แม่น้องตา ขอคำแนะนำค่ะ

[ta-mom]

ไม่ได้จะแกล้งให้ร้องลั่นนะคะอาจารย์ คือมันจะมาเป็นลำดับ จากเริ่มหงุดหงิดน้อย เป็นหงุดหงิดมาก แล้วก็ร้อง (แต่ยังไม่ถึงกับวงแตก) แม่อาจจะเลี้ยงอารมณ์ไว้ยังไม่เก่ง ต้องพัฒนาต่อไป ทีนี้พอร้องแล้วแม่ก็รับรู้อารมณ์ก่อน ยังไม่ให้ของที่ต้องการ รอเค้าแสดงความต้องการใหม่ก็ค่อยให้ค่ะ (หรืออาจจะตื๊อต่ออีกนิดหน่อย) แต่ก็ไม่ถึงขนาดครูพบหรอกค่ะ 55

เรื่องนับวงรอบ แม่ก็ยังไม่ได้เริ่มนับจริงจังเลยค่ะ ไว้จะลองดู ถ้ามีถึง 40-50 รอบเมื่อไรจะมาอัพเดทอีกทีค่ะ

[ta-mom]

อยากขอคำแนะนำเรื่องหมอฟันเด็กพิเศษหน่อยค่ะ ลูกฟันผุแล้วก็ร้องเหมือนปวดฟัน(เอามือจับที่ฟัน) มีที่ไหนแนะนำบ้างคะ กลุ้มใจมาก

[ta-mom]

ไม่ทราบว่าคุณหมอแก้วตาเข้ามาอ่านเว็บบอร์ดหรือเปล่า ถ้าเข้าแม่น้องตา (ต้องตา) อยากจะขอบพระคุณคุณหมอมากเลยค่ะที่กรุณาจัดคิวให้เจอกันอีกครั้งก่อนเดือนธันวา จริงอย่างที่คุณหมอว่าแหละค่ะ แม่เริ่มล้าแล้วจริงๆ แต่คงไม่ละทิ้งทางนี้หรอกค่ะ ทุกอย่างมีเหตุปัจจัย เหนื่อยก็ต้องพักสักครู่ ดันทุรังวิ่งต่อมีแต่จะเจ็บตัว แม้ว่าน้องจะเดินหน้าถอยหลังบ้างก็จะทำต่อไปค่ะ ไม่ใช่ว่าน้องจะไม่ดีขึ้นนะคะเพียงแต่ช่วงดีและไม่ดีอยู่ห่างกันไปเยอะหน่อยเท่านั้นเอง บ่อยๆเข้าก็เลยเริ่มล้าน่ะค่ะ ฮ่าๆๆๆ

การได้พบคุณหมอครั้งล่าสุดก็ช่วยแม่ได้มากค่ะ จะพยายามรักษาเส้นทางให้ตรงไว้ ขอบพระคุณจริงๆค่ะ

[แก้วตา]

ประทับใจครอบครัวคุณแม่มากค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[JackMom]

เรื่องหมอฟันนะคะ. ขอแนะนำที่รพฺสมิติเวช ศรีนครินทร์ ค่ะ คุณหมอ วรชนค่ะเบอร์ รพ 02-731-7000. ต่อท้นตกรรมและขอนัดคิวได้เลยค่ะ

น้องแจ๊คเพิ่งย้ายมาที่นี่ค่ะ คุณหมอใจเย็นค่ะ และมีจิตวิทยาที่ดีและคนไข้มักจะเป็นเด็กพิเศษค่ะ ผู้ปกครองหน้าห้องส่วนใหญ่ก็ส่งยิ้มให้กำลังใจกันค่ะ

ลองดูนะคะ

[ta-mom]

ขอบคุณมากเลยค่ะ กำลังใจมีอยู่เต็มเปี่ยมในบอร์ดนี้จริงๆ มีคนกล่าวไว้ว่า ก่อนที่ลูกธนูจะพุ่งทะยานไปข้างหน้า มันต้องถูกดึงถอยหลังก่อน คิดได้เช่นนี้ ลูกของเราก็ต้องมีวันก้าวไปข้างหน้าแน่นอน (ถ้าเราสู้ไม่ถอยนะคะ) สู้ๆๆๆๆ

เรื่องหมอฟันขอบคุณมากๆค่ะ จะลองดูค่ะ

[ta-mom]

สวัสดีค่ะ วันนี้มีข้อติดขัดอยากมาเรียนถาม อ.กิ่งแก้วหน่อยค่ะ

ขอท้าวความเล็กน้อย ความเดิมคือ เมื่อประมาณเดือนสิงหาคมได้ไปพบคุณหมอแก้วตามา ปัญหาคือลูกถดถอยจนกลับมาวิ่งไปวิ่งมาไม่จดจ่อเลย คุณหมอก็ได้ให้คำแนะนำ ซึ่งจริงๆแล้วมันก็เป็นสิ่งที่ครูพบแนะนำมาแล้ว แต่ใจคงยังไม่นิ่งพอเลยทำไม่ได้สักที พอคราวนี้กลับมาเริ่มต้นใหม่ ก็พบว่าได้เข้าตรงเส้นทางมากขึ้น ถึงวันนี้ ลูก เริ่มมีภาษาพูด มาเป็นคำๆแล้ว ราวสิบคำ (ไม่รวมชื่อคนสัตว์สิ่งของนะคะ) เช่น อุ้ม เอา ไป เปิด ปิด หม่ำ กอด นอน เพลง (ร้องเพลง) และก็ แม่ อันนี้ชื่นใจสุด เขาชี้เราแล้วเรียกแม่ ก็เลยแน่ใจว่าไม่ได้พูดตาม แต่อื่นๆ ก็ยังมีพูดตามอยู่ค่ะ แต่ขั้น 1-4 ยังไม่เต็มค่ะ แต่ดีขึ้นมากเช่นกัน ลูกไว้ใจแม่มากขึ้น เข้ามาหาเข้ามาบอกความรู้สึก (เจ็บ คัน ปวดฉี่ กลัว) นอนกอดแบบหันหน้าเข้าหากันด้วยค่ะ ก่อนหน้านี้ไม่มี ส่วนภาษกายยังไม่ดีค่ะ ยังส่ายหน้าพยักหน้าไม่ได้เลย และที่ผ่านมายังไม่ตื๊อเลยค่ะ คือกะให้ความสัมพันธ์ดีๆแล้วจะเริ่มลองดู

เข้าเรื่องข้อติดขัดเลยค่ะ คือช่วงนี้ลูกแสดงความกลัวมากขึ้น บางทีก็หนีเข้าไปแอบมุมห้อง (อันนี้ถือว่าขั้น 2 ยังติดขัด ต้องสู้ต่อไป) แม่ตามเข้าไปกอดปลอบค่ะ แต่สิ่งที่ถือว่าค่อนข้างเป็นกังวลสำหรับแม่คือ ลูกกลัวไม่ยอมขึ้นรถค่ะ ก่อนหน้านี้เขาขึ้นรถคุณแม่ได้คนเดียวรถคันอื่นไม่เอาเลย แต่ตอนนี้แม่แต่รถคุณแม่ก็ไม่ได้ค่ะ ย้อนไปประมาณอาทิตย์ที่แล้ว มีอยู่เช้าวันนึงเดินเล่นหน้าบ้านแล้วเขาทำท่าอยากขึ้นรถ แม่เปิดประตูรถให้ เขาก็ไต่ขึ้นไปนั่ง แม่เลยขึ้นไปขับวนเล่นบริเวณบ้าน ตอนนั้นเขาอาจจะกลัวอะไรสักอย่างเพราะว่ากระโดดขึ้นมานั่งตักแม่ หลังจากนั้นก็พาเขาลงเหมือนว่าเขาอยากขึ้นรถอีก แต่ก็ไม่พาขึ้นแล้วค่ะ และหลังจากวันนั้น ไม่ยอมขึ้นรถอีกเลยค่ะ วันนี้แม่ลองพาไปเดินรอบๆรถ เขาก็เดินจับรถ จับป้ายทะเบียน เหมือนไม่กลัวนะคะ แต่พอแม่พูดว่า ขึ้นรถ หรือทำท่าจับประตูรถปุ๊บ รีบจูงมือแม่ออกห่างรถทันทีเลยค่ะ

คำถามค่ะ
1. สิ่งที่แม่ต้องทำคือรับรู้อารมณ์กลัวของเขาไปก่อนถูกไหมคะ เพราะเขายังพูดบอกเหตุผลที่กลัวไม่ได้ อ.กิ่งแก้วมีข้อเสนอแนะเพิ่มไหมคะ
2. แม่กะว่าจะซื้อรถของเล่นแบบเปิดปิดประตูได้มาให้เขาลองเปิดปิดเล่นก่อน เผื่อจะช่วยคลี่คลายความกลัวได้บ้าง พอจะได้ไหมคะ
3. การไม่ยอมขึ้นรถของลูก จะมีปัญหาตอนมีนัดกับหมอแก้วตา และก็ครูพบ ช่วงปลายเดือนนี้และต้นปีหน้า แม่คิดว่าคงต้องเลื่อนนัดออกไปก่อน ซึ่งไม่รู้ว่าเขาจะยอมขึ้นรถอีกเมื่อไหร่ การประเมินความก้าวหน้าจะส่งเป็นคลิปแทนได้ไหมคะ (ข้อนี้ถามครูพบกับหมอแก้วตาค่ะ)

ขอบคุณค่ะ คราวหน้าจะมาถามเรื่องตื๊อยื้อค่ะ

[กิ่งแก้ว]

คำถามข้อ 1 ดิฉันไม่มีข้อเสนอเพิ่ม นอกจากอยู่กับปัจจุบันของลูก เข้าใจเขาจริง ๆ หากอยู่กับอนาคตที่ยังมาไม่ถึง คือกังวลเรื่องการพาลูกไปหาหมอ ท่าทีของคุณแม่จะฟ้อง ลุกจะยิ่งหวั่นไหวค่ะ อยากให้หา DVD ชุดใหม่มาดู มีตัวอย่างของคนใจนิ่ง ๆ ทำงานอารมณ์กับลูก แบบอยู่กับปัจจุบันขณะค่ะ

[พ่อน้องฟ้า]

ขอร่วมแชร์

เรื่องความกลัว อันนี้น้องฟ้าเป็นบ่อยครับ พอจะเข้าใจอารมณ์ของน้อง(กลัวมากจริงๆ)
และอารมณ์ของคุณแม่ (อยากให้หายกลัว หรือ ไม่อยากให้กลัว : ซึ่งทำให้การทำงานอารมณ์ทำให้น้องยิ่งกลัวหรือไม่หายกลัว)

คุณแม่พูดถูก เรื่องสัมพันธภาพ ถ้าขั้นนี้แน่น การทำงานอารมณ์ก็ดูเหมือนจะราบรื่นขึ้น ( เจอกับตัวเอง )

1. ถ้าน้องเขาต้องขึ้นรถทั้งๆที่กลัวอะไรบางอย่างที่เราก็ยังไม่รู้ แถมยังไม่มีคนคอยช่วยผ่อนคลี่คลายความกลัวให้ขณะอยู่ในรถก็ลำบากอยู่
(มีแค่แม่ลูกนั่งในรถคนละฝั่ง...หรือเปล่า) การรับรูอารมณ์กลัวและการปลอบ ต้องใช้ทั้งน้ำเสียง อารมณ์และสัมผัส
(หลายๆครั้งแต่ไม่รู้ว่าเท่าใด และแต่ละครั้งก็นานพอที่เขาจะรับรู้)

2. ลูกคงไม่ได้กลัวการเปิดประตูรถ แต่น่าจะเป็นภาพหรือความรู้สึก ที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า ในขณะนั่งในรถ ซึ่งคงต้องหาสาเหตุให้เจอจะได้ช่วยได้ถูก

เอาใขช่วยครับ

[ta-mom]

น่าจะใช่ค่ะ เมื่อกลางปีที่แล้ว (ตอนที่ยังไม่ทราบว่าลูกเป็น) เคยขับรถมากับเขาสองคนแล้วประสบอุบัติเหตุค่อนข้างแรง เขาอาจจะจำฝังใจเลยก็ได้ พอแค่มาขับรถเล่นในบริเวณบ้าน แต่เป็นแม่ขับลูกนั่ง ภาพตอนนั้นอาจจะกลับมาทำให้ลูกกลัวอีก

ก็คงต้องยึด 3 คำ จากครูพบค่ะ "ทำ ต่อ ไป"

ปล. ติดตามเรื่องของน้องฟ้าอยู่นะคะ เพราะน้องตาน่าจะไวความรู้สึกเหมือนกัน ขอติดตามแนวทางไปด้วยนะ