floor time น้องบ๊อบบี้

[santana]

"จงยินดีเมื่อเขามีอารมณ์"

เรียนคุณถามหมอกิ่งแก้ว ครูพบ ครูทุกท่าน และผู้ปกครอง ตอนนี้คุณแม่กำลังฝึกการ

ยื้อ/ ตื้อกับบ๊อบบี้ในทุกโอกาสไม่ว่าบนต้องการ หรือไม่ต้องการ

บนความต้องการเช่น ขนม การไปเที่ยว อ่านหนังสือ

บนความไม่ต้องการเช่น ไม่ชอบเสื้อแครอทใหญ่ของแม่ แม่ก็ตื้อจะเอาไปให้เขา

และนี่ก็อีกโอกาสหนึ่งที่คุณแม่ตื้อ/ยื้อ โดยมีเจตจำนงต้องการเพิ่มรอบการสื่อสารในทุกอารมณ์ของลูก

ให้ลูกได้เรียนรู้กับอารมณ์ของตนเอง คุณแม่ไม่แน่ในว่าเข้าใจหรือทำถูกต้องหรือไม่จึงอยากเรียนถามทุกท่าน

เมื่อคืนบ๊อบร้องไห้เสียอกเสียใจอย่างหนักเมื่อตื่นมาไม่เจอแม่เพราะแม่เข้าห้องน้ำ

บ๊อบ: แม่อยู่ไหน

น้าหวาน: แม่อาบน้ำเดี๋ยวแม่มา

บ๊อบ: ไปอาบน้ำไหม

น้าหวาน โอ๋..... มันเสียใจนะลูกเนอะตื่นมาไม่เจอแม่ โอ๋...เสียใจ..จ..

แม่(มาถึง): แม่มาแล้ว โอ๋..เสียใจร้องไห้ใหญ่เลยอยากเจอแม่

บ๊อบ: แม่ถอดเสื้อสตรอเบอรี่(เสื้อแม่สีขาวลายจุดสีแดง)

แม่: โอ้ย! มันเสียใจและหงุดหงิดจริง จริงเลย

แม่: จะให้แม่ถอดทำไม

บ๊อบ: ให้แม่อาบน้ำ

แม่ : แม่อาบแล้ว

บ๊อบ: วิ่งไปที่ประตูจับลูกบิด (น้ำตาไหลพราก) ไปอาบน้ำไหม

แม่: รั้งประตูไว้ เดี๋ยว..เดี๋ยว แล้วใครจะเป็นคนอาบล่ะลูก

บ๊อบ: ให้แม่อาบ แล้วเขาก็จับลูดบิดเปิดออกจากห้องจนได้

เจตจำนงแม่อยากจะยื้อการอยากออกไปห้องน้ำของลูกบนอารมณ์หงุดหงิดแม่มัวแต่คิดมุขช้าไม่ทันเขา

บ๊อบ: แม่อาบน้ำ

แม่: แล้วเราจะอาบห้องไหนละลูก

บ๊อบ : อาบห้องนี้

แม่: ป่ะ เราไปอาบน้ำกัน โอ้....ย! ห้องมันมืดตึดตื๋อทำไงดีลูก

บ๊อบ มองหาสวิทต์ไฟ เขย่งเปิดไฟเองแล้ว วิ่งเปิดฝักบัว

บ๊อบ: แม่ไปไกล ไกล (หมายถึงให้แม่ไปอยู่ใต้ฝักบัว)

แม่ : พูดแบบขำ ชำ อ้าว! ให้แม่ออกไปข้างนอก

บ๊อบ: วิ่งมาดึงแม่ไปใต้ฝักบัว ให้แม่อาบน้ำ

แม่ : อ้อ! อยากให้แม่อาบน้ำ โอเค โอเค มะแม่จะอาบน้ำ อ้าวแล้วไหนสบู่
ไม่มีสบู่เลย สบู่อยู่ไหน

บ๊อบ :มองหาสบู่ ไปทั่วห้องน้ำไม่มี(แม่ให้น้าเอาไปซ่อน)

แม่ :เอ! หรือมันจะอยู่ห้องน้ำพ่อ

บ๊อบวิ่งไปหาสบู่ห้องพ่อ ไม่มี

แม่ : เออยากอาบน้ำแต่ไม่มีสบู่ทำไงดีน้า........รอ

เราจะไปขอปู่หรือไปซื้อใหม่ดี

บ๊อบ :ไปซื้อใหม่

ก็ชวนคุยกันไปเรื่อยซื้อที่ไหน จะไปยังไง รั้วปิดทำยังไง คุยกันอยู่นานสุดท้ายบ๊อบก็สงบอารมณ์
และเข้านอนกับแม่ด้วยรอยยิ้ม

[กิ่งแก้ว]

"ยื้อ/ ตื้อกับบ๊อบบี้ในทุกโอกาสไม่ว่าบนต้องการ หรือไม่ต้องการ"

ตรงนี้ ต้องดูแลให้อยู่ในความพอดีด้วยค่ะ ตื๊อกันทั้งวัน ถ้าสนุกไม่พอ เด็กจะเครียดนะคะ

อีกอย่างหนึ่ง ที่อยากทิ้งไว้เป็นข้อสังเกต ก็คือ การร้องไห้ ไม่ได้หมายความว่าเสียใจเสมอไป คนบางคนโกรธ ก็ร้องไห้นะคะ

กรณีนี้ อาจจะเป็นตกใจ แล้วต่อด้วยโกรธก็ได้ค่ะ

อยากรู้ ก็ต้องเปิดคำถามที่กว้างกว่านี้ค่ะ ดดยเริ่มที่คำถามปลายเปิด ถ้าตอบไม่ได้ ก็ลองให้ตัวเลือกดูค่ะ

เห็นลูกร้องไห้ แล้วรีบสรุปว่าเสียใจเลย อาจจะพลาดก็ได้ค่ะ

[kroopob]

ผมรู้สึกว่า บ๊อบบี้ตกใจ ที่ตื่นมาไม่เจอแม่
และก็คงย้ำเรื่องความรู้สึกก่อน มากกว่าจะตามไปเรื่องอาบน้ำ (ในภายหลัง-ถ้าจำเป็น หรือได้โอกาส)

[santana]

เรียนคุณหมอกิ่งแก้ว ครูพบ ครูและผู้ปกครองทุกท่าน

ขณะนี้เรากำลังฝึกทำงานอารมณ์กับบ๊อบบี้ค่ะ มันมีเหตุการณ์เมื่อคืนที่อยากเล่าเหมือนสารภาพบาป คุณแม่รู้สึกว่ายังทำได้ไม่ดี

ขอทุกท่านให้ความรู้ในเรื่องการทำงานอารมณ์ของคุณแม่ด้วยค่ะ

เมื่อวานบ๊อบไม่ได้นอนกลางวันหลังทานข้าวเย็นเสร็จพ่อพานั่งรถเล่น เผลองีบหลับ กลับมาอาบน้ำแต่งตัว กินนม เข้านอน

ในห้องแม่ปิดไฟกลางห้อง แต่มีแสงไฟสลัวผ่านมาทางม่านหน้าต่างไม่มืดเสียทีเดียว

บ๊อบ : เปิดโคมไฟใหญ่ [แม่รู้ละว่ามันต้องมีอะไรซักอย่าง]

แม่ : เอ๋! เป็นไรน้...า ไม่สบายใจเลยอยากเปิดโคมไฟ

บ๊อบ วิ่งไปที่สวิ๊ตจะเปิดไฟ

แม่ : เดี๋ยว..... เดี๋ยว บอกแม่หน่อยมันไม่สบายใจเป็นไรลูก

แล้วบ๊อบอยากเปิดไฟทำไมน้า

บ๊อบ : ไม่ตอบ วิ่งกลับไปทุ่มตัวลงหมอน

แม่ : [ตามไป] โอ! มันหงุดหงิดจริงเลยแม่ไม่ยอมเปิดไฟ
อ้า...ว แล้วไม่เปิดไฟเหรอลูก

บ๊อบ วิ่งกลับมาใหม่จะเปิดไฟ
แม่ โอ้ย! มันหงุดหงิดจริง จริงเลย อยากเปิดไฟ เดี๋ยว เดี๋ยว บอกแม่หน่อยทำไมมันหงุดหงิด

บีอบ [บ่นอยู่คนเดียว] มันหงิดหงิด ไมสบายใจ

แม่ : [ได้ยินที่เขาบ่น] อ้า! มันหงุดหงิเนอะ ยังหงุดหงิดอยู่เลย ทำไมหงุดหงิดน้า
เอ..หรือหนูไม่ชอบอะไรน้า

บ๊อบ : ไม่ชอบไฟสีเขียวยี่สิบห้า ชี้ไปที่เลขบอกอุณหภูมของแอร์

แม่ : เอ..ตกลงหนูไม่ชอบไฟสีเขียวยี่สิบห้า หรือเสียงแอร์ลูก

บ๊อบ ไม่ชอบไฟสีเขียวยี่สิบห้า

แม่ เออ! เห็นแล้วมันหงุดหงิดนะเนอะ ไม่ชอบเลย

บ๊อบ [บ่นอยู่คนเดียวไม่ได้สื่อกับแม่] ไม่ชอบไฟสีเขียวยี่สิบห้าเห็นแล้วหงุดหงิด
แม่ แล้วทำไงดีลูก......รอ .....จะให้แม่ปิดแอร์ หรือเปิดไฟดี

บ๊อบ: เปิดไฟ
แม่ เปิดก็เปิดไฟ บ๊อบก็ไม่มีทีท่าจะนอน

.........ชักนานไม่มีทีท่าจะนอนจะอ่านหนังสือ แม่เริ่มรู้ตัวแล้วว่าหงุดหงิดเพราะมีธุระตอนสามทุ่มครึ่งลูกยังไม่นอน....

แม่ [ทำเสียงเข้ม] : บ๊อบบี้มานอนลูกแม่หงุดหงิดแล้วนะ

บ๊อบ [รู้ว่าแม่เสียงเข้ม] : จะนอนกับพ่อ

และในทันทีแม่รู้สึกผิดค่ะและก็รู้สึกเสียใจที่ตัวเองเป็นเช่นนี้ ซึ่งปกติคุณแม่จะสงบตัวเองด้วยความเข้าใจลูกอย่างเต็มหัวใจ
รู้สึกมันเหมือนขุ่น ขุ่นนิดนิดในใจ รู้แล้วว่าต้องถอย [นึกถึงคลิปความในใจของเด็ก ขอให้เข้าใจหนู ]

แม่ : โอเค เดี๋ยวแม่เรียกพ่อมากล่อมบ๊อบนะ [แล้วก็เรียกพ่อ]

บ๊อบ [เดินตามแม่มา ] : จะนอนกับแม่

พ่อ [เขารู้ว่าเราไม่พร้อมเลยตะล่อมพาลูกเข้าห้อง] แม่ไปอาบน้ำ แล้วกลับมา

บ๊อบ [ยิ้มเมื่อแม่กลับมา] : นอนกลับแม่

แม่[ยิ้ม] : โอเคลูก มาเรามานอนกันนะคนดี แล้วแม่ก็กล่อมไปซักพักรู้สึกว่าลูกจะแสบตาไฟกลางห้อง
แม่ : ไฟมันแสบตาเนอะนอนยากจัง นอนไม่ได้เลย แม่ปิดนะ

ไม่มีการโต้ตอบกลับ หากเป็นปกติถ้าเขายืนยันที่จะเปิดเขาจะบอกทันที เปิดไฟ หรือ วิ่งมาเปิดเอง
ต่อจากนั้นบ๊อบก็ง่วงสุด สุดแต่นอนไม่ได้กระสับกระส่าย เขาร้อน

แม่ :โอ้ ...ปิดแอร์แล้วมันร้อนเนอะ ลูกเนอะ นอนไม่ได้เลย ร้อนจริง จริงเล...ย ร้อน ร้อน ร้อน

บ๊อบ : แม่เปิดแอร์

แม่ : อ้..า! เปิดแอร์แล้วมันมีไฟสีเขียวนะลูก บ๊อบจะมองได้ไหม
บ๊อบ : มองได้
พอเปิดแอร์ซักพักเขาก็หลับ

[santana]

จงยินดีเมื่อเขามีอารมณ์ คำนี้ท่องขึ้นใจเสมอ

เรียนถามคุณหมอ ครูพบและผู้ปกครอง กัลยาณมิตรทุกท่าน

เหตุการณ์เมื่อคืนเป็นการทำงานอารมณ์ที่นานที่สุดเท่าที่แม่บ๊อบบี้เคยเจอ

บ๊อบบี้รู้สึกตัวตอนตี 2 ปกติแม่จะเช๊คว่าเกิดอะไรขึ้นเช่นเปียกแฉะจากฉี่รดที่นอน หรือพลิกตัวเฉย ๆ ก็ดูแลกันไปแล้วนอนต่อ

แต่เมื่อคืนกล่อมนิ่ง นิ่งไม่พูดมาก อย่างไรก็ไม่หลับ ก็เห็นว่าลูกมองแต่แอร์ ก็ได้ความว่าไม่ชอบเสียงแอร์ จะออกไปข้างนอก

ก็เหมือนเดิมไม่นานร้อนก็กลับเข้ามา เมื่อคืนแม่ไม่ค่อยสบายก็เลยจะเรียกพ่อมาดูต่อ บ๊อบก็สวนทันที " ไม่นอนกับพ่อ พ่อ

ออกไปข้างนอก" และขอเปิดไฟในห้องเพื่อดูสถานการณ์ชัด ชัด และนั้นก็คือจุดที่เริ่มต้น พ่อกับแม่เดินเข้าหาบ๊อบในสภาพ

ที่อยากพาลูกนอน

มันคงเป็นภาพที่ไม่น่าดู หน้าตางัวเงียของพ่อแม่ที่ดาหน้าเข้ามาหาฉัน(บ๊อบ) ในสภาพที่ฉันไม่พร้อม แล้วนั้นทำให้บ๊อบวุ่นวาย

วิ่งไปมา และบอกให้พ่อไปข้างนอก แม่เห็นเช่นนั้นตามันก็เลยสว่างและตั้งสติเพื่อทำงานอารมณ์ บอกพ่อออกไปก่อน

เดี๋ยวแม่ดูเอง บ๊อบเกิดคึกและพลังงานเหลือเฟือ จะเล่นจะคุยไปในเรื่องต่างๆ นิทาน คุณลุงที่เจอ แม่ก็เออ ออไปด้วย

แม่เข้าหาบ๊อบด้วยท่าทีสงบ (แอบปนขำในใจว่าลูกเรามีอารมณ์ แต่อารมณ์ไหนหว่..า) ณ ตอนนั้นแม่เข้าใจว่าบ๊อบคงตกใจ

กับเหตุที่เกิด ก็พยายามโอบกอดลูกและคุยรับอารมณ์กัน "โอ..ว บ๊อบตกใจเนอะลูกเนอะ เอ...อแม่กับพ่อทำหนูตกใจ อา...

า..อา....หนูตกใจ ตกใจ ตกใจมา...กเลย. " เขาก็สบหน้าลงบ่าแม่ชั่วขณะ แล้วก็เด้งตัวออกชวนแม่เล่นและคุยอีก

ขณะที่เล่นและคุยหากมองเผิน เผิน ก็เหมือนการคุยและเล่นกันปกติเพราะเขาก็ยังสื่อสารกับเราไม่ได้หลบเข้าโลกส่วนตัว

มองเห็นบาสเกตบอลก็จะเล่น ก็แม่แกล้งขวางเขาเล่น เล่น ไม่ยอมให้จับบาส แต่ก็ดูจังหวะนะค่ะมิฉะนั้นก็จะยิ่งปรี๊..ด

และก็หาโอกาสจังหวะเหมาะ เหมาะ กอดทำงานอารมณ์รับความรู้สึกลูก ไปเรื่อย..เรือย จนผ่านไปประมาณ 40 นาที

เขาก็กอดอยู่กับแม่นิ่งสงบแล้วก็หา..วนอนทั้งที่ท่าทีที่ผ่านมามิได้แสดงว่าหนูง่วงเลยย พอถามเช๊คความรู้สูก หนูยังหงุดหงิด

หรือเปล่า บ๊อบก็ตอบว่า หายแล้ว แล้วแม่ก็ล่อมเขาหลับไป

แต่ตื่นในตอนเช้าพ่อมาเฝ้า แม่ไปทำธุระส่วนตัวพอแม่เข้ามา เขาตื่นขึ้นพอดีเห็นพ่อก็บอกว่า " พ่อออกไปข้างนอก" แม่ก็เข้าหา

ทันที รับอารมณ์กันไป สักพักก็บอกอยากไปหาพ่อ

ต่อเหตุการณืที่เกิดขึ้นอยากเรียนถามว่า

1.ขณะที่ลูกไม่สงบ คุยและเล่นในเรื่องต่างๆคุณแม่ก็เออ ออไปด้วย ในระหว่างนั้นคุณแม่ก็หาจังหวะ โอบกอด

รับความรู้สึกทำงานอารมณ์ คุณแม่ทำงานช้าไปไหมค่ะ

[กิ่งแก้ว]

เนื่องจากผู้ปกครองส่วนใหญ่ ต้องนอนพักกลางคืน และทำงานตอนกลางวัน

ดิฉันเลยไม่เคยคิดจะแนะนำให้ลุกขึ้นมาทำฟลอร์ไทม์กันดึก ๆ ดื่น ๆ

ยกเว้นคุณแม่บางท่านที่ต้องไปขายของตอนตี 3 กว่ากลับบ้าน ลูกก้หลับไปแล้ว หรือบางคนทำงานช่วงเย็น และกลับเข้าบ้านตอนเที่ยงคืน

ในกรณีที่ลูกตื่นกลางดึก ดิฉันจึงมักจะแนะนำให้หลับตากล่อมไป ใครหลับก่อน ..ก็โอเค ใครไม่หลับ ก็มองดูเพดานไปค่ะ

นอกจากเรื่องของการพักผ่อนแล้ว ดิฉันไม่อยากให้ "นาฬิกาชีวิต" ของใครเปลี่ยน จนกลายเป็นคนยุโรปที่เพิ่งมาเมืองไทยค่ะ

[plekku]

สวัสดีค่ะครอบครัวเราไม่ได้แวะเข้ามาถามนานมากเพราะบางครั้งก็อาศัยถามนักบำบัดและผู้ปกครองรุ่นพี่ และพอมีความรู้ขึ้นมาบ้าง ก็จะมานั่งทบทวนในสิ่งที่เกิดและวิเคราะห์กันสองคน พ่อ แม่ และหากเป็นคำถามใหญ่ๆก็รอพบหน้าคุณหมอ
วันนี้อยากส่งการบ้านที่ได้เมื่อเดือนเมษายนจากคุณหมอเพื่อไปพัฒนาต่อยอด
การบ้านใหญ่ของบ๊อบบี้มี 2 ส่วนคือ
1.Floortime คุณหมอให้เติมขั้น4 ให้ดี และเติมขั้น5 เมื่อสบโอกาส
ตอนนี้ในขั้น4 การคิและแก้ไขปัญหาโดยการใช้ร่างกาย คิดว่าร่างการของบ๊อบแข็งแรงกว่าเมื่อก่อน เรากำลังปรึกษาcoach ครูติ๊ง และครูแทนที่ขอนแก่นว่าลีลาของแม่ ของพ่อ และน้าหวานผู้ดูแลหลักเป็นอย่างไรต้องเติมตรงไหนของแต่ละคน อาศัยว่าเล่นที่บ้านแล้วถ่ายคลิปไปคุยกัน คลิปแรกของแม่ก็ได้รับคอมเม้นต์ในเรื่อง ความเป็นพักเป็นพวก การอยากช่วยเหลือ ดูแล ในคลิปมาดูแล้วก็ขำเมื่อ ครูสองคนคอมเม้นต์ให้ฟังและแม่ก็ได้แก้ไขตามนั้น ของพ่อและน้ากำลังตามมา
ขั้น5 ก็เมื่อไหร่ที่ลูกเริ่มโอกาสก็มาเช่น
แม่อ่านการ์ตูนหนูน้อยผมทองกับหมีสาม ให้ฟังและเขาชอบช๊อตที่หนูน้อยผมทองนอนหลับที่เตียงแล้วมีพ่อหมี แม่หมีโผล่หน้าเข้าไปดูหนูน้อยผมทองนอนหลับบนเตียง ลูก
บ๊อบ/ ให้พ่อกับแม่เป็นพ่อหมีกับแม่หมีแล้วมาดูบ๊อบ
แม่/ อ๊ะ อ๊ะ เดี๋ยวคนนี้หนูน้อยผมทอง หรือ บ๊อบ
บ๊อบ/ หนูน้อยผมทอง
แล้วบ๊อบก็แกล้งนอนลงบนเตียงเหมือนหนูน้อยผมทอง
แม่/ เอ แต่แม่เห็นหนูน้อยผมทองเขากอดตุ๊กตาหมีนะ ไหนอ๊ะตุ๊กตาs,u
บ๊อบ/ ลูกมองไปรอบตัวคว้ากระป๋องแป้งมากอดแล้วบอกนี่ตุ๊กตา
แม่/ ให้มาดูเฉยๆ หรือให้พูดด้วย
บีอบ/ พูดด้วย
แม่/ แล้วให้พูดว่างัย
บ๊อบ/ ใครแอบมานอนตรงนี้ ออกไป
แม่/ โอเค
พ่อกับแม่แกล้งเดินเป็นหมีเข้ามาแล้วมาโผล่ดูหน้าเธอที่เตียงแล้วพูดว่า ใครแอบมานอนตรงนี้ ออกไป
บ๊อบ/ ลูกก็วิ่งหนีออกไปเหมือนในนิทานด้วยความสนุกแล้วขอเล่นอีกในช๊อตเดิม
รอบที่ 2
แม่/ ที่วิ่งหนีน่ะประตูอยู่ตรงไหน
บ๊อบ/ ชี้ไปที่สัญลักษณ์ประตูของเธอที่เป็นทางวิ่งออก(แล้วก็เล่นกันใหม่แล้วบ๊อบก็ขอเล่นอีกด้วยความตื่นเต้นและสนุก)
รอบที่3
แม่/ พอเธอวิ่งไปที่ประตูแม่เอามือกั้นแล้วบอก อ้าว ประตูปิด
บ็อบ/ (ทำท่าเอามือเปิดประตู) ประตูเปิด
รอบที่4
แม่/ เอามือกั้นแล้วบอกว่าประตูมีกุญแจล๊อก
บีอบ/ (ลูก เอานิ้วชี้ทำเป็นลูกกุญแจมาเปิดที่มือแม่ที่แม่ทำเป็นแม่กุญแจไว้) แล้วพูดว่า เปิด
หรือบางทีก็เปลี่ยนกันให้เขาเป็นหมีบ้างมาปลุกหนูน้อยผมทอง(พ่อ แม่)แล้วหนูน้อยผมทองแกล้งนอนขี้เซาไม่ยอมตื่นให้เขาหาวิธีมาปลุกหนูน้อยผมทอง(เขาก็ใช้วิธี ดึง เขย่า หยิก หมอนมาตี อื่นๆเพื่อให้หนูน้อยตื่น)
และบทบาทสมมุติอื่นที่ลูกเคยพบเห็นในชีวิตประจำวัน
ตัวอย่างการทำงานความคิดที่จะทำกับบ๊อบในสิ่งที่เขาต้องการ
เสาร์-อาทิตย์ บ๊อบ แม่ พ่อ พี่แนล น้าหวานจะมาเยี่ยมคุณยายที่บ้านอุดรตลอด ชอบอยู่บ้านยายไม่อยากกลับบ้านหนองคาย เย็นวันอาทิตย์ถึงเวลาต้องกลับ
บ๊อบ/ แม่บ๊อบไม่กลับบ้าน บ๊อบจะอยู่บ้านยาย
แม่/ ได้ซิลูก เอ! แต่ปู่คิดถึงบ๊อบนา
บ๊อบ/ โทรศัพท์หาปู่ไม่ต้องห่วงบ๊อบ
แม่/ โอเค บ๊อบไม่อยากกลับบ้าน เอ...พรุ่งนี้พี่แนลต้องไปโรงเรียนนะ
บ๊อบ/ ให้พ่อกับ น้าหวาน(แม่พี่แนล) พี่แนลกลับหนองคาย
แม่/ อ้าวแล้วบ๊อบจะอยู่กับใคร
บ๊อบ/ บ๊อบนอนบ้านยายกับแม่
แม่/ อ้อ...ได้ ได้ แล้วเราจะกลับหนองคายยังไงลูก
บ๊อบ/ ให้พ่อกับน้าหวานมารับบ๊อบบ้านยาย
แม่/ แต่น้าหวานไปส่งพี่แนลไปโรงเรียน
บ๊อบ/ บ๊อบกลับรถบัส
แม่/ เออ เออ ใช่ ใช่ เอ…….! แล้วเราจะไปขึ้นรถบัสยังไงลูก
รถบัสอยู่ มัน บขส.
บ๊อบ/ ให้พ่อเอารถบัสมารับบ๊อบที่บ้านยาย และก็คุยกัต่อประมาณนี้
2.ใน ส่วนของ SI สิ่งที่มีผลกับการดำเนินชีวิตลูกที่สุดคือการเป็นเด็กไวภาพ เช่นหลอดไฟที่จ้า และวัตถุที่หมุนเร็ว เช่น พัดลม กังหัน บ๊อบบอกว่ากลัว ไม่ชอบแสงจ้าและไม่ชอบวัตถุหมุนเร็ว เคยถามว่าถ้ามันหมุน ช้าไหวไหม เขาบอกไหว
เราก็พาเผชิญโดยมีเราเป็นที่พึ่งพร้อมกับทำงานอารมณ์ ช่วยกัคิดหาทางออก (ได้บ้างไม่ได้บ้าง) และทำกิจกรรมฝึกตาที่ครูปูเป้แนะนำ คุณหมอเคยถามว่าไปห้างลำบากไหม ก็มีบ้างนิดหน่อย คือหากเจอโคมไฟระย้าเยอะ ก็วุ่นวายนิดหน่อยก็ทำงานอารมณ์กันไป แต่เดี๋ยวนี้ลูกก็ชอบท้าทายเองนะคะเช่น ในเรื่องของแสงไฟโดยในขณะที่เล่นสนุกหน้าบ้าน ลูกก็จะไปเปิดไฟที่ลูกไม่ชอบไม่ยอมปิดเหมือนปกติ มีเรื่องตลกอย่างหนึ่งคือเวลาไปสวนสาธารณจะมีเสาสปอร์ตไลท์สูง สูง แม่ก็เข้าใจว่าลูกคงไม่ชอบแสงจ้าของสปอร์ตไลท์ แต่ลูกก็พูดเปรย เปรย ออกมาว่า สปอร์ตไลท์มันอยู่สูงเดี๋ยวตกโดนหัวเลย อ้าว ก็ถึงบางอ้อ ว่านอกจากไม่ชอบแลงแสงแล้วมันก็กลัวบาดเจ็บด้วย
เรื่องการฟัง แม่จะเล่านิทานโดยใช้หนังสือภาพ และเล่าปากเปล่าก่อนนอนโดยลูกจะเป็นคนขอเรื่องนั้น โน้นนี้ และฝึกการฟังตามคำลั่ง
สรุปทั้งหมดที่เล่ามาทั้งหมดอยากให้คุณหมอช่วยกรุณาเติมและแก้ไขค่ะเราจะได้ไปต่อ เพราะหากต้องเติมและแก้จุดไหนได้ทันท่วงที

[กิ่งแก้ว]

โดยภาพรวมก็ไปได้ดีนะคะ

อย่าลืมการช่วยงานบ้านด้วยนะคะ จะได้มีไอเดียในการแก้ปัญหาตอนเล่นบทบาทสมมุติ

[สายป่าน]

แวะมาแหย่คุณแม่น้องบ๊อบค่ะ
แล้วตกลงบ๊อบ กลัวสปอตไลท์ตกโดนหัว หรือเปรยเฉยๆ
แล้วถ้ากลัว ระหว่างแสง กับตกใส่หัว กลัวอันไหนกว่ากัน
ถ้าไม่เป็นสปอตไลท์ แล้วเป็นอะไรอื่น สูงๆ กลัวตกใส่หัวไหม
แสงสปอตไลท์ ขาวจ้า กับส้มๆ กลัวเท่ากันไหม
อยากรู้อ่ะค่ะ อีกตั้งหลายเดือนกว่าจะได้เจอคุณแม่น้องบ๊อบอีก

[nong_inter]

ทำต่อไปครับคุณแม่ ... เรื่อง กลัวโน่นนี่ อินเตอร์ก็เป็น เช่น กลัวโคมไฟในห้องจัดงานเลี้ยง ไปงานแต่งงานเพื่อนต้องรออยู่ข้างนอก คุยกันไป ... ไปห้าง กลัวโดมกลางห้าง ไม่กล้าเดิน ก็พาเลี่ยงไป .. เข้าใจกันไป กอดคอกันไป

ชอให้มีคนเข้าใจ อยู่เคียงข้างเวลากลัว ...