Re: สมาชิกใหม่ ขอคำแนะนำด้วยครับ
เมื่อ: เสาร์ 03 ส.ค. 2013 3:29 pm
ขอร่วมแบ่งปันครับ
ที่อาจารย์หมอบอก ตามความเห็นของผม นะครับ
คือ ตอนนั้นคุณแม่มีสติอย่างไร (เพราะเรื่องมีให้คิด มันเยอะ อย่างที่อาจารย์บอก)
1. รู้ไหม...ว่าตนเองกำลังคิดอะไรอยู่ และกำลังทำอะไรอยู่ (กำลังทำอย่าง แต่กำลังไปคิดอีกอย่าง แปลว่า ขาดสติ)
2. รู้ไหม...ว่า อารมณ์(ของเราและลูก) ตอนนั้นเป็นอย่างไร คุณแม่...กำลังทำไปตามอารมณ์ของตัวเอง
หรือเห็นการสื่อสาร เห็นอารมณ์ของลูก แล้วทำงานไปตามอารมณ์และการสื่อสาร ของลูก
ซึ่งสำคัญมากทั้ง 2 ข้อ
1. ถ้าอยากพัฒนาการสื่อสารต่อ ก็ต้องเลี้ยงอารมณ์เอาไว้ให้ดี ๆ
หมายถึง คุณแม่กำลัง พัฒนาขั้น 1,2,3,4 ให้ลูกอยู่ตลอดเวลาที่ทำ (เลี้ยงได้นาน ก็พัฒนามาก , หยุดทำ ก็คือ หยุดพัฒนา)
โดยถ้าคุณแม่จดจ่ออยู่ที่ลูก และไม่รู้สึกเดือนร้อนใจขณะที่ทำ แสดงความเข้าใจลูก เห็นใจลูก
ผลลัพธ์ที่คุณแม่คิดไว้ไม่ใช่สิ่งสำคัญอะไร(อย่าตั้งผลลัพธ์ก่อน ปล่อยไปตามการสื่อสารและการเรียนรู้ของลูก)
สิ่งสำคัญมากกว่าผลลัพธ์ คือ แม่ลูกยังสื่อสารกันตลอดเวลาแม้อารมณ์ด้านลบ
(เค้ายั้วะมาก ทิ้งตัว แล้วไล่งับ ก็เป็นการสื่อสารอย่างหนึ่งครับ วิธีรับมือ ก็คือ 2 ข้อแรกข้างบน)
2. อยากหยุดแล้ว เพราะคุณแม่เหนื่อย ก็เลิกทำ ชวนไปทำอย่างอื่น
ถ้าผมไม่พร้อมทำ ก็คง พาเขาไปตู้เย็น หาของกิน หยิบถูกหยิบผิด ลูกกินนิดพ่อกินหน่อย แย่งกันกินเล่นๆ
ดีใจด้วยกัน สนุกด้วยกัน เมื่อสัมพันธภาพดี สิ่งต่างๆ ก็จะเป็นเรื่องง่ายกว่าเดิมมาก
*ที่ผ่านมา ผมพบว่า ปัญหาสำคัญของผมที่ทำให้เดินหน้าไปได้ช้า คือ ตัวผมเอง (ทั้ง จิตใจ อารมณ์)
ที่อาจารย์หมอบอก ตามความเห็นของผม นะครับ
คือ ตอนนั้นคุณแม่มีสติอย่างไร (เพราะเรื่องมีให้คิด มันเยอะ อย่างที่อาจารย์บอก)
1. รู้ไหม...ว่าตนเองกำลังคิดอะไรอยู่ และกำลังทำอะไรอยู่ (กำลังทำอย่าง แต่กำลังไปคิดอีกอย่าง แปลว่า ขาดสติ)
2. รู้ไหม...ว่า อารมณ์(ของเราและลูก) ตอนนั้นเป็นอย่างไร คุณแม่...กำลังทำไปตามอารมณ์ของตัวเอง
หรือเห็นการสื่อสาร เห็นอารมณ์ของลูก แล้วทำงานไปตามอารมณ์และการสื่อสาร ของลูก
ซึ่งสำคัญมากทั้ง 2 ข้อ
1. ถ้าอยากพัฒนาการสื่อสารต่อ ก็ต้องเลี้ยงอารมณ์เอาไว้ให้ดี ๆ
หมายถึง คุณแม่กำลัง พัฒนาขั้น 1,2,3,4 ให้ลูกอยู่ตลอดเวลาที่ทำ (เลี้ยงได้นาน ก็พัฒนามาก , หยุดทำ ก็คือ หยุดพัฒนา)
โดยถ้าคุณแม่จดจ่ออยู่ที่ลูก และไม่รู้สึกเดือนร้อนใจขณะที่ทำ แสดงความเข้าใจลูก เห็นใจลูก
ผลลัพธ์ที่คุณแม่คิดไว้ไม่ใช่สิ่งสำคัญอะไร(อย่าตั้งผลลัพธ์ก่อน ปล่อยไปตามการสื่อสารและการเรียนรู้ของลูก)
สิ่งสำคัญมากกว่าผลลัพธ์ คือ แม่ลูกยังสื่อสารกันตลอดเวลาแม้อารมณ์ด้านลบ
(เค้ายั้วะมาก ทิ้งตัว แล้วไล่งับ ก็เป็นการสื่อสารอย่างหนึ่งครับ วิธีรับมือ ก็คือ 2 ข้อแรกข้างบน)
2. อยากหยุดแล้ว เพราะคุณแม่เหนื่อย ก็เลิกทำ ชวนไปทำอย่างอื่น
ถ้าผมไม่พร้อมทำ ก็คง พาเขาไปตู้เย็น หาของกิน หยิบถูกหยิบผิด ลูกกินนิดพ่อกินหน่อย แย่งกันกินเล่นๆ
ดีใจด้วยกัน สนุกด้วยกัน เมื่อสัมพันธภาพดี สิ่งต่างๆ ก็จะเป็นเรื่องง่ายกว่าเดิมมาก
*ที่ผ่านมา ผมพบว่า ปัญหาสำคัญของผมที่ทำให้เดินหน้าไปได้ช้า คือ ตัวผมเอง (ทั้ง จิตใจ อารมณ์)