www.floortimethailand.com

เวลาโมโห ก็ต้องช่องทางระบายอารมณ์

ในเมื่อช่องทางนี้ ไม่ได้รบกวนใคร ไม่ได้ทุบตี ไม่ได้ทำลายข้าวของ ก็ปล่อยให้เขาระบายอารมณ์ไป

แค่คอยรับรู้อารมณ์ และจัดสภาพแวดล้อมให้ปลอดภัยก็พอ พอเขาสงบลงระดับหนึ่งค่อยชวนคุย แต่ต้องชวนคุยในอารมณ์คล้ายคลึงกับเขา

ที่สำคัญ....อย่าเรียกการกระทำว่าการกระตุ้นตัวเอง เพราะถ้าเรียกจะใจเสีย กังวล กลัว "อาการ" กำเริบค่ะ

และไม่ต้องพยายามจับหยุดหรอกค่ะ

ลองคิดดู ผู้ใหญ่ที่โมโห งุ่นง่าน เดินไป เดินมา ก็ไม่ชอบให้คนมาสัมผัส จับหยุุดเหมือนกัน

ดิฉันจะจัดกิจกรรมเรื่องนี้ ปลายเดือนตุลาคม ค่ะ

ขอบพระคุณมากค่ะ อ.กิ่งแก้ว

จริงอย่างอ.กิ่งแก้วแนะนำเลยค่ะ เพราะที่บ้านมองว่าเป็นการกระตุ้นตัวเอง
ทุกคนเลยพยายามห้าม พยายามหยุด และไม่อยากให้ทำ เลยพากันเครียดและกังวลไปใหญ่ว่ามีอาการเพิ่มมากขึ้นทั้งที่น้องไม่เคยเป็น

คุณแม่จะปรับตามที่อ.กิ่งแก้วแนะนำค่ะ

สวัสดีค่ะ อ.กิ่งแก้ว

ตอนนี้น้องไม่หมุนตัวเองแล้วค่ะ แต่หันมาเขย่งเท้า
คุณแม่ก็พยายามรับรู้เรื่องอารมณ์ ปัจจุบันน้องก็เขย่งเท้าน้อยลงค่ะ

แต่ปัญหาของคุณแม่คือ คุณแม่ยังทำงานเรื่องอารมณ์กลัว
อารมณ์กังวลของน้องไม่ค่อยได้ ถ้าเป็นอารมณ์นี้น้องค่อนข้างอ่านยากค่ะ
ตั้งใจจะไปเข้าอบรมวันที่ 26 กย ค่ะ

แต่ช่วงก่อนไปอบรม คุณแม่ควรทำอย่างไรค่ะ เพราะเวลาน้องกลัว หรือกังวล
เค้าก็จะพูดซ้ำๆ ถามซ้ำๆ ซึ่งทำให้แม่กังวลใจด้วยเช่นกัน แม่เลยไม่รู้จะช่วยเค้ายังไงค่ะ รบกวนอ.กิ่งแก้ว แนะนำด้วยค่ะ

ขอบพระคุณค่ะ

เมื่อก่อนนี้กลัว...สงบตัวเองไม่ได้

ไม่มีสัมพันธภาพ ไม่สื่อสาร

ตอนนี้กลัว กังวล มีสัมพันธภาพ สื่อสาร แต่สื่อด้วยภาษากาย เพราะยังไม่มีภาษาที่จะใช้ตรง ๆ

ลูกดีขึ้นมากมาย

ถ้าไม่เห็นว่าลูกดีขึ้น ทำงานยากค่ะ

ถ้าไม่รู้ตัวเองว่ากำลังคาดหวังมากขึ้นไปอีกขั้น

.....อยากให้เขาไม่กังวล อยากให้เขาถามแบบไม่ซ้ำ

ไม่ได้อยู่ที่เทคนิคค่ะ อยู่ที่ใจอยากช่วย อยากรับฟัง แล้วเทคนิคจะตามมาเอง

ขอบพระคุณอ.กิ่งแก้วมากค่ะ
คุณแม่เริ่มเห็นตัวเองแล้ว
เพราะมัวแต่คาดหวัง เลยไม่เข้าใจลูก
ไม่ได้รับฟังลูกอย่างเข้าใจเลย
จะปรับตัวเองใหม่ค่ะ