www.floortimethailand.com

มีคำถามอยากจะถามอาจารย์กิ่งแก้วเกี่ยวกับเรื่องเด็กกลัวเสียงค่ะ อย่างเด็กที่กลัวเสียงดังมากๆ เราจะฝึกให้เค้าเคยชิน ต้องทำด้วยความถี่ขนาดไหนคะ (ต่อวัน) และนานขนาดไหนคะกว่าเค้าจะทนได้ (หมายถึงหลายๆปีหรือเปล่า) และเด็กที่เค้าหลุดสเป็กตรัม และฝึกมาดีๆ เค้าจะยังได้ยินเสียงในความดังระดับเท่าเดิม หรือเปล่าค่ะ (ดังเท่าเดิมแต่ฉันทนได้ ทำนองนี้หรือเปล่า) จริงๆ คำถามเหล่านี้อยากจะไปถามอาจารย์ ในคลาสปลายเดือน กย แต่ใจร้อนอยากทราบก่อน

ตอนนี้น้องตาปฏิสัมพันธ์ สื่อสารได้ดีขึ้น แต่ความกลัวหลายๆ อย่าง ก็เผยตัวออกมาเรื่อยๆ มากขึ้นๆ เช่นกันค่ะ ตอนนี้ นอกจากกลัวรถแล้วยังไม่ยอมลงไปเดินเล่นสวนหน้าบ้าน ที่เมื่อก่อนเคยไปได้ (จะยอมออกไปแค่ชานบ้านเท่านั้น ไม่ยอมลงบันไดไปข้างล่างอีก) เป็นมาสองอาทิตย์แล้วค่ะ ชอบพูดถึง ต้นไม้ กิ่งไม้ ใบไม้ ดอกไม้ อาจจะกลัว ล่าสุดบอกกลัวต้นมะพร้าว

ขอคำแนะนำด้วยค่ะ

เรื่องกลัวเสียง ก็แนะนำให้ทำไปเรื่อย ๅ ถ้าเค้าค่อย ๅ ดีขึ้น จะสนใจทำไมกับ "เมื่อไร" "แค่ไหน"

ทุกวันนี้บางคนยังทนเสียงช้อนขูดจานไม่ได้เลย.....จริงไหมคะ.....

เมื่อกังวลกับผลที่ปลายทาง ก็เท่ากับว่าใจก็เพ่งไปที่น้ำครึ่งแก้วที่พร่องไป แทนที่จะชื่นชมกับน้ำที่ได้มาครึ่งแก้วค่ะ

เรื่องกลัวต้นมะพร้าว ลองถามเค้าดูซิคะ ถ้าไม่กลัวลูกมะพร้าวหล่นใส่หัว ก็กลัวต้นมันล้มทับ ..คนที่รู้คำตอบคือเค้าค่ะ ดิฉันได้แค่เดา อยากรู้ ต้องถาม

พอได้คำตอบแล้ว ค่อยอธิบายข้อเท็จจริง ดิฉันบอกเรื่องนี้ไว้ใน DVD ชุดใหม่แล้วค่ะ

ขอบคุณค่ะ จะพยายามลดความกังวลตรงนี้ให้ได้ค่ะ

ส่วนเรื่องกลัวสิ่งต่างๆ น้องยังบอกสาเหตุไม่ได้ บอกได้แค่ว่ากลัว แล้วก็มาให้แม่กอด แม่ก็โอ๋ก่อน และบางทีก็ลองถามแบบให้ตัวเลือก แต่ก็ยังบอกไม่ได้ค่ะ พอเขาจะผละออกไปแม่ก็จะถามว่า หายกลัวแล้วเหรอ เขาก็จะบอกว่า หายๆ แล้วก็วิ่งไปเล่นอย่างอื่นต่อ (ไม่รู้หายจริงป่าว )

ได้ลองเริ่มเก็บงาน SI บ้างหรือยังคะ น่าจะช่วยได้เยอะ แล้วเล่นสมมติไปธีมน่ากลัวๆ บ้างหรือยังเอ่ย

krongkan เขียน:ได้ลองเริ่มเก็บงาน SI บ้างหรือยังคะ น่าจะช่วยได้เยอะ แล้วเล่นสมมติไปธีมน่ากลัวๆ บ้างหรือยังเอ่ย

เรื่องเล่นสมมติ เพิ่งเริ่มตั้งไข่เองค่ะ (พัฒนาการถ้าเทียบก็ประมาณ ดช. ซี ในคู่มือ) เพราะว่าเพิ่งเริ่มเล่นแบบ ทำท่าเลียนแบบกิจวัตรต่างๆ ยังไม่เป็นเรื่องราวต่อเนื่อง อีกอย่าง ภาษาพูดก็เพิ่งมาได้ไม่นาน กำลังฝึกฝนและเพิ่มพูนคำศัพท์อยู่ค่ะ

ส่วน SI ก็พยายามแทรกไประหว่างวันอยู่ค่ะ ด้านการทรงตัว การเคลื่อนไหว เอ็นข้อต่อ พอทำได้อยู่ ( เดินคานทรงตัว โดดบอล โดดแทมโพรลีน แกว่งชิงช้า แกว่งเปลญวน ขี่จักรยานหลบสิ่งกีดขวาง เล่นสไลด์เดอร์ ปีนป่าย จับบอลมาวางแล้วเตะบอล มุดคืบเก็บของใต้โต๊ะ ผลักของหนักๆ ขี่คอพ่อ จูงแม่ลุกขึ้นแต่แม่แกล้งทำตัวหนัก ทำท่าไถนาได้บ้างสี่ห้าก้าว แต่หลังๆไม่ค่อยยอม เดินขึ้นลงบันไดเอง วิ่งไม่ค่อยล้มแล้ว เปิดโหลหรือขวดฝาเกลียวได้แต่ปิดไม่ได้) กล้ามเนื้อมัดเล็กมือ พอได้ แต่ยังไม่ดี ( ปั้นแป้งโดว์ เอานิ้วโป้งกับนิ้วชี้ปั่นเป็นกลมๆเล็กๆ แกะ แปะ สติ๊กเกอร์ หยิบไม้จิ้มฟันแคะเศษแป้งโดว์ ร้อยแหวนน้อตเข้าแกน หยอดกระปุกออมสิน ) เพราะสังเกตว่ายังจับช้อนกินข้าวไม่ค่อยถนัดมือ จับดินสอสีวาดรูปก็กดจนกระดาษทะลุ

แต่ที่ทำไม่ได้เลยคือ โยน รับบอลค่ะ และก็มีปัญหากับเสียงดัง (เช่นเสียงรถสิบล้อที่วิ่งผ่าน รถประกาศ มอเตอร์ไซค์ซิ่ง เสียงสตาร์ทรถภายในบริเวณบ้าน เวลามี noise ต่างๆมา แม่ก็จะพยายามเรียกปฏิสัมพันธ์ สอบถามอารมณ์ และชวนเล่นกันต่อ ซึ่งเค้าจะมีปฏิกิริยามากสุดกับเสียงสตาร์ทรถ เพราะเล่นต่อไม่ได้ ต้องทำงานอารมณ์อย่างเดียว ส่วนเสียงอื่นๆ มันมาระยะไกลกว่า และเป็นช่วงสั้นๆ เลยพอทนได้) รวมถึงภาพที่มองเห็นบางอย่างซึ่งเค้าอาจจะเห็นและตีความเป็นสิ่งน่ากลัว เช่น ต้นมะพร้าว อาจจะคิดว่ามันเป็นสัตว์ประหลาดมือยาวก็เป็นได้ (แม่คิดเอง ^_^ )

ก็กะว่าจะมาเน้นตรงเรื่องประสานมือและตา กับเรื่องเสียงก่อนค่ะ ช่วยแนะนำเพิ่มเติมด้วยค่ะ (รวมถึง อ.กิ่งแก้ว และผู้ปกครองท่านอื่น ช่วยแนะนำด้วยนะคะ)

การเล่นสมมติช่วยเรื่องการคลี่คลายอารมณ์กลัวต่างๆ ได้ดีค่ะ เล่นไปเรื่อยๆ นะคะ ถ้าน้องเล่นได้เก่ง ได้หลายธีมเมื่อไหร่

และเสริมด้วยการออกกำลังกาย SI คุณแม่จะเห็นเลยค่ะว่าน้องพุ่งทะยานเลยทีเดียว เมื่อเก่งขึ้นแล้วเราค่อยนำทั้งหมด

มาประสาน เช่นเล่นกันในขณะที่มีเสียงที่น้องไม่ชอบอยู่ด้วยได้ ซึ่งจะค่อยๆ ดีขึ้นเรื่อยๆ ค่ะ

ลองอ่านกระทู้แม่น้องเจ๋ง และกระทู้น้องภูด้วยนะคะ มีตัวอย่างการเล่นสมมติอยู่เต็มเลย แถมยังมีคำแนะนำจากคุณหมอด้วยค่ะ

น่าจะนำไปปรับใช้ได้เยอะอยู่

มาให้กำลังใจค่ะ เรื่องรับบอลก็เป็นปัญหาของบ้านดิฉันเหมือนกัน
ของดิฉันยังทำไม่ได้ และยิ่งโตขึ้น ก็ยิ่งเลี่ยงของที่ตัวเองคิดว่ายาก
ขอแลกเปลี่ยนประสบการณ์เรื่องบอลนะคะ
ของที่บ้านไม่ชอบเล่นบอล เรื่องหนึ่งคือกลัวเจ็บ ตอนโดนบอล
ก็เลยเปลี่ยนอุปกรณ์ให้ เคยลองใช้ลูกโป่ง แทนบอลน่ะค่ะ
ด้วยความช้าของลูกโป่ง และโดนแล้วไม่เจ็บ ก็ล่อหลอกให้เล่นได้อยู่พักนึงน่ะค่ะ
แล้วก็เลี่ยงมาใช้บอลแบบบอลที่เล่นกันในชายหาดหรือสระว่ายน้ำน่ะค่ะ หรือบอลยางนิ่ม
แล้วก็บางวันก็ใช้เป่าลูกโป่งฟองสบู่ ให้ไล่จับฟองก็มีค่ะ
แต่ที่สำคัญมากคือ เล่นอย่างไรให้สนุก
เพราะถ้าเป็นเรื่องยากของเขา โอกาสเล่นแป๊บเดียวแล้วหนีจะมี
ลองดูนะคะ ย้ำเหมือนเดิม เด็กแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน
วิธีการของคนหนึ่งอาจจะใช้กับอีกคนหนึ่งไม่ได้
แต่ที่บอกเล่าก็เผื่อเป็นอีกไอเดียที่คุณแม่จะนำไปปรับใช้น่ะค่ะ

คุณสายป่านพูดถึงเรื่องรับบอลแล้วนึกขึ้นมาได้ค่ะ ลองใช้วิธีเอาบอลลูกเบาๆ ให้น้องคุ้นเคยก่อน อาจจะให้ลูบๆ คลำๆ นั่งเล่นกันแบบสบายๆ

จับบอลไปมา นำมาเล่นจ๊ะเอ๋โดยเอาบอลบังหน้า ฯลฯ แล้วค่อยเริ่มๆ ฝึกด้วยการนั่งอ้าขาหันหน้าเข้าหากันแล้วกลิ้งบอลเบาๆ ไปมา

ระหว่างกันก่อนสิคะ ค่อยๆ ทำให้ง่ายๆ ก่อนค่ะ แล้วค่อยเพิ่มความยากเข้าไป ลองนำไปประยุกต์ดูนะคะ

ขอบคุณมากค่ะ จะลองไปปรับใช้ดูค่ะ