดทำตามคนอื่น ก็คือความเข้าใจในการสื่อสารนั่นเองอะครับ

[not510tp]

เมื่อกี้นี้ ครูท่านใหม่ โทรมา บอกว่าน้องภูไม่ร่วมมือเลย ไม่ยอมทำงานด้วย

ผมเลยไปโรงเรียนอย่างเร่งด่วน ได้คุยกับน้องภู สรุปใจความได้ว่า คุณครูพูดหน้าห้องเรียน ให้เขียนตาม

แต่น้องภูเขียนไม่ทัน เลยงอล เอาสมุดออกไปวางที่ม้านั่งหน้าห้อง แล้วครูบอกให้ไปเอาสมุดกลับเข้ามา น้องภูก็ไม่ยอม

ก็คุยอธิบายกันพักนึง จึงยอมร่วมกิจกรรมกับครูต่อ และยอมกลับเข้าไปนั่งเขียน แต่จะหมดเวลาเรียนวิชานั้นแล้ว

ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงต่อ เฮ้อ ^^'

[krongkan]

ขอบคุณค่ะคุณน๊อต พอเขียนถามเสร็จก็กลับไปค้นหนังสือเล่มแดงมาอ่านบท การวางกรอบและการทำโทษ เหมือนกันค่ะ
เพราะถ้าอ่านติดตามเรื่องราวของคุณน๊อตมาตลอด พอมาเปรียบเทียบเรื่องวินัยในห้องเรียนของน้องภูแล้ว เจ้าตัวแสบที่บ้าน
ก็น่าจะได้เวลากำกับวินัยจริงจังแล้วเหมือนกัน ที่ผ่านมาตัวเองก็ไม่ค่อยมั่นใจค่ะว่าทำได้หรือยัง ยังเกร็งๆ กลัวๆ กล้าๆ อยู่
ไม่แน่ใจว่าเค้าพร้อมไหม ได้แนวทางของคุณน๊อตนี่แหละค่ะ ช่วยเพิ่มความมั่นใจกับสิ่งที่ทำมาและจะทำต่อไป
ถึงขนาดเคยคิดไม่มั่นใจว่าที่เคยคิดว่าเขาไวความรู้สึกเนี่ย ทำไมตอนเรียนถึงต้องเพิ่มความเข้มข้นของน้ำเสียง ท่าทาง
ให้กลายเป็นดุอยู่เรื่อย ถึงจะทำงานได้เสร็จเรียบร้อยและผลงานออกมาค่อนข้างดี เลยงงๆ เหมือนกันว่าเฉื่อยเรียนรู้หรือเปล่า
พอดีเมื่อเช้าอ่านที่คุณหมอเขียนเลยสงสัยว่า เฉื่อยเรียนรู้ หรือพร้อมรับการกำกับวินัย งงค่ะ
แต่ว่าเดี๋ยวคงต้องเพิ่มการพูดคุยกันอีกค่ะ อาจจะยังไม่มากพอ

[krongkan]

ส่วนเรื่องน้องภู คุณน๊อตเก่งขนาดนี้ ผ่านได้อยู่แล้วค่ะ เอาใจช่วยนะคะ