www.floortimethailand.com

3-4 ชั่วโมงที่คิดว่าให้ได้นั้น ได้ให้ไปอย่างเต็มประสิทธิภาพหรือยังคะ ถ้ายังก็เอาใหม่ ใช้ให้เต็มที่ แต่ถ้าคิดว่าเต็มที่แล้วยังไม่พอ ก็ค่อยหาทางหาเวลาเพิ่มค่ะ

ทุกเหตุทุกปัจจัยล้วนเป็นของส่วนบุคคล ต้องประยุกษ์ใช้เอาเอง มัวแต่ท้อแท้เสียเวลาเล่นกับลูกค่ะ

มีเวลา 3-4 ชั่วโมงต่อวันก็ใช้เถอะค่ะ
ดิฉันก็ทำงานประจำ ตอนนี้กลับถึงบ้านประมาณ 6 โมงเย็นถึงหนึ่งทุ่ม
ตอนเช้าในรถก่อนถึงโรงเรียนประมาณครึ่งถึงหนึ่งชั่วโมง
ก็ทำเท่าที่ทำได้
ถามว่าอยากเป็นแม่ ft เต็มเวลาไหม อยาก
แต่เมื่อเงื่อนไขอื่นของครอบครัว ทำให้เป็นแม่ ft เต็มเวลาไม่ได้
ก็ต้องตัดใจแล้วทำเท่าที่มีเวลา
ยังไม่ถึงบ้าน ขอเวลาตายาย ช่วยดูให้กินข้าว ทำการบ้าน
อยู่เป็นเพื่อนหลานเท่าที่ตายายทำได้ ทำเรื่องอื่นๆ ที่เขาสามารถทำแทนเราได้
แล้วเมื่อดิฉันกลับบ้าน ก็ใช้เวลาคุยกันเล่นกันกับลูก
มองอีกด้าน
แน่ใจได้อย่างไร ว่าถ้าเรามีเวลามากกว่านี้ จะทำ ft ได้ดีกว่านี้
เวลามาก อาจจะพยายามฝึกลูก จนเครียดเกินทั้งแม่ลูก
ทุ่มเวลาให้ลูกจนไม่ทำอย่างอื่นแล้ว ลูกไม่ดีขึ้นอย่างที่เราต้องการ
ก็เครียดอีก
อย่างนี้จะมีเวลาอยู่กับลูกมากหรือน้อยดีน้า

กด like ให้ผู้ปกครองทั้งสองท่านนะคะสำหรับการแบ่งปันวิธีคิด และการวางใจ จากความกังวลในสิ่งที่ไม่ได้ทำ เพราะทำไม่ได้

ในเมื่อลาออกจากงานไม่ได้ ก็แปลว่าลาออกไม่ได้ เรื่องมันมีแค่นี้เอง

คิดไป กังวลไป 3-4 ชม.ที่มีอยู่ ก็จะใช้ไม่ได้เต็มที่ค่ะ

ขอบคุณนะคะที่เข้ามาทำให้มีกำลังใจ เพราะดู dvd อ่านกระทู้ ส่วนใหญ่แล้วพบว่าผู้ปกครองส่วนใหญ่อยู่กับลูกทั้งวันค่ะ คิดว่าเราอาจเป็นครอบครัวเดียวที่ไม่เต็มวันกับลูกหรือเปล่า แต่ที่ผ่าน มาก็เต็มที่กับลูกค่ะ ตอนนี้ก็ดีกว่าเดิมนิดหน่อยค่ะ มาถูกทางแล้วค่ะ

คุณหมอคะ ผู้ปกครองภาคตะวันออกเฉียงเหนือ รบกวนสอบถามเบอร์ติดต่อ smile club จ.ขอนแก่นค่ะ พยายามติดต่อไปสมาคมผู้ปกครองออทิสติกแล้วค่ะ แต่เขาไม่มีเบอร์ ค้นหาก็ไม่เจอค่ะ รบกวนด้วยค่ะ

สวัสดีค่ะ ครูติ๋ง ขอนแก่นนะคะ
เบอร์ติดต่อ smile club :0836691184 ค่ะ หรือ 0823167674 ค่ะ

มาให้กำลังใจด้วยคนค่ะ คุณแม่ก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ทำงาน กลับมาประมาณ6โมงเย็นเหมือนกันค่ะ แรกๆ ก็กังวลเยอะ สับสนมาก แต่ขอใช้เวลาที่มีกับเค้าให้เต็มที่ เริ่มแรกก็เริ่มจีบมั่วไป มั่วมา เอ๊ะ ลูกเริ่มหันมามองบ้างอันนี้ก็เริ่มเข้าทางบ้าง มุขแป๊กบ้างก็ไม่เป็นไร ตื้อไปเรื่อย ๆ ค่ะ พยายามเข้านะคะ คุณแม่ก็พยายามอยู่เหมือนกันค่ะ สู้ๆๆ นะคะ

ขอบคุณครูติ๋ง และขอบคุณทุกความเห็น ทุกกำลังใจมาก ๆ ค่ะ

ตอนนี้แม่ลูกเริ่มผูกพนมากขึ้นค่ะ เมื่อวานนี้เริ่มมาจับมือแม่เพื่อให้แม่อุ้มค่ะ แต่ก่อนนอนมีปัญหานิดหน่อยค่ะ คือน้องกันต์มาจับมือแม่เอาไปไว้ที่ตัวเขา แม่คิดว่าจะให้อุ้มอีก แม่ก็เลยอุ้มขึ้น แต่พออุ้มแล้วก็ดิ้นลง แล้วก็ร้องไห้โวยวาย แล้วมาจับมือแม่อีก แม่ก็พยายามให้น้องสื่อสาร แล้วแม่ก็อุ้มขึ้น น้องก็ดิ้นลง ร้องโวยวาย อือ อือ อือ เป็นแบบนี้สามสี่ครั้ง แม่ก็ยังไม่เข้าใจว่าลูกต้องการให้แม่ทำอะไร แม่ก็เลยบอกว่า เดี๋ยวแม่เกาหลังให้ แล้วเกาให้เขา เขาก็เลยเงียบลงค่ะ

น้องน่าสงสารนะคะ อยากให้แม่ทำอะไรให้แต่พูดบอกหรือสื่อสารให้แม่เข้าใจไม่ได้ แม่ทำไม่ถูกใจก็ได้แต่ร้องไห้สื่อสารให้แม่รู้ว่าแม่ทำไม่ถูกใจ

ไม่ชอบที่แม่ทำ ลูกอาจจะกำลังกลัวอะไรอยู่ ลูกอาจอยากจะให้แม่กอดเพราะรักแม่ หรือลูกอยากจะให้แม่...อีกมากมายหลายอย่าง

ไม่ว่าอย่างไร วิธีคิด วิธีมองการสื่อสารของลูก และตอบสนองลูกในทัศนคติที่เมตตา สงสาร อยากช่วยอย่างสุดหัวใจสำคัญมากๆ ค่ะ

เพื่อให้ลูกวางใจ ไว้ใจ ว่าไม่ว่าอย่างไร มี 2 มือของแม่ที่จะคอยกอดประคองลูกไว้เสมอ อันนี้เป็นบทเรียนขั้นแรกๆ ที่คุณแม่ต้องผ่านไปให้ได้ค่ะ