ลูกชายไม่ยอมเล่นสมมติกับเพื่อน ควรคุมสถานการณ์อย่างไรคะ

[แม่น้องกาย]

ภาพรวมเหตุการณ์ที่ 2 ดีกว่ามากๆ ค่ะ สัมพันธภาพยังคงเดิม แน่นแฟ้นกว่าเดิมด้วย (จากความสนุกของเด็ก)

เหตุการณ์ที่ 1 สัมพันธภาพแกนๆ เด็กเครียดต่ออีกหลายวัน

เหตุการณ์ที่ 2 ตัวเด็กสัมพันธภาพต่อเนื่องกับแม่เอง โดยที่แม่ไม่ต้องอะไรมากมาย (แค่ภาษากาย) แค่ทำตามเด็กที่ต้องการ(แม่กลายเป็นลูก) เหมือนเขาได้ระบายหลายๆอย่างออกมาค่ะ

รายงานความก้าวหน้าค่ะ

1. เวลาเด็กตกใจเสียงพ่อ เขาหนีจะมุดผ้าห่ม เขาเริ่มชะงักคิดได้ แล้วแม่เรียกลูกเดินกลับมานั่งที่ (บ้านเราต้องตะโกนคุยเรื่องงาน ถ้าแม่เลี้ยงลูกอยู่ห้อง)

2. แม่จัดให้น้อยลงหลายอย่าง ท่าทางเหลือเป็นสโลโมชั่น กระตุ้นด้วยเสียงเป็นจังหวะบางครั้ง หน้าตาแม่ค่อยข้างเรียบ เด็กพูดได้ว่า "แม่น่ากลัวจังเลย" ไม่มุดผ้าห่มนานไป เล่นต่อกันได้นานมากเป็น ชม. จนไม่ยอมนอน

3. สัมพันธภาพคงนานกว่าเดิมมากค่ะ ตั้งแต่ไปอบรม (เหตุการณ์ที่ 2 เกิดหลังจากอบรม)

4. บทบาทสมมุติ(ต่อสู้) หลากหลายขึ้น นานขึ้น

ขอบคุณคลิปคุณหมอเด็กไว +ครูแอนที่แนะนำให้ดูแผ่นกิจกรรมประสานเสริมค่ะ แม่เข้าใจขึ้นมาก

[แม่น้องกาย]

เป็นเรื่องที่อาจจะผิดหลัก ft หรือเปล่าไม่ทราบค่ะ “ห้ามทำร้ายคนอื่น” เหตุการณ์ที่แม่เห็นที่หน้าห้อง เทควันโด (จะอยู่ใกล้ห้องปิงปองค่ะ)

ลูกถูกเตะก่อน แรงด้วย
ลูก-เตะกลับ
เกเร-เตะอีก
ลูก-เตะกลับ (ไม่สะเทือน ไม่เซ หน้านิ่งตลอด ไม่มีต่อยหรือเสียงพูดเลย ใช้แต่ขาเตะ)
เกเร-(หนีเข้าห้องเทควันโด) แล้วพูดขู่ว่า “ไม่กลัวหรือ เนี่ยเป็นเทควันโดนะ ฮึมๆๆๆ”

แล้วแม่ก็เดินไปหาน้องกาย ถามว่า เกิดอะไรขึ้น เขาเลี่ยงที่จะเล่า และพูดแค่ว่า “ไม่มีไร เป็นเรื่องของเด็กเกเร” แม่มองว่า การพูดเขายังไม่ดี การเล่าเรื่องยังทำไม่ค่อยได้ และยังไม่รับอารมณ์รุนแรง (ลักษณะเดียวกับ ถูกเพื่อน ผู้หญิง แย่งเงินไปจากมือ แม่ถามเขาว่าจะทำอย่างไร ตอบ” ไม่รู้” แต่แม่ทราบเรื่องเพราะลูกเล่าแค่ถูกเพื่อนแย่งเงินไปจากมือ อดกินขนม)

แม่ยอมรับว่า นั่งมองโดยที่ไม่ตะโกนห้าม เพราะส่วนนึง ลูกถูกเตะก่อน (จากที่แม่เห็น) และลุกแม่ไม่ล้ม เตะคืน สลับกันถึง 2 ที (เพราะไม่ล้มเนี่ยล่ะคะ แม่ถึงใจเย็น) + แม่เองมั่นใจว่า ลูกไม่ใช่คนเกเรค่ะ แม้อาจจะเคยโกรธถืง เอาลูกปิงปองจะปาครูเพราะถูกแหย่ ช่วงนั้นเป็นช่วงอารมณ์โกรธกำลังมา

แล้วแม่ก็ไปถาม ดญ. 10ขวบที่อยู่ในเหตุการณ์ว่าเกิดอะไรขึ้น
ดญ.-น้องกายเขาจะปกป้องหนู เด็กคนนั้นมาแกล้ง กายเลยเข้ามา (เด็ก 10 ขวบเล่าว่า เกเรมากค่ะ)
เกเรตอบว่า “มายุ่งอะไร”
กาย “คนนี้พี่สาวเราไง”
ลูกเลยโดนเตะเพราะทางนั้นไม่พอใจ

ลูกชายไม่โกรธอะไร (หรือเพราะโกรธยังไม่เป็นไม่ทราบค่ะ) เขายังเดินไปหาเด็กเกเรคนนั้นถ้าออกมาจากห้องเทควันโด ทางนั้นหนีเลยค่ะ (แม่ยังถามเขาอีกว่า โกรธมั้ย ลูกบอก “เป็นเพื่อนกันแล้ว” จริงๆแล้ว ยังไม่เป็นเพื่อนค่ะ ไม่มีการพูดคุยใดๆ ฯลฯ แต่แม่ถามอะไร ก็ไม่เล่าทั้งสิ้น บอกปัดๆไป ทำเฉย แกล้งกรน ฯลฯ เช่น”เดินไปหาเขาอีกทำไม” /” รู้สึกอย่างไร”/”กลัวพี่ถูกแกล้งหรือ”

ลูกแม่”ห้าม”เตะกลับหรือเปล่าคะ เพราะถ้าไม่เตะกลับ ลูกแม่คงน่วมแน่ๆ ดีว่าร่างกายเขาดีมากตั้งแต่ไปตีปิงปอง
เรื่องเด็กเกเร เคยถามครูหน่องเหตุการณ์อื่น ครูหน่องบอกว่า ไม่ตายตัว

ช่วงปิดเทอมนี้ ft อาจจะไม่ค่อยขยันนะค่ะ เพราะตั้งแต่ไปปิงปอง ลูกแม่เปลี่ยนไปมาก (จากที่หนีออกจาห้องเทควันโดเมื่อตอนโพสต์ ทนความรุนแรงไม่ได้) บทบาทต่อสู้ แปลงร่างก็มาเอง อาการซน-พูดมากสมาธิสั้นก็ลดลง อาการซนถดถอยก็ลดลงทีละเรื่อง ทำให้ช่วงปิดเทอม แม่พาไปทุกวัน เหนื่อยจนทำ ft ไม่ได้ทั้งแม่-ลูก

[กิ่งแก้ว]

เรื่องการออกหน้าปกป้องคนอื่น หรือการป้องกันตัว ขึ้นอยู่กับการตีความและดุลพินิจของผปค. แต่ละบ้านนะคะ

ถ้าคุณแม่ให้คุณค่า และยินดีให้จบแบบนี้...ก็เป็นสิทธิ์ที่จะกระทำได้ โดยไม่ต้องห่วงว่าจะผิดหลักการ

แต่ขอให้แน่ใจว่าลูกประเมินความเสี่ยงเป็น มีทางอื่นให้เลือก เลือกอย่างมีสติ และยอมรับผลของการกระทำได้

เช่น มีคนไปฟ้องครู แล้วสามารถยืนยันเหตุผลของตัวเองได้

หรือ เด็กคู่กรณีไปตามเด็กที่โตกว่ามาช่วย แล้วเขาแก้ปัญหาได้ หาคำยืนยันจากพยานเป็น

[แม่น้องกาย]

ลูกแม่จริงๆ ยังหาวิธีแก้ปัญหาที่อาจจะต่อเนื่องยืดยาวไปอีกไม่ได้แน่ค่ะ เช่น หากให้มีการอธิบาย ลูกก็อธิบายไม่ได้ แม้กระทั่งอธิบายแม่ตัวเอง (การพูดยังไม่ดีนักค่ะ แค่กลมกลืนอยู่ได้)
รวมถึงเขาก็คิดไม่ถึงว่า เขาอาจจะถูกเตะกลับมา (ลูกชายรู้จักดีกะดญ.ค่ะ เป็นเพื่อนบ้านกัน+กำลังเล่นกันอยู่ก่อนที่จะมีเรื่อง)
แม่หันไปถามพ่อ ถ้ากรณีเดียวกันนี้ พ่อตอบว่า
-หากเป็นคนรู้จัก เขาจะช่วย
-ถ้าไม่รู้จัก จะช่วยทำไม มันเหมือนทำตัวเป็นซุปเปอร์แมนกับชาวบ้านไปหมด คงไปตามคนอื่นมาแทน

เคยมีกรณีอย่างนี้ค่ะ
ลูกช่วยดญ.3 ขวบ จากเด็กเกเร(น้องบาส) แกล้ง ลูกจูงดญ.เดินหนี หนีไปเรื่อยๆ หนีจนไปฟ้องแม่เด็กเกเร ให้เด็กเกเรเลิกแกล้งน้องได้แล้ว (ได้ผลค่ะ ไม่ต้องเดินหนีแล้ว)
แต่กลับกัน
ลูกไม่สามารถปกป้องตัวเองจากเด็กเกเร(น้องบาสคนเดียวกัน) เพียงเขาตะคอกใส่ลูกก็กลัวแล้ว บางทีก็โดนทำอะไรที่แม่ไม่เห็น แล้วมาร้องไห้ฟ้องแม่ แต่อธิบายไม่ได้ดี (แถวบ้าน เกินคำว่าเกเรค่ะ )
ซึ่งลูกแม่ก็ไม่เคยโกรธหรือเข็ดเลย ออกจะกลัวด้วยซ้ำค่ะ เพราะทางนั้นบางทีก็เป็นกลุ่ม ตีความก็ไม่ได้ เช่น เขาพูดเพราะ แปลว่า เป็นเด็กดีแล้ว

หรือแม้แต่ปกป้องตัวเองจาก เพื่อนผู้หญิงตัวใหญ่แย่งเงินก็ยังทำไม่ได้ (เช่นไปบอกครู)