ให้ลูกไปโรงเรียน

[คุณแม่น้องโปะโกะ]

น้องโปะโกะเป็นเด็ก apert syndrome ตอนนี้อายุ3ขวบแล้ว เคยมาฝึกที่สถาบัน ม.มหิดลประมาณ4 ครั้ง แต่ก็หยุดไป แต่ได้ไปกระตุ้นพัฒนาการที่ศูนย์แพทย์กาญจนาฯมาตลอด ตอนนี้น้องยังพัฒนาการช้าอยู่ ไม่สามารถพูดคุยได้ คุณแม่อยากพาน้องเข้าเรียนอนุบาลแถวๆบ้าน แต่ก็กังวลเพราะน้องยังเข้าห้องน้ำเองไม่ได้ กินข้าวเองไม่ได้ พูดสื่อสารกับคนอื่นไม่ได้ แต่ถ้าให้น้องอยู่บ้านก็ไม่ได้กระตุ้นพัฒนาการของน้อง คุณแม่เลยอยากปรึกษาอาจารย์และสมาชิกท่านอื่น ให้การศึกษาเด็กที่พัฒนาการช้าอย่างไรดีค่ะ หรือจะรอจนกว่าน้องจะช่วยตัวเองได้ สื่อสารได้ค่ะถึงจะส่งน้องไปโรงเรียน

[ta-mom]

เรื่องนี้ค่อนข้างละเอียดอ่อนค่ะ คาดว่าอาจารย์กิ่งแก้วคงจะตอบว่าให้แล้วแต่คุณแม่ตัดสินใจแน่นอน

ถ้าเป็นดิฉันให้ความเห็น ก็จะต้องถามว่า คุณแม่ต้องการอะไรจากการส่งน้องไปโรงเรียน เพราะที่บ้านไม่มีคนดูแลหรือเปล่า

เพราะถ้าต้องการพัฒนาลูก คามเห็นส่วนตัวดิฉันคือ คุณพ่อคุณแม่ สมาชิกในครอบครัว ควรจะลงมือดูแลเองค่ะ เพราะลูกของเราเราย่อมต้องดูแลเค้าดีที่สุด เพราะว่าเค้าคือหนึ่งในสมาชิกของครอบครัวที่จะอยู่กับเราไปตลอด

การพาลูกเข้า รร โดยที่เค้ายังไม่รู้เรื่องเป็นสิ่งที่ดิฉันเคยทำมาแล้วและเป็นสิ่งที่ดิฉันคิดว่าเราไม่น่าทำอย่างนั้นเลย

สุดท้าย ขอให้คุณแม่ใช้เหตุและผลตัดสินใจด้วยตัวเอง ดูความจำเป็นต่อครอบครัวของคุณแม่เอง ไม่ต้องเชื่อดิฉันหรอกค่ะ

[กิ่งแก้ว]

ขอเชิญผู้ปกครองท่านอื่นที่มีประสบการณ์เอาลูกเข้าโรงเรียนในขระที่ลูกยังไม่พร้อมมาช่วยแชร์ได้เลยค่ะ

[patcha]

ดิฉันคิดว่าคุณแม่คงคาดหวังว่าครูที่โรงเรียนและการมีเพื่อนที่โรงเรียนจะช่วยพัฒนาลูกให้ดีขึ้นได้จึงอยากส่งลูกเข้าโรงเรียน

หรืออาจคิดว่ามันถึงเวลาด้วยอายุลูกถึงเกณฑ์ที่ต้องไปแล้ว (เด็กอื่นเขาก็ไป)

ลองคิดแบบนี้นะคะ ลูกทานอาหารเองยังไม่ได้แล้วตอนทานอาหารที่โรงเรียนลูกจะได้ทานมั้ย ครู1คนที่ต้องดูแลเด็กอีกหลายคนจะสามารถช่วยป้อนลูกคุณแม่ได้จริงหรือ(เพราะครูมักจะบอกว่าได้)

ลูกบอกขับถ่ายไม่ได้ แล้วเวลาเขาต้องการขับถ่ายครูจะรู้ได้อย่างไร กว่าครูจะรู้จะเกิดอะไรขึ้นกับลูก

ลูกยังสื่อสารไม่ได้ แล้วลูกจะไปสื่อสารกับครูกับเด็กอื่นในห้องอย่างไร ลูกเล่นกับพ่อแม่ยังไม่เป็นแล้วเขาจะเล่นกับคนอื่นที่ไม่คุ้นเคยได้หรือ

มีแม่คนหนึ่งเคยพูดว่าคุณครูบอกลูกอยู่ได้ แต่กว่าแม่จะรู้ความหมายว่าอยู่ได้ของครูว่า "อยู่ได้" คืออยู่คนเดียวในมุมใดมุมหนึ่งของห้อง เล่นของเล่นอยู่คนเดียว ไม่พูดไม่จากับใคร

แล้วเด็กจำเป็นต้องเข้าเรียนตามอายุเสมอไปจริงหรือ เด็กเข้าเรียนช้าไป2-3ปีจะเสียหายต่ออนาคตมากขนาดนั้นเลยหรือ


คุณแม่แน่ใจหรือว่าแม้แต่เราที่รักลูกมากที่สุดแล้วเราช่วยฝึกลูกไม่ได้ แล้วคนอื่นที่ไม่ได้มีสายสัมพันธ์กับลูกเราจะช่วยฝึกลูกเราได้

ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่เคยส่งลูกเข้าไปแบบนั้นมาเหมือนกัน ก็ยังรู้สึกเสียใจจนถึงวันนี้และเชื่อว่ามีแม่อีกหลายคนที่เคยเอาลูกเข้าโรงเรียนคงรู้สึกคล้ายกัน

แต่สุดท้ายที่อาจารย์เคยพูดไว้ว่า เราเป็นคนตัดสินใจให้ลูก เกิดอะไรขึ้นเราต้องยอมรับผลนั้นๆ

คิดมากๆก่อนตัดสินใจ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[not510tp]

สมัยนี้ งาน กับ เงิน คือสิ่งที่แย่งเวลาอันมีค่าระหว่างพ่อแม่กับลูกๆไปหมด เด็กปกติก็ยังแย่เลย แล้วเด็กที่พัฒนาการช้า ยิ่งไม่ต้องพูดถึง

จากที่คุณแม่เล่ามา น้องเค้ายังไม่เหมาะที่จะเข้าเรียนโรงเรียนหรือสถานรับเลี้ยงใดๆเลยครับ

เพราะไม่มีที่ไหนปลอดภัย และไว้ใจได้สำหรับเค้าเลย การที่เด็กยังสื่อสารด้วยภาษาพูดและภาษากายไม่ได้เลย

อาจทำให้การพัฒนาของเค้ายิ่งแย่และเพิ่มปัญหาให้แก้ยากขึ้นไปอีก

ที่คุณแม่เล่าว่าเคยพาน้องไปที่สถาบัน ม.มหิดล 4 ครั้ง คุณแม่ไม่เห็นแนวทางในการช่วยลูกที่เหมาะสมเลยเหรอครับ

ที่คุณแม่บอกว่าอยู่บ้านก็ไม่ได้กระตุ้นพัฒนาการของเค้า หมายถึงกระตุ้นแบบที่พาเค้าไปฝึกที่ศูนย์หรือเปล่าครับ

ฟลอร์ไทม์ช่วยเค้าได้ แต่ต้องเป็นคนที่มีเวลาอยู่กับเค้ามากๆ ต้องทำความเข้าใจหลักการ และต้องมีความพยายาม ความอดทน และตั้งใจจริงๆ

[JackMom]

อ่านแล้วอดไม่ได้ที่จะแชร์ ทั้งที่รู้สึกว่าคุณแม่คงได้อ่านความเห็นของคุณพ่อคุณแม่หลายๆท่านที่คงรู้สึกไม่ต่างกัน คือปรารถนาดี
และคิดว่าคุณแม่คงได้รับทราบข้อมูลไปแล้ว แต่ นั่นแหละค่ะ อดไม่ได้
หลายๆท่านบอกว่าเคยทำมาแล้ว ดิฉันก็เป็นหนึ่งคนที่เคยส่งลูกไปด้วยความเข้าใจว่าพัฒนาการลูกจะดีขึ้น จะช่วยเหลือตัวเองได้
ดิฉันยอมรับค่ะ ว่ามีหลายอย่างที่ดีขึ้น แต่ ก็มีหลายอย่างที่ไม่ดีขึ้น และมาได้ตอนที่อยู่กับแม่แบบไม่ต้องไปศูนย์หรือโรงเรียน
เช่น การกินอาหาร แต่สิ่งที่แม่ได้เห็นในตอนนั้นคือการแก้ปัญหาในการที่ต้องกินเพราะครูต้องการให้กิน คือ การกระตือรือร้น ไปเข้าแถวรับข้าว ไอติม
เพื่อจะได้รอดพ้นบางอย่าง เมื่อได้มาก็เอามาเขี่ยไปเขี่ยมาค่ะ รอเวลาไปคืนจาน5555 เนียน และครูก็เขียนรายงานมาว่าน้องกินนู่นกินนี่
อีกสิ่งที่ได้มาและคุ้มค่ามากคือ ชีวิตชีวา รอยยิ้ม ความมั่นใจ ในการสื่อสารค่ะ
ไว้เป็นข้อมูลนะคะ เชื่อว่่าพ่อแม่ทุกคนอยากเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ลูกอยู่แล้ว แล้วแต่โอกาสและเหตุผลของแต่ละครอบครัว เป็นกำลังใจค่ะ

[คุณแม่น้องโปะโกะ]

ขอบคุณคุณพ่อคุณแม่ และสมาชิกทุกๆท่าน ที่ให้แนวคิดดีๆนะคะ ตอนนี้ก็ได้คำตอบแล้วค่ะ คุณแม่คงจะรอให้ลูกพร้อมที่สุดค่ะถึงจะพาไปโรงเรียน เหตุที่อยากพาลูกไปโรงเรียน เพราะคุณแม่คิดว่าลูกอยู่บ้านจะเหงา ถ้าพาลูกไปโรงเรียนคงจะมีเพื่อน การที่เด็กอยู่กับเด็กวัยเดียวกันอาจจะช่วยให้เค้ารู้จักช่วยตัวเองได้บ้าง หรือสื่อสารได้บ้าง (น้องเค้ารู้เรื่องที่เราพูดทุกอย่าง ทำตามคำสั่งได้แต่ยังไม่พูด) แต่ลืมคิดไปว่าคนที่น่าจะสอนเค้าได้ดีที่สุดคือตัวเราเอง
ปล.คุณพ่อคุณแม่ต้องไปทำงานทุกวัน น้องต้องอยู่กับคุณย่า2คน คุณย่าอายุมากแล้ว ไม่ค่อยได้เล่นกับน้อง ส่วนมากก็จะนอนดูน้องอยู่ใกล้ๆ คุณแม่มีเวลากระตุ้นน้องตามการบ้านที่คุณครูให้ช่วงค่ำๆ ตอนนี้น้องเก่งขึ้นเยอะแล้ว มีสมาธิดี สามารถสื่อสารทางร่างกายได้ดี พูดได้บางคำ แต่ไม่เป็นประโยค เวลาหิวก็วิ่งไปเปิดตู้เย็นหยิบขนม เจาะนมกล่องกินเอง หรือเตรียมจานช้อนไปรอที่โต๊ะอาหาร
ต้องขอบคุณคุณครูที่สถาบันมากๆ ที่ทำให้รู้จักกิจกรรมฟอร์ไทม์ได้ รู้จักเล่นกับลูกนะคะ คุณแม่จะพยายามฝึกต่อไป เรียนพร้อมกันทั้งแม่ทั้งลูกเลยค่ะ

[krongkan]

ขอร่วมแชร์ประสบการณ์ด้วยคนค่ะ ดิฉันส่งลูกเข้า รร ตอนอายุ 3 ขวบ ตอนนั้นไม่ทราบว่าลูกพัฒนาการช้า เพราะหลายๆ อย่างของลูกดูดีปกติ
พอลูกเข้า รร พัฒนาการของลูกก็ค่อยๆ ร่วงลงมาเรื่อยๆ จนกระทั่ง 4 ขวบกว่า ดิฉันจึงตัดสินใจพาลูกพบแพทย์ค่ะ ถ้ามองย้อนกลับไปคือ
ดิฉันไม่รู้จักลูกดีพอ ไม่เข้าใจพัฒนาการปกติ ไม่เข้าใจพัฒนาการของลูก จนทำให้เวลาทองของลูกเสียไปเป็นปี แล้วต้องมาตามแก้กัน
ซึ่งใช้เวลาแก้ไขทั้งหมดทั้งมวล ทั้งความเข้าใจในเรื่องพัฒนาการ ความเข้าใจในตัวลูก ความเคยชินของตัวเอง ความเคยชินของครอบครัว ฯลฯ
เกือบ 4 ปีแล้ว งานยังไม่แล้วเสร็จเลยค่ะ