www.floortimethailand.com

เรื่องการนอนน่ะค่ะ
ลองมองมุมนี้ไหมคะ ผู้ใหญ่อย่างเราๆบางคนนี่ละค่ะ
บางคนต้องเปิดไฟถึงหลับ บางคนต้องปิดไฟถึงหลับ
บางคนต้องเปิดเพลงนอน บางคนต้องเงียบ
บางคนต้องเปิดโทรทัศน์ บางคนนอนอ่านหนังสือจนหลับ
แต่เป็นผู้ใหญ่ เราก็หยวนๆให้ ใครนอนแบบไหนหลับก็ตามใจ
แต่พอตัวเล็กของเรา มีทางเลือกเดียว ต้องปิดไฟแล้วนอน
บ้านดิฉันก็เคยมีสงครามปิดไฟ แล้วนอนกันมาแล้วค่ะ
ได้แต่คราบน้ำตาก่อนนอน และคอยสะดุ้งผวา
ตื่นมาเห็นไฟดับ ร้องไห้กันต่อ
แม่ก็หงุดหงิด อยากนอนแล้ว พรุ่งนี้ต้องไปทำงาน
เป็นอย่างนี้เป็นปีค่ะ ตอนนั้นยึดติดว่าถ้าบรรยากาศไม่สงบ ไม่มืด ลูกจะไม่หลับ
แล้วก็จริง ลูกไม่หลับ คงเป็นเพราะระแวง ไม่กล้านอน
กลัวนอนแล้วจะปิดไฟ ก็งอแง
ก็ค่อยทำงานอารมณ์ จนเขาบอกได้ว่า เขากลัว เวลามืด
โชคดีที่เขาบอกได้ โชคร้ายคือนาน......กว่าเขาจะบอกได้
ตอนนี้ก็เหลือไฟในห้องเอาไว้สักดวง
แม่ก็พอจะหลับได้เพราะไฟไม่จ้าเกิน ลูกก็ไม่ระแวง
เพราะหลังจากที่ยอมเปิดไฟให้ แรกๆ ก็ยังมีตื่น
อันนี้ละค่ะ ที่จะทำให้หงุดหงิดหลงทาง กลับมาปิดไฟกันใหม่
เอ๊ะ ปิดไฟก็ไม่นอน เปิดไฟก็ไม่นอน จะเอายังไง
บรรยากาศกรุ่นๆ ภูเขาไฟก่อตัว พร้อมระเบิด
แต่สักพักก็พบว่า เมื่อตื่นแล้วไฟยังมีอยู่ ก็หลับง่ายขึ้น
สรุปเหมือนเดิมค่ะ เด็กแต่ละคน ก็แต่ละแบบ
คุณแม่ลองหาดูนะคะ

ขอบคุณค่ะคุณสายป่าน

* ในส่วนการนอนของน้องที่สังเกตุเห็นก็คือ ยังไม่แน่ใจความคิดของเค้า เรื่องของการปิดไฟค่ะ ดูเหมือนว่าจะมาจาก 2 สาเหตุ ที่สังเกตุได้ คือ 1. เค้าจะรู้ว่าถ้าปิดไฟเค้าต้องนอน เค้าก็จะส่งเสียงโวยวาย ก่อนที่จะเริ่มต้นร้องไห้ 2.อีกสาเหตุ คิดว่ากลัวความมืด และกลัวแสงของเซ็นเซอร์แอร์ ที่เมื่อปิดไฟแล้วเค้าจะเห็นชัดเจนในที่มืด ถ้าเค้าเริ่มง่วงก็ต้องปิดแอร์ค่ะ แต่หากเปิดไฟพานอนในบางคืนก็ยอมนอน คือ ง่วงนอนมากแล้ว กล่อมนิดเดียวก็หลับ แต่บางคืนก็ไม่ยอมนอน เปิดไฟไว้ก็นั่งเล่นจนถึงตี 2 ก็มี (แม่ไม่ไหวก็หลับ ๆ ตื่น ๆ) แต่ถ้าเค้าหลับแล้ว ตื่นขึ้นมากลางคืนไม่ค่อยมีปัญหา เค้าจะไม่ร้อง แต่น่าจะยังกลัวความมืดอยู่ คือ เมื่อตื่นขึ้นมากลางคืนเค้าจะลุกขึ้นมานอนทับบนแขนแม่ หรือ ดึงแม่ให้กอด หรือถ้าแม่ส่งเสียงให้รู้ว่ายังนอนอยู่ใกล้ ๆ เค้าก็เข้ามาซุกตัวแล้วนอนต่อค่ะ
* ในส่วนที่เป็นปัญหาตอนนี้ก็น่าจะเป็นตอนก่อนเค้านอนเท่านั้น แต่ในส่วนของกลางวันที่อยู่กับยาย ยายมีบังคับให้นอนนิดหน่อย แต่ก่อนนอนมีส่งเสียงโวยวายแต่ไม่ร้องไห้ค่ะ (จริง ๆ มีปัญหาก่อนจะหลับ เหมือนจะเป็นเด็กหลับค่อนข้างยากตั้งแต่เด็กค่ะ แต่ถ้าหลับแล้วก็จะหลับยาวถึงเช้า หรือตื่นขึ้นมาเอง ถ้าไม่ฝันร้ายก็จะไม่งอแงเลยค่ะ เืมื่อก่อนเลี้ยงง่ายมากเลย คือ ก่อนนอนกลางคืน ดูดนมเสร็จก็หลับเลย ตอนนี้เค้าเริ่มรับรู้สิ่งรอบตัวมากขึ้น เลยกลัวหมดทุกอย่าง 555) ก็พยายามต่อไปค่ะ

เห็นเรื่องการนอนแล้วแม่บ๊อบบี้ยิ้...มเลยค่ะ ชอบมากและอยากแชร์

คุณแม่คือภาพของเราเมื่อ 1 ปีที่แล้วกังวล สับสน จะหาวิธีทำอย่างไรดีลูกจึงจะนอน

จะบอกว่านะตอนนี้ แม่บ๊อบบี้ วางทุกอย่างลงและเข้าใจอะไรหลายอย่างมากขึ้น

และพาลูกเข้านอนอย่างเข้าใจ และนั้นทำให้เราสงบได้ดีขึ้น แต่ถามว่าลูกยังมีความกลัวอยู่ไหม กลัวค่ะ

เนื่องยังติดเรื่องระบบSI ของเขาก็ไม่เป็นไร แต่หนูมีแม่อยู่กับหนูตรงนี้ จะเล่าดังนี้ค่ะ

1.ครูบอกว่าคนเรานอนไม่หลับเพราะอะไร...กังวล กลัว เครียด ไม่ง่วง ยังอยากเล่น ลูกเราอยู่ตงไหนหาให้เจอ เราพบว่าเมื่อขั้น 2 เราแน่นขึ้น

มันง่ายขึ้นเยอะกับเกมนักสืบในการค้นหาสิ่งที่เป็นสาเหตุ เมื่อถามเขาก็ชี้บอก หรือตอบ แล้วก็ค่อยดูแลกันไปโดยมีแม่อยู่กับหนู

ในห้องนอนบ๊อบบี้กลัวแสงไฟสีเขียวเล็ก เล็กที่แอร์ กลัวเสียงแอร์ที่ดัง ไม่ชอบโคมไฟที่เพดาน กลัวความมืด ไม่ชอบตู้เสื้อผ้า แต่เมื่อเราเข้าใจระบบ SI ของลูก

สิ่งต่างๆเหล่านี้มันก็คือแมงวี่ที่รบกวนเท่านั้นเอง แม่คือผู้ปกป้องด้วยท่าทีที่สงบพร้อมจะนำพาหนูนอน แต่ถ้าในใจยังคิดว่า

เมื่อไหร่จะนอน นี่ก็ดึกแล้วนะ แม่ก็ง่วงเต็มทน พรุ่งนี้ต้องไปทำงาน เอ๊ะจะตบก้น หรือจะร้องเพลงดี ตาหลับยัง นั้นแสดงว่าเราไม่สงบพอที่จะนำพาลูก

ให้เข้าสู่การนอน และภาษากายของเราลูกสัมผัสได้เสียงของเรา ความเกร็งของกล้ามเนื้อที่แขน ขา หน้า หนูรู้ แล้วหนูจะสงบได้อย่างไร

เวลาพาลูกนอนแม่บ๊อบบี้สังเกตุได้ว่าหากเราอยู่ในท่าที่สบายไม่มีส่วนไหนของร่างการกด หรือเกร็ง ลูกก็สบายหลับได้เร็วและเราก้หลับไปด้วย

2.การเตรียมลูก ตื่นเช้าหน่อยนะค่ะ 6โมงครึ่งไหวไหมเพื่อเมื่อทานข้าวทานนมเสร็จรับรองไม่เกินบ่ายระบบพาราซิมทำงานง่วงแน่ แน่

และหลับพอแค่ให้หายง่วงนะคะไม่ต้องนอนยาวมากอย่าหวังว่าเด็กที่ตื่นตอน3- 4 โมงเย็นจะมาหลับตอน3ทุ่มยากค่ะ และในทางตรงข้ามตื่นสาย

หลับกลางวันไม่ได้ก็ต้องยอมรับว่าวันนี้จะหลับเร็วเป็นเรื่องยาก ก็ไม่ต้องฝืน ก็อยู่ด้วยกันไปเรามีเรา

3.ลูกบางคนเช่นบ๊อบบี้จะกล่อมตนเองให้หลับยังไม่ได้ลูกยังต้องพึงเราในการกล่อมให้หลับหากเมื่อเขาพร้อมมากขึ้นและขั้น 2 เต็มเป๊ะ แม่บ๊อบบี้ว่าค่อยถอนความ

ช่วยเหลือออกไป ทีนี้การกล่อมมันก็ขึ้นกับตัว I (ความต่าง) ของแต่ละคน บางคนชอบตบก้น บางคนชอบให้กอดนิ่ง ๆ บางคนชอบลูก บางคนชอบเพลง ก็ต้องค้นหาวิธีที่เหมาะกับลูกเรา

เช่นบ๊อบบี้ไหวสัมผัสแต่ชอบกอดลึกแน่นดังนั้นท่านอนของเราคือนอนตะแคงท่าช้อนมือข้างนึงโอบกอดลูกไว้ ควาแน่นตามความชอบลูก

4.กิจกรรมตอนเย็นครูแนะว่าเด็กในวัยนี้ 0-7 ปีเขาต้องใช้ร่างกายเพื่อปลดปล่อยพลังงานของเขา หากเป็นไปได้ช่วงเย็นหาโอกาสพาออกกำลังกาย

บ๊อบี้วันไหนเหงื่อโซกวันนั้นแม่ยิ้มเลย หากเขาไม่ได้ปลดปล่อยพลังงานก่อนนอนวุ่นวายน่าดูเลย

5.และสิ่งสำคัญคือการรู้เท่าทันตัวเองแม่บ๊อบบี้ไม่ได้มีความสงบทุกครั้งหรอกค่ะ(เช่นช่วงวันนั้นของเดือน)เมื่อพาลูกนอนแต่ให้รู้เท่าทันตนเองว่านี่เรากำลังรู้สึกอะไรเพราะอะไร

แล้วยังไงจะทำอย่างไร

อยากแชร์ค่ะว่ากว่าจะมาถึงวันนี้พาลูกเข้านอนอย่างเข้าใจ และวางความกังวล ความเครียดไว้ข้างๆ ทำให้แม่สงบได้ดีขึ้นทำให้ช่วยลูกได้เยอะลองดูนะคะเอาใจช่วย

ขอบคุณค่ะ คุณ Santana ที่่ให้กำลังใจและแชร์ความรู้

คุณสายป่าน , คุณ Ta-mom วันนี้ลองเรื่องการนอนใหม่แล้วนะคะ คือ ซื้อโคมไฟ มาลองเปิดเลย ก่อนนอนก็ยังอยากเล่นอยู่เหมือนเดิม ขนาดรีดพลังงานให้กระโดดบอล กับ แทมโพลีน แล้ว แต่ความอยากเล่นยังมีมากจริง ๆ เด็กวัยนี้ ก่อนนอนแม่เปิดโคมไฟ และปิดไฟ ก็บอกเค้าเลยว่าวันนี้ แม่เปิดโคมไฟใ้ห้ลูกนะ แม่รู้ว่าลูกไม่ชอบมืด ๆ วันนี้เปิดไฟใ้ห้นอนเลย เหมือนเค้าก็จะชอบสบตาแม่และยิ้มซะนาน แต่กลางคืนปกติถ้าเค้าตื่นขึ้นมาหลังจากเราปิดไฟ เค้าจะดูกลัีว ๆ วิ่งมาซุกข้างแม่ และปิดตา แต่เมื่อคืนต่างกันค่ะ คือ เค้าลุกขึ้นมานั่งเหมือนกัน แบบ งง แต่ตาลืมไม่ขึ้น หามุมใหม่ ตามที่นอน แล้วนอนต่อ และไม่ทำหน้ากลัวเหมือนเดิม ถ้าแม่อุ้มมานอนด้วยก็ไม่ว่าอะไร ได้มุมแล้วก็หลับเหมือนเดิม อย่างนี้มั่งคะ ที่คุณ สายป่านบอก หาให้เจอ ที่เค้าชอบ แรก ๆ เค้ายังตื่นจริง ๆ แต่หน้าตาไม่เหมือนกันกับตอนปิดไฟ (คือปิดไฟแล้วยังเห็นหน้าสลัว เพราะแสงไฟจากถนนส่องเข้ามา) ก็เลยลองมาปิดตอนใกล้เช้า เริ่มมีแสงสว่างนิดหน่อย เค้าก็มีหลับ ๆ ตื่น ๆ ในช่วงดึก ๆ แต่หลังจากนั้นดูเหมือนเค้าจะหลับสบายขึ้น คือ หลับได้ตามมุมใจชอบ (ทั่วเตียงเลยค่ะ)

** ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ**

ดีใจด้วยค่ะ

ของที่บ้าน เปิดไฟไว้ตลอดจนเช้าเลยค่ะ เปลี่ยนไฟเป็นหลอดตะเกียบประหยัดไฟเลย ถ้าลูกไม่หิวหรือปวดอึ เค้าก็นอนให้เรากล่อมค่ะ

จะบอกว่า เรื่องปัญหาการนอนนี่ ดิฉันเจอมาจนท้อเลย ทั้งนอนดึก นอนหัวค่ำแต่มาตื่นกลางดึก ไม่ยอมนอน กระตุ้นตัวเอง ไม่ยอมให้จับ ไม่ให้อุ้มกล่อม วิ่งรอบห้อง แต่ถึงเดี๋ยวนี้ เค้าเป็นคนมาชวนเราเองบอก "ไปนอนๆ" "เข้าห้อง" "เข้ามุ้ง (ที่บ้าน ตจว ใช้มุ้ง)" พอเข้านอนก็คุยนุ้งนิ้งกันนิดหน่อย ก่อนจะกล่อม ลืมไปเลยว่าเคยวิ่งรอบห้อง 55

คุณแม่สู้ๆ นะคะ สิ่งที่อาจารย์ และ ผู้ปกครองรุ่นพี่แนะนำไม่สูญเปล่าหรอกค่ะ ทำไปเถอะค่ะ เหมือนปลูกผลไม้น่ะ วันนี้เราต้องลงทุนลงแรง รดน้ำ ใส่ปุ๋ย พรวนดิน เก็บวัชพืช เหนื่อยหน่อย แต่เมื่อยามเห็นต้นไม้ของเราผลิดอกออกผลเมื่อไหร่ ก็จะหายเหนื่อยค่ะ

ขอรายงานผลความคืบหน้าค่ะคุณหมอ
-พัฒนาการระดับ 1-2 ของน้องดีขึ้นมาก เข้ามาคลอเคลียคนในบ้าน ตลอดเวลา มองและเรียกหา ไม่ชอบอยู่คนเดียว
-พัฒนาการระดับ 3-4 น้องมีท่าทางมากขึ้น เวลาชวนเล่น ถ้าเรางง เค้าจะเอาของเล่น ยัดใส่มือ แล้วเรายังงงอยู่ เค้าจะเอามือจับ แล้วยกมือให้เราเอาไปเป่าให้(เล่นเป่าปี่) เวลาอยากให้อุ้ม เค้าก็ชูมือ กางแขน ถ้าเรายังไม่อุ้ม เค้าก็ดึงมือ ดึงแขนให้นั่งลง แล้วถ้าเรายังงงไม่อุ้มเค้าก็ปีนตัว กอดคอ เอาขาป่ายปีน เกาะเหนี่ยว ส่งสายตา มีเสียง อาๆๆ , เวลาอยากเล่นหรืออยากกินอะไรมากๆ เค้าจะโน้มคอเรามาจุ๊บๆ ประจบค่ะ
-พัฒนาการระดับ 5-6 มีบางครั้งค่ะ เช่นบางที กวักมือเรียก พูด มามา , เวลากินข้าวแล้วเค้าใส่เสื้อมีรูปหน้าตุ๊กตา เค้าก็เอาข้าวไปป้อนตุ๊กตาที่เสื้อค่ะ
ส่วนพัฒนาการด้านอื่นๆ
-กล้ามเนื้อมัดใหญ่ ค่อนข้างดี วิ่งเร็วขึ้น เริ่มมีกล้ามเนื้อมากขึ้น กล้าปีนป่ายมากขึ้น
-กล้ามเนื้อมัดเล็ก หยิบจับของชิ้นเล็กได้ดี แต่ยังจับช้อนกินข้าวไม่เก่ง คือเค้าเปลี่ยนท่าจับช้อนเอง เดิมใช้มือกำจับทั้งมือ เปลี่ยนมาหัดจับคล้ายเราใช้ แต่เค้ายังไม่ค่อยถนัด
-ระบบข้อต่อ ชอบกระโดดบนบอลโยคะมาก เวลาเห็นแม่กระโดด ทำท่าเหมือนจะกระโดด แต่ยังทำไม่เป็นค่ะ
-ส่วนการไวเสียง ยังมีเหมือนเดิม แต่ทนต่อเสียงบางเสียงได้มากขึ้น เช่นเสียงสตาร์ทมอเตอร์ไซด์ แต่ยังทนได้ไม่นานนัก แต่ไม่ตกใจและร้องเหมือนเมื่อก่อน บางครั้งวิ่งไปดูเอง ถ้านานก็จะเริ่มปิดหู และแม่ก็ยังช่วยทำงานอารมณ์อยู่ค่ะ
-ส่วนการไวภาพ เดิมกล้าสบตากับคนที่บ้านได้นิดหน่อย แต่ตอนนี้สบตาปิ๊ง ๆ ไม่หลบตาเลยค่ะ และสนใจคนภายนอก(ญาติ ๆ ที่เคยเห็นบ้าง) ก็ไม่หลบตาค่ะ สนใจมองเวลาเค้าพูดอะไรกัน
และสิ่งที่น่ายินดีมากขึ้น เวลาเราเรียกชื่อเค้าหันมาสนใจแล้วค่ะ

ยินดีกับคุณแม่ และพัฒนาการของน้องด้วยค่ะ เริ่มช่วงเวลาใกล้ ๆ กัน น้องไปไกลแล้วนะคะ น้องกันต์ยังไม่ค่อยสบตาสักเท่าไหร่ เรียกก็หันบ้างไม่หันบ้าง ยังไงก็เข้ามาเป็นกำลังใจให้กันนะคะ สู้ ๆ ค่ะ

ขอบคุณค่ะคุณsupa ของคุณแม่รู้เร็วกว่ายิ่งดีค่ะ แต่ของคุณแม่นี้โตขึ้นมานิดเล่นแบบบู๊จะเหนื่อยหน่อย แต่ผลตอบแทนคุ้มค่าค่ะ ได้ลูกกลับมาคงไม่มีอะไรที่จะดีกว่านี้
พยายามต่อไปนะคะ แล้วจะเห็นผลตอบแทนที่ทำให้เราชื่นใจ