ลูกพูดต่างด้าวคนเดียวบ่อยขึ้น หัวเราะเองคนเดียวมากกว่าเดิม

[malinyy]

รบกวนคุณหมอและสมาชิกท่านอื่นด้วยคะ ลูกชายตอนนี้อายุ 3 ขวบ 9 เดือน รู้จักฟลอร์ไทม์ตอนน้องอายุ 2 ขวบ 2 เดือน ช่วงครึ่งปีแรกทำแบบงูๆปลาๆ และเข้าอบรมที่มหิดล คอร์สสำหรับผู้เริ่มต้น และคอร์สเกี่ยวกับทำอย่างไรให้ลูกจดจ่อ(พัฒนาการขั้น1-4) มาแล้ว รวมทั้งพบหมอที่มหิดลประมาณสามถึงสี่เดือนต่อครั้ง และให้ลูกฝึกกับนักกิจกรรมบำบัดอาทิตยืละสองครั้ง ครั้งละหนึ่งชั่วโมง ฝึกมาประมาณ 1 ปี 4 เดือน โดยรวมครูฝึกมักจะชมว่าทำงานได้ดี มีบ้างที่จะมีอารมณ์ไม่ยอม แต่ยังถือว่าทำได้ดี เช่น เดินคานทรงตัว ไปมา เก็บสิ่งของแล้ว วิ่งไปกลับ (ให้ข้อมูลไว้ก่อนคะ) มีการระมัดระวังมากขึ้น เดินข้ามสิ่งกิดขวางได้ดีขึ้น

ลูกมีสัมพันธภาพกับพ่อแม่ได้ระดับสั้นๆ คือชวนเล่นบ้าง หรือถ้าเราเข้าไปเล่นก่อน ก็จะยอมเล่นด้วยดี มีบ้างหลุด ยืนนิ่งๆ ส่วนเรื่องสบตา สบตามากกว่าเมื่อก่อน แต่สองสามเดือนที่ผ่านมา สังเกตได้ว่า
1 ลูกพูดต่างด้าวคนเดียวบ่อยขึ้น เช่น หยิบผ้าปูที่นอนมาจับมุมสี่มุมให้ชนกันแล้วก็พูดเรื่อยๆคนเดียวหรือไปว่ายน้ำแล้วสนุก ก็เอามือปัดน้ำ หัวเราะเองคนเดียวด้วย บ่อยขึ้น ทั้งในแง่ความถี่และระยะเวลานานขึ้น เมื่อก่อนจะเล่นกับแม่ในสระสนุกมาก แต่ตอนนี้เหมือนเล่นคนเดียวก็อยู่ได้ แม่ก็ได้แต่แหย่ๆ เข้าไป

2 มีพฤติกรรมเปลียนไปเช่น ชอบวิ่งออกไปข้างนอก ในที่จอดรถ แล้วปีนขึ้นรถ บนหลังคา เดินเล่นไปมาบนหลังคารถ คนเดี่ยว หรือไม่ก้อไปหยิบที่ปัดน้ำฝนเล่น ดึงขึ้น ลง

ทั้งสองเหตุการณ์ แม่พยามยามเข้าไปเล่นด้วย แต่เล่นแล้วไม่สนุก เพราะตอนนี้ใจเสียคะ อารมณ์เลยไม่ได้เต็มที่ แต่พยายามเรียกความสนใจอยู่ แต่ไม่สำเร็จเท่าไร
สรุปว่าเหมือนเขากลับไปเล่นคนเดียวมากกว่าเดิมขึ้นคะ โดยเฉพาะเรื่องที่หัวเราะเองคนเดียวบอ่ยๆ บางทีก็ยืนหัวเราะขึ้นมาเอง อันนี้จะทำอย่างไรดี ช่วยแนะนำด้วยคะ

[กิ่งแก้ว]

ดูเหมือนถดถอยนะคะ ต้องหาสาเหตุให้เจอว่ามีอะไรเปลี่ยนแปลงในชีวิตของเขาหรือเปล่า เช่น ย้ายบ้าน คนใกล้ชิดไม่อยู่ อาหารการกิน เช่น กินอาหารบางอย่างมากเกินไป เช่น นม อาหารขยะ ถ้าหาไม่เจอ แนะนำให้พบแพทย์ค่ะ

[malinyy]

รบกวนคุณหมอและสมาชิกท่านอื่นด้วยคะ พอดีว่ากว่าจะได้พบหมอตามที่นัดไว้จะเป็นเดือน มิย จึงมีคำถามดังนี้

1 ช่วง 3-4 เดือน ที่ผ่านมา ลูกชายมักจะนอนดึก ช่วงที่ยังไม่หลับก็จะนั่งเล่นคนเดียวเช่น หยิบผ้าปูเตียงมาจับมุมทั้งสี่ด้านเข้าหากัน บางทีก็จัดท่าวางผ้ามุมแยกมุมเป็นสี่มุม เล่นไปเรื่อยๆ ประกอบกับ พูดต่างด้าวคนเดียวไปพร้อมกัน(ทั้งที่ปิดไฟแล้ว โดยพี่สาวของเขาก็จะหลับไปก่อน ส่วนพ่อ แม่ ก็นั่งดู บางทีก้อเข้าไปเล่นด้วยแต่ได้แค่ยื่นผ้าให้เขาก็รับไปแค่นั้น พยายามเล่นกับเขาแต่ไม่สนุกเท่าไร) ทำอยู่นาน สิบกว่านาทีได้ จนต้องเอานมใส่ขวดมาให้ เขาก็จะหลับ หรือถ้ากินนมแล้วยังไม่หลับก็จะจูงมือแม่หรือพ่อลงไปข้างล่าง เพื่อจะไปประตูออกไปข้างนอก ซึ่งเป็นเอามากช่วง 3-4 เดือนนี้

อยากทราบว่า อาการแบบนี้จะเป็นอีกนานมั๊ยคะ แม่ก็พยายามทำฟลอไทม์อยู่ในระหว่างกลางวันที่อยู่กับลูก (ลูกไม่ได้ไปเนอส) ไม่ทราบว่าแม่ๆ ที่เคยเจอแบบนี้คืออาการเล่นคนเดียวตอนดึก แล้วปัจจุบันลูกดีขึ้นแล้ว อยากทราบว่าสถานการณ์แบบนี้ลูกเป็นกันนานกี่เดือนถึงจะดีขึ้น อันนี้ถามทั้งคุณหมอและแม่ๆคะ

2 ขอคำแนะนำว่าเราควรจะทำอย่างไร เช่น เข้าไปเล่นกับเขาเลยทั้งที่บางทีก็ ห้าทุ่ม หรือเกือบเที่ยงคืน ซึ่งเป็นเวลานอนแล้ว หรือชักจูงให้เขาหลับด้วยการให้นมบ้าง พาไปดูการ์ตูนบ้างจนกว่าเขาจะหลับเอง
บางทีทั้งพ่อ แม่ ก็เหนื่อย อยากพักผ่อน เจอแบบนี้ทุกวันก็ฟลอไทม์ไม่ออก

ขอคำแนะนำด้วยคะ

[กิ่งแก้ว]

ช่วงที่เขาพับผ้าก่อนนอนเป็นช่วงที่เขาสงบ สนใจ จดจ่อ แต่สิ่งที่เขาจดจ่อนั้นไม่ใช่คน ข้อเท็จจริง คือ การเข้าหาและชวนเล่นในช่วงนี้ยาก แต่ถึงจะยาก ก็ต้องทำ แต่ถ้าทำไป คาดหวังไป โดยใจอยากให้เขานอน เพราะพ่อแม่เหนื่อย ก็ต้องทำใจรับความเป็นจริงว่ามันจะยิ่งไม่ได้ผลนะคะ

เรื่องที่เขาจูงลงไปข้างล่าง ก็เป็นช่วงที่เขาต้องการสื่อสาร อยากจะบอกอะไรสักอย่าง เช่น รำคาญคนบังคับ กวนใจ จะเอาสิ่งที่กวนใจไปทิ้งนอกบ้าน หรือ ไม่อยากอยู่ในบ้าน หรือ จะไปสถานที่่ที่เขาเคยไป ...แต่ผู้ใหญ่รู้ว่ามันตอนกลางคืน มันอันตราย หรืออะไรก็ตาม ไม่อยากออก ไม่ควรออก เป็นเวลานอน ก็เห็นเป็นอาการ

ดิฉันรู้สึกได้ถึงความไม่เข้าใจถึงเหตุผลของกันและกัน

เด็กก็ไม่เข้าใจผู้ใหญ่ ผู้ใหญ่ก็ไม่เข้าใจเด็ก

แต่ละคนมีเหตุผลของตัวเอง อยากให้แต่ละสิ่งเป็นไปดังที่ตัวเองต้องการ

เหตุผลของผู้ใหญ่ เข้าใจง่าย เพราะผู้ใหญ่คิดเป็น และสื่อสารได้

แต่เหตุผลของเด็กเข้าใจยาก เพราะคิดและสื่อสารได้น้อย

จริงอยู่ผู้ใหญ่เหนื่อย ทำไม่ไหว

ไม่ไหว ก็ไม่ไหวค่ะ

พัฒนาเด็กออทิสติกเป็นเรื่องยาก

หลายคนไม่เข้าใจ บางคนเข้าใจ แต่ท้อถอย ถอดใจ บางคนเข้าใจ ไม่ถอย แต่ทำไม่ได้

ความสำเร็จจะเกืดกับคนที่เข้าใจ สู้ไม่ถอย และปรับตัวเองสำเร็จ

เพราะความเป็นจริง คือ ผู้ใหญ่ต้องเป็นฝ่ายปรับตัวอย่างมาก เพื่อชี้ชวนเด็กที่มีข้อติดขัดมากมายให้เข้าสู่สังคมมนุษย์ เพื่อสื่อสารให้เขารู้ว่าสังคมมนุษย์นี้น่าสนุก ปลอดภัย

การปรับตัวของผู้ใหญ่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายนักหรอกค่ะ

ขอเชิญผู้ที่ผ่านเส้นทางการปรับตัวปรับใจช่วงนี้ไปแล้วด้วยค่ะ

[สายป่าน]

มาเล่าเรื่องที่เคยทำมาก่อนหน้านี้นะคะ
อาจจะไม่เป็น ฟลอร์ไทม์ เพราะดึกมากแม่ก็ฟลอร์ไทม์ไม่ไหว ง่วงเหมือนกัน
และก็ขอเตือนนะคะ เด็กแต่ละคนไม่เหมือนกัน และเราก็ยังไม่รู้ปัญหาจริงๆของเขา
สิ่งที่จะเล่า อาจจะใช้ได้ หรือไม่ได้
เพราะถ้าปัญหาอยู่แค่ เวลานอนของเขากับเราเป็นคนละช่วงเวลากัน ก็อาจจะใช้ได้
แต่ถ้าเป็นเรื่องอื่นก็อาจใช้ไม่ได้ ลองพิจารณาดูนะคะ
สิ่งที่ทำคือ พยายามปรับเวลาตื่นตอนเช้าของลูกให้ใกล้เคียงกับที่เราตื่น
หรือถ้าเราไม่ลำบากมาก ก็ลองตื่นเช้าขึ้นอีกนิด
แล้วก็ใช้ประโยชน์จากเวลานั้น มีความสุขกับลูก ก่อนไปทำงาน
แล้วช่วงกลางวัน พยายามปรับเวลาที่ใช้นอนกลางวัน ให้ไม่มากจนตอนกลางคืนไม่อยากนอน
แต่ก็ไม่ถึงกับน้อย จนลูกไม่ได้พักผ่อน
เพราะของลูกมีช่วงหนึ่งที่นอนตอนบ่าย ตั้งแต่ประมาณบ่ายสาม แล้วตื่นใกล้หกโมงเย็น
สิ่งที่ตามมาคือกลางคืนลูกไม่นอน ก็เลยปรับเรื่องเวลาตื่น เวลานอนของเขาเป็นเรื่องแรกๆก่อน
แล้วตอนเย็น หากิจกรรมเหนื่อยๆให้ลูกทำ วิ่งเล่น ว่ายน้ำ
มื้อเย็นจัดหนักให้อิ่มๆ หน่อยนึง กะว่าหนังท้องตึงหนังตาหย่อน
ก่อนนอนพาเข้าห้องน้ำให้เรียบร้อย ชวนนอนอ่านหนังสือ
แล้วก็สังเกตสภาพแวดล้อมด้วยค่ะ แบบไหนที่ลูกสงบแล้วยอมนอน
ของที่บ้านต้องเปิดไฟนอนค่ะ ถึงจะเคลิ้มหลับ แล้วถ้าปิดไฟก็จะตื่นเลย
เคยทะเลาะกันประเด็นนี้อยู่พักใหญ่ คือเราอยากจัดสิ่งแวดล้อมในแบบที่เราคิดว่าเขาน่าจะหลับง่าย
เช่นปิดไฟ ให้มืดๆจะได้ชวนหลับ ปรากฎว่าได้หลับจริง แต่หลังจากร้องไห้จนเหนื่อย
หรือผวาตื่นกลางดึกให้ต้องเปิดไฟ เหนื่อยค่ะ ท้ายสุดก็มาตกลงกันได้ว่า เอาแค่พอมีแสงนะ
ไม่ถึงกับต้องเปิดไฟกลางห้อง แต่ข้อตกลงนี้ เจ้าตัวเขาต้องยินยอมก่อนนะคะ ถึงจะมีผล
สิ่งแวดล้อมก็มีผลกับเขาค่ะ ค่อยๆหา ค่อยๆปรับกันไป
แต่เท่าที่เล่ามา ไม่ใช่เห็นผลทันตา ในอาทิตย์ หรือเดือนนะคะ นานนนนนนนนน มาก
แต่ในที่สุดลูกก็นอนไม่ดึก แล้วก็ตื่นไม่สาย สบายขึ้นค่ะ
ขอเตือนอีกเรื่อง อย่าคาดหวังนะคะ ว่าให้ลูกนอนเป็นเวลาเสียที เพราะรับรองว่าไม่เป็นไปตามคาดหวังแน่

[not510tp]

ถ้าถามว่าเป็นกันกี่เดือน ผมว่าคงตอบยากครับ เพราะจำไม่ได้จริงๆ ว่าอาการเหล่านี้หายไปตอนไหน

ลูกผมยิ่งนอนไม่เคยเป็นเวลาเอาซะเลย บางทีนอนทุ่มนึง มาตื่นหกทุ่มตีหนึ่ง กว่าจะนอนอีกที ก็ไม่เคยต่ำกว่าหนึ่งชั่วโมง

บางทีก็ตื่อนมาตีสองตีสาม ไปหลับอีกทีก็เกทอบๆเช้านู่นเลย

ถ้าถามว่าแล้วผมทำยังไง ก็ขอบอกเลยว่า ผมยอมอดหลับอดนอนครับ เค้าตื่นมาเล่น ก็เล่นกับเค้า เค้าเล่นอะไร ก็เข้าไปร่วมเล่นด้วย

บางที เหนื่อยและง่วงสุดๆ ก็เล่นๆหลับๆไป ช่วงนั้นก็ถือเป็นช่วงที่เหนื่อยร่างกายสุดๆเลยทีเดียว

แต่ถ้าจะพยายามให้เค้าหลับต่อละก็ ไม่มีทางเลยละครับ 5555


จากเมื่อก่อนที่ผมต้องไปจ่ายตลาดตอนเช้า ผมก็เลิกไป ให้แฟนไปแทน (เพราะลุกไม่ไหว)

จากที่ทำบัญชีหลังปิดร้าน ก็เลิกทำเช่นกัน ให้แฟนทำหมด ก็เพราะผมอยากให้ลูกดีขึ้นเร็วๆ ถึงจะอดนอนก็ช่างมัน

แต่ไม่ใช่ว่าพ่อแม่ทุกครอบครัวควรทำแบบผม เพราะแต่ละครอบครัวก็มีภาระที่แตกต่างกัน ในแต่ละวันก็เหนื่อยไม่เหมือนกัน

เพราะฉนั้น ก็ควรเอาเท่าที่เราทำได้ครับ เพราะถ้าเลือกที่จะเล่นกับเค้าตลอดเวลาที่ลูกตื่น แต่พ่อแม่จะหลับ ก็อาจล้มหมอนนอนยาวกันได้ครับ

[not510tp]

ก่อนหน้าที่ผมจะรู้จักฟลอร์ไทม์ ผมกับแฟนก็พยายามจะให้เค้านอน ในเวลาที่พ่อและแม่จะนอน

แต่ยิ่งพยายามเท่าไหร่ ก็ยิ่งเครียด และไม่มีผลดีกับลูกและตัวพ่อแม่เองเลย

แต่พอตั้งใจจะลุย ในทุกเวลาที่ลูกพร้อม ความเครียดก็หายไปครับ เหลือแต่ความเหนื่อย จากการอดนอนเพื่อเล่นเป็นเพื่อนเค้าครับ

แต่ผลที่ได้รับ คุ้มค่ามาก ได้ปฎิสัมพันธุ์ที่แน่นขึ้นกับเค้า เค้าได้ออกมาจากโลกส่วนตัวของเค้าเร็วมากขึ้น

ผมคิดว่า คุณแม่คงไม่ต้องทำถึงขนาดผมก็ได้ครับ เอาเป็นว่าคืนไหนเค้าตื่นขึ้นมาเล่น แล้วเรามีแรงเหลือพอ ก็ลุยกันไปครับ

ถ้าวันไหนเหนื่อยๆ ก็พยายามจัดสรรเวลากันตั้งแต่ตื่นไปเลย อย่างที่คุณแม่สายป่านแนะนำอะครับ

ลูกจะได้ไม่นอนดึกมาก หรือจะได้ไม่หลับเร็วแล้วไปตื่นตอนดึกๆ

[krongkan]

ขอกดไลค์ให้คำตอบของคุณหมอสักล้านครั้งค่ะ ใช่เลย
เข้าใจ สู้ไม่ถอย และปรับตัวเองสำเร็จ
ทำได้เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นแหละที่จะได้พบกับความหอมหวาน
ซึ่งโดยส่วนตัวดิฉันแล้ว ก็มี เข้าใจ และสู้ไม่ถอย แต่เรื่อง
การปรับตัวเองนั้น ยังพูดไม่ได้ค่ะว่าสำเร็จ เพราะยังมีขึ้นๆ ลงๆ อยู่
เหนื่อยและยากที่สุดเลยค่ะ ตอนที่นิ่งก็เห็นแต่สิ่งดีๆ ชีวิตมีความสุข
แต่พอล่วงหล่นเมื่อไหร่ เมื่อนั้นแหละ ระส่ำกันไปหมด
ก็รู้ตัวค่ะ และเดินหน้าปรับตัวอยู่ตลอด เอ้า สู้กันต่อไป