จากวันนั้น ถึงวันนี้ กับฟลอร์ไทม์ รบกวนขอคำแนะนำด้วยอีกคนคะ

[กิ่งแก้ว]

อ่านเพิ่มเติมในคู่มือนะคะ ในบทความน่าสนใจหน้าเว็ปนี้ก็มีค่ะ

[RosePuk]

สวัสดี อ. นักบำบัด และทุกๆ ท่านคะ

1. จากที่เข้าอบรม ทำให้เรากลับมาปล่อยให้เขาลองทำอะไรด้วยตัวเองก่อน และคอยเชียร์มากขึ้น ถ้าเห็นว่ายากเกินจึงค่อยๆ ช่วยทีละนิดๆ เช่น ก่อนหน้านี้ หากเขาอยากทานน้ำจากขวดพลาสติก เขาจะยื่นให้เรา แล้วบอกให้ราเปิด แต่คราวนี้ แม่บอกให้เขาเปิดเอง (แม่เตรียมแผนการไว้แล้ว โดยการปิดฝาขวดแบบหลวมๆ ก่อน (เพื่อให้เขามีกำลังใจหากเปิดได้) แรกๆ แม่ช่วยจับตัวขวดไว้ให้ แล้วให้เขาหมุนฝาขวดเอง เชียร์ด้วยเสียง อื๊บบ.. เขาสามารถเปิดฝาขวดได้ จากการรอและเชียร์ของเรา

มีสิ่งที่เซอร์ไพร้ส์ กับการเปิดฝาขวดน้ำพลาสติกคือ ภายในขวดที่ปิดฝานั้นมีหลอดอยู่ข้างใน หลังจากที่เขาเปิดฝาได้เองแล้ว เขาใช้นิ้วแหย่ลงไปเพื่อเกี่ยวหลอดขึ้นมา และดูดน้ำจากขวดได้ (แม่ไม่ได้คิดมาก่อนว่าจะให้เขาใช้นิ้วเกี่ยวหลอด) แม่ชมเชยเป็นรางวัล

step ต่อมา คือถ้าเขาบอกให้เราเปิดฝาขวดน้ำพลาสติกอีก เราจะให้เขาจับขวดเอง บิดฝาขวดที่ปิดไว้อย่างหลวมๆ เอง และเกี่ยวหลอดออกมาเองในทุกขั้นตอน คราวนี้ เราก็รอและเชียร์เหมือนเดิม และเพิ่มทำงานอารมณ์ด้วย เพราะมีหงุดหงิดที่ยากเกิน เปิดออกได้ช้า แต่หลังจากรอ เชียร์ ทำงานอารมณ์ เขาก็ทำได้คะ (แต่พ่อเขาเคยลองให้ลองเปิดแบบปิดฝาแน่น ยังทำไม่ได้ แถมหงุดหงิด .. ก็คงค่อยๆ รอ เชียร์ ทำงานอารมณ์กันต่อไปคะ)

หรือเวลานั่งไปในรถ แม่จะแกล้งเอาไอโฟนออกมาเล่น เพื่อล่อเล็กน้อย เขาจะเขามาแย่ง โดยไม่พูด แม่มองหน้าส่งสายตา แล้วเขาจึงบอก “ขอ” เข้าทางแม่เลยค่ะ แม่ก็เอาไอโฟนใส่ลงใส่ถุงก๊อปแก๊ป มัดปากหลวมๆ ให้เขาแกะเอาเอง แม่คอยเชียร์ “จะได้แล้วๆ .. เออๆ นั่นไงๆ..” รอหน่อยแล้วเขาก็แกะออกมาเล่นสำเร็จคะ สำหรับเด็กเฉื่อยอย่างเขา รอ (นานบ้าง เร็วบ้าง) , การเชียร์ ให้ผลที่ดีคะ

หากอยู่บ้าน ก่อนนอนก็จะเล่น จ๊ะเอ๋ โดยเอาผ้าห่ม หรือผ้าเช็ดตัวมาคลุมหรือมัดตัวเขาหลวมๆ หรือตัวคนอื่น ให้พยายามดึงเปิดผ้าออก รอและเชียร์มันส์ๆ คะ เราเคยเล่นจ๊ะเอ๋ หลังจากที่เขาเปิดผ้าเจอแล้ว เราจะเฮ ไชโยแบบมันส์ๆ บางทีก็แกล้งเพิ่ม เปิดผ้าออกแล้วทำเป็นไม่เห็น (หันหลังให้เขาอยู่) เขาจะจับหน้าเราให้หันไปหาเขาคะ

2. การพูด
เวลาที่เขาจะอยากให้เราอุ้มเพื่อดูอะไรสักอย่างที่มันสูง แม่จะถามว่า
“ห๊า.. ให้ใครอุ้ม”
“มัมมะ” (แปลว่าแม่)
“อ๋อ แม่ .. แล้วให้แม่อุ้มใคร”
“ปอๆ ” (พอ)
“อ๋อ..ได้ๆ แล้วอุ้มดูอะไรล่ะ”
“เออ” (แปลว่าแอร์)

3. แกล้งงง
เวลาจะให้แม่อุ้มดูของสูงๆ แม่จะถามแบบข้างบน
“ห๊า.. ให้ใครอุ้ม”
“มัมมะ” (แปลว่าแม่)
“อ๋อ แม่ .. แล้วให้แม่อุ้มใคร”
“ปอๆ ” (พอ)
“อ๋อ..แล้วแม่อุ้มนิ่มนวล (ชื่อสุนัข) ได้ไหม” แล้วแม่ก็แกล้งวิ่งไล่จับนิ่มนวล แกล้งอุ้มนิ่มนวลแต่อุ้มไม่ขึ้น
“อึ๊บบบ (ลากเสียงยาวๆ) โอย หนัก อุ้มไม่ขึ้น” เขามองแบบอมยิ้ม คงจะตลก
แล้วก็เดินตามสุนัขแบบเร็วๆ สนุก ได้ฝึกเดินฝึกวิ่งไปในตัว

หรือหากเขาจะให้เปิดนิทานให้อ่าน เราให้เขาเปิดเอง เขาเปิดทีแรกไปที่หน้าสุดท้ายเลย ซึ่งเป็นหน้าที่บอกรายละเอียดคนแต่ง คนวาดรูป แม่ก็แกล้งอ่านไป อ่านไปสัก 2-3 ประโยค เขาคงเริ่มคิดได้ว่า นี่มันไม่ใช่นะ เขาก็หยิบนิทานเปิดไปที่หน้าแรก
“อ๋อ.. นั่นมันหน้าคนวาดรูปเนอะ ต้องอ่านหน้านี้ ” แม่สรุปความคิดให้เขา แล้วก็อ่านนิทานต่อไป

หรือบางทีเขาให้เราเปิดหนังสือให้อ่าน เราก็ อ๋อๆ เปิด แต่แกล้งเปิดแบบกลับหัวบ้าง หรืออ่านตรงสันบ้าง หรือเปิดแล้ววางไว้บ้าง ผลสุดท้ายเขาจะนำมาให้เราอ่านจนได้
หรือเวลาขับรถจะไปโลตัส ระหว่างทาง (จากบ้านไปโลตัสไม่ไกล) เราจะแกล้งถามว่าตึกโน้น ตึกนี้ ใช่โลตัสไหม ตึกไหนที่ไม่ใช่เขาจะส่ายหน้า พอใกล้ๆ รถจะเลี้ยว เราถามว่า
“แล้วนี่ล่ะ ใช่โลตัสไหม” เขาพยักหน้า
แม่คอนเฟิร์มถามอีกที ตอนเลี้ยวรถเข้าโลตัสได้สักแป๊บ ว่านี่ใช่โลตัสไหม เขาก็พยักหน้าคอนเฟิร์ม

4.เล่นสมมุติ แม่ยังต้องคอยชวนเล่น
.. เล่นขับรถคุณตา (ตามเคย) แม่เข้าไปเล่นด้วย แป๊บนึงแม่ก็สะกิดถามว่า
“ โอย.. รถยางแตก ทำไงดี ” ถามอยู่ 2-3 รอบ เขาก็ยังเล่นขับรถ แต่หันมามองตอนแม่ถาม แม่เลยถาม
“รถยางแตก เปลี่ยนล้อกันก่อนไหม” เขาลงจากรถ
“อ้าว แล้วเอาอะไรเปลี่ยนล่ะ” เขาคงไม่มีคลังข้อมูล แม่จึงเสนอให้
“เอาไม้ไหม” แม่ชี้ไปที่ไม้ที่พิงอยู่ข้างกำแพง เขาพยักหน้าแล้วเดินไปหยิบ สองคนแม่ลูก ทำท่าเปลี่ยนยาง และทำเสียงก๊อกๆ แก๊กๆ ประกอบ
“เสร็จแล้ว เอาไม้ไปเก็บที่ไหนดี” แม่ถามแบบไม่คาดหวังผลลัพธ์ เขาจะเก็บที่ไหนก็ได้ เขาก็วางไว้แถวๆ นั้น
“ok เสร็จแล้ว ไปต่อได้”

..หรือเล่นขับรถแบตเตอร์รี่
“อุ๊ย รถเสีย ทำไงล่ะเนี่ย”
เขาพยายามจะยกรถให้ตะแคง เราก็เลยตอบสนอง
“เอ้า มาๆ ช่วยกัน ..อื๊บบบ”
“มีไขขวงไหม” เขาพยักหน้า
“ไหน” เขายื่นอากาศให้ เราทำเสียงไขก๊อกๆ แก๊กๆ ฟื๊ดๆ
“เสร็จแล้ว” แล้วก็ยกรถลง

บางที แม่กับเขาจะเล่นเดินเร็วๆ กัน (แทนการวิ่ง เพราะยังวิ่งไม่เป็น) แม่ก็จะทำท่าว่ายน้ำ ด้วยการแกว่งแขนบ้าง ทำเสียงว่าว่ายน้ำป๋อมแป๋มบ้าง อันนี้เขาก็ชอบ เล่นทุกครั้ง หัวเราะเหนื่อยเลยคะ

หรืออยากให้เขาฝึกกำลังขา ก็ชวนกันขึ้นบันได แล้วสมมุติเป็น ปีนภูเขา หรือบางทีแม่ก็เกาะบันไดไว้ขั้นหนึ่งแล้วทำเป็นซอยเท้าอยู่กับที่ เพื่อล่อให้เขาสนุกและขึ้นตามมาคะ

5เล่นกอดกัน หอมกัน
เขาจะชอบมาก หัวเราเอิ๊กๆ พอสนุกๆ เราก็แกล้งบอกว่า ไม่เอาละ ไม่เล่นต่อละ แล้วนอนหันหลังให้เขา เขาจะเอามือเอื้อมมาจับหน้าให้เราหันไปเล่นต่อ หรือหากทำเป็นไม่สนใจหนักๆ หันหลังให้นานๆ เขาจะเอาตัวมาทับเรา เอาหน้ามาใกล้ๆ หน้าเรา เหมือนว่า นี่ ฉันอยู่นี่ มาเล่นต่อ คะ

หากมีอะไรเพิ่มเติม หรือต้องปรับ ฯ รบกวนทุกท่านด้วยคะ ขอบคุณคะ

[กิ่งแก้ว]

หางานบ้านง่าย ๆ เช่น พับผ้า ตากผ้า ให้เขาด้วยนะคะ

เน้นให้หลากหลายค่ะ

ดูตัวอย่างกิจกรรมเพิ่มเติมจาก DVD หน้าปกจิ๊กซอว์ค่ะ

[RosePuk]

อาจารย์คะ ขอสอบถามถึงการบรรยายในหัวข้อ การช่วยเหลือเด็กที่กลัวและกังวล ในวันส. ที่ 26 นี้ ว่าจะประมาณไหน หรือหัวข้ออะไรบ้างคะ จะได้ดูว่า advance เกินไปหรือเปล่าค่ะ

ขอบคุณค่ะ

[กิ่งแก้ว]

มีตั้งแต่ระดับต้น ๆ ขึ้นไปเลยค่ะ

สำหรับผู้ปกครองที่เล่นสนุกกับเด็กได้แล้วค่ะ

viewtopic.php?f=6&t=734

[RosePuk]

กระทู้นี้ น่าจะเรียกว่ารายงานความคืบหน้าค่ะ

1. ตื้อยื้อ แม่ต้องสู้กับตัวเองเพื่อเพิ่มรอบ

3 อาทิตย์ก่อน พาลูกไปโลตัส เขาต้องไปเล่นรถหยอดเหรียญเหมือนเคย เรามองว่านี่คือโอกาส จากทุกทีจอดรถใกล้ทางเข้าห้าง คราวนี้ จอดตั้งแต่หน้าห้าง ปล่อยให้ลูกเดินหาทางไปเอง และระหว่างทาง พ่อแม่ตื้อให้พอไปธนาคารกับพ่อก่อนที่จะไปเล่นรถหยอดเหรียญ ตื้อ 5-6 รอบเห็นจะได้ พอส่ายหน้าตลอดทุกครั้ง ยืนยันว่าไม่ไปหรอกธนาคาร

จนเดินเลยประตูทางเข้าห้างแล้ว เขาหยุดกึก และเริ่มมีปฏิกิริยา พ่อยังคงตื้อให้ไปธนาคารก่อนแล้วค่อยไปเล่น จากที่พอไม่โกรธ กลายเป็นเริ่มโกรธ จนโกรธชัดถึงกับแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และภาษากาย (ร้องงอแง ทำเสียงอื๊ดๆ ยกเท้า กระทืบเท้า) แม่เลยทำงานอารมณ์ "อ๋อ พออยากเล่น " "อืม พอไม่ไปธนาคาร" เขาก็ค่อยสงบ พอเขาสงบ พ่อก็ตื้ออีก วนเวียนอยู่อย่างนี้ 4-5 รอบ พ่อยังคงตื้อในอารมณ์ลูกปรี๊ดสูงสุด ในขณะที่ แม่ก็ทำงานอารมณ์ไป (คล้ายจะแบ่งพวกแบ่งหน้าที่กันชัด)

จนสุดท้าย แม่คิดว่า ลูกบอกและยืนยันความต้องการของลูกที่แท้จริงและพอสมควรแก่อารมณ์แล้ว จึงให้ไปเล่นค่ะ พอเขาอารมณ์ปกติแล้ว เขาตั้งหน้าตั้งตาเดินไปทางของเล่น พ่อยังมีแอบถามอีกว่าไปธนาคารไหม พอส่ายหน้าทันที แม่ก็มีแถม ถามว่าจะไปยังไง ขึ้นบันไดเลื่อน หรือลิฟต์ เขายกมือพร้อมกับรีบเดินฉับๆ ไปทางบันได้เลื่อน

เราลองวิชากันหน้าห้าง แอบสารภาพว่าแคร์สายตาคนอื่นเหมือนกัน แต่อารมณ์นั้นโฟกัสไปที่หน้าลูก และรู้สึกสนุกและท้าทาย แม่เลยไม่มอง ไม่สนคนอื่น นอกจากตัวลูก นอกจากนี้ แม่รู้สึกดีและทำให้มั่นใจขึ้นว่าการตื้อในขณะที่อยากได้อะไรมากๆ ๆ (เหมือนที่ อ. เขียนไว้ในหนังสือ) แม้จะไม่สบอารมณ์อยู่ ลูกยืนยันหนักแน่นมาก ส่ายหน้าไม่ผิดเลย ที่สำคัญ ลูกสื่อสารกับเราได้ในอารมณ์ตั้งแต่ยังไม่โกรธ จนโกรธสุด ก็ยังสื่อสารได้ และเมื่อสงบแล้ว ก็ยังสื่อสารได้

..ต่อมาอีกสองวัน แม่สู้กับตัวเองอีกครั้ง อดทนตื้อยื้อกับความต้องการของลูก เขาอยากให้เราเปิดน้ำ เปิดตู้เย็น กินขนม แม่ยื้อได้ 10 รอบ และลูกสื่อสารบอกความต้องการ เราเลี้ยงอารมณ์ไม่ให้หงุดหงิด เป็นการก้าวผ่านไปอีกขั้น


2. แก้ปัญหาและการสั่งการกล้ามเนื้อ
ให้หยิบขนมจากถุงกินเอง ตอนนี้ เริ่มคล่องขึ้น
เอาของที่อยากได้ใส่ถุงกอปแกป มัดปากหลวมๆ
เล่นผ้าห่มคลุมตัวแล้วจ๊ะเอ๋
ปีนป่ายโซฟา จากตัวหนึ่งไปอีกตัวหนึ่ง เริ่มคล่องขึ้น
พ่อแม่เล่นซ่อนตัวหลังโซฟา ทำเสียงเรียกร้องความสนใจหรือเรียกชื่อ ให้เขาพยายาก้มมองหา
เด็ดผัก (แต่เด็ดได้แป๊บๆ ก็ไม่เอา ไม่เป็นไร ไว้ลองใหม่)

3. เมื่ออยากได้ไอโฟนของคนแปลกหน้า เพียงแม่ทำเสียง จุ๊ๆ หรือแค่ แอะ แล้วชี้นิ้วส่ายไปมา เขามองเรา และไม่เล่นของคนอื่นแล้ว จากเดิมแม่พูดมาก พูดยาวค่ะ

4. ทิ้งระยะ รอ ให้เขาคิด แล้วสื่อสาร ค่ะ

5. พ่อกับแม่เริ่มหนักแน่นขึ้นแล้ว ไม่กลัวเสียงไม่สบอารมณ์ลูกเหมือนก่อน บอก ตอบสนองอารมณ์ลูกได้มั่นใจขึ้นค่ะ

ขอบคุณค่ะ (แม่น้องพอ)

[กิ่งแก้ว]

ยินดีด้วยค่ะ จำ "ร่องความรู้สึก" ของวันนั้นเอาไว้ค่ะ เมื่อไรลงร่อง คือตรงอารมณ์ และทำได้ดี เด็กเขาจะมีอะไรหลุดออกมาแบบนี้ ซึ่งจะไหลลื่นมากขึ้น ๆ ค่ะ

อย่าลืมทำให้สมดุลกับอารมณ์สนุก และฟลอร์ไทม์แบบชิว ชิว นะคะ

[แม่น้องกาย]

ยินดีด้วยนะค่ะ คุณ RosePuk แม่เองยังไม่เคยตื้อเขานอกบ้าน แม้แต่ในบ้านก็ทำในห้องนอนเท่านั้น (นอกห้องนอนไม่ได้ค่ะ ) ทำให้เวลาฟลอร์ไทม์เหลือน้อยลงไปอีก กระท่อนกระแท่นเหลือกัน เวลาสำหรับฟลอร์ไทม์
การทำความเข้าใจให้เด็กรู้จักโกรธกับคนอื่นๆยากมากค่ะ (ประกอบกับเด็กอายุ ถึง 8 ปีแล้ว ดูไม่เหมาะในสายตาคนอื่นค่ะ รวมถึงพ่อเขาก็ยังไม่เข้าใจ)

และเด็กมีอาการกัดฟัน หลังจากแม่เริ่มสะท้อนอารมณ์เขาออกมาได้ด้วยคำพูด (ทำโทษไล่แม่ "ไปเลย..ทำท่าหมีมุดถ้ำ" ) แม่เองต้องเบรคตัวเองบ้าง (ขอคำแนะนำอาจารย์ด้วยค่ะ สำหรับเรื่องเด็กกัดฟันหลังสะท้อนอารมณ์โกรธออกมาได้)

ยอมรับว่า เหนื่อยมาก+หนักใจค่ะ

[สายป่าน]

ให้กำลังใจคุณแม่น้องกายค่ะ
เข้าใจว่า 8 ขวบแล้ว อะไรๆ ก็ดูต้องระวังสังคมมากขึ้น
เด็กน้อยของดิฉันก็ 8 ขวบค่ะ
แต่ถ้าเด็กของเราไม่เคยแสดงออกเลยว่าโกรธ แล้วอยู่ดีๆ ก็ระเบิดปังเลย
ทั้งที่ก่อนหน้านี้ สีหน้าท่าทางก็ไม่เห็นว่าจะโกรธ
อาจจะมีรายการ คนรอบข้างไม่เข้าใจ ได้มากกว่านะคะ
อาจจะมีเสียง เมื่อกี้ ไม่เห็นมีอะไรเลย เล่นกันอยู่ดีๆ น้องก็โมโหเลย
หรือ อ้าวไม่รู้นี่ ว่าอย่างนี้ไม่ชอบ เห็นทำหน้าเฉยๆ นึกว่าเล่นได้ แล้วมาโกรธ โมโหอะไรขนาดนี้เนี่ย
สองเรื่องข้างต้น จากที่เคยผ่านมาค่ะ

[แม่น้องกาย]

ให้กำลังใจคุณแม่น้องกายค่ะ
เข้าใจว่า 8 ขวบแล้ว อะไรๆ ก็ดูต้องระวังสังคมมากขึ้น
เด็กน้อยของดิฉันก็ 8 ขวบค่ะ
แต่ถ้าเด็กของเราไม่เคยแสดงออกเลยว่าโกรธ แล้วอยู่ดีๆ ก็ระเบิดปังเลย
ทั้งที่ก่อนหน้านี้ สีหน้าท่าทางก็ไม่เห็นว่าจะโกรธ
อาจจะมีรายการ คนรอบข้างไม่เข้าใจ ได้มากกว่านะคะ
อาจจะมีเสียง เมื่อกี้ ไม่เห็นมีอะไรเลย เล่นกันอยู่ดีๆ น้องก็โมโหเลย
หรือ อ้าวไม่รู้นี่ ว่าอย่างนี้ไม่ชอบ เห็นทำหน้าเฉยๆ นึกว่าเล่นได้ แล้วมาโกรธ โมโหอะไรขนาดนี้เนี่ย
สองเรื่องข้างต้น จากที่เคยผ่านมาค่ะ

ใช่ค่ะ พักนี้ขี้โมโห กับเรื่องไม่เป็นเรื่อง วันก่อนแค่รีบเปิดแอร์ ร้องแทบบ้านแตก จนพ่อเขาต้องบอก "เพลาๆ (FT) ได้ไหม อะไรมากไปก็ไม่ดีหรอก" แม่เองไม่รู้จะอธิบายยังไง