น้องภูจะครบ 5 ขวบแล้วครับ ^^

[not510tp]

คิดว่าเข้าใจนะครับอาจารย์ คือที่ยกตัวอย่างมา เช่น ถ้าน้องภูเชื่อฟังครู จะได้อะไรจำได้มั้ย

ก่อนที่จะรู้ว่าได้อะไร ก็คุยกันด้วยรายละเอียดปลีกย่อยมาก่อนแล้วครับ ว่าเพราะอะไรถึงต้องเชื่อฟังครู น้องภูคิดว่าเชื่อฟังครูแล้วจะเป็นยังไง

ถ้าลูกไม่เชื่อฟังพ่อแม่ในเรื่องนั้นเรื่องนี้ คิดว่าจะเป็นยังไง ถ้าเด็กคนอื่นไม่เชื่อ หรือ เชื่อฟังพ่อแม่ (ครู) จะเป็นยังไง แล้วคิดว่าแบบไหนดีไม่ดียังไง

ถ้าบางเรื่องน้องภูจำที่มาที่ไปไม่ได้ ก็จะชวนคุยเข้าบทบามสมมุติกับสิ่งตรงหน้าขณะนั้น ที่ใกล้เคียงกับเรื่องที่กำลังสนทนาหรือตกลงกันอยู่ครับ

และบางเรื่อง ผมก็ต้องแสดงต่อหน้าครูหรือผู้ใหญ่บางคน เพื่อให้เค้าเห็นว่า พ่อแม่ไม่ได้ตามใจลูกจนเหมือนลูกเป็นคนเอาแต่ใจ(อย่างที่ครูคิดไปเอง)

และต้องเล่นบทบาทตำรวจ หรือทวงสัญญา (เหมือนให้ท่องจำ) ต่อหน้าคนเหล่านั้นครับ

ก็พยายามให้สมดุลที่สุดอยู่ครับอาจารย์ คงไม่มีอะไรได้มาง่ายๆใช่มั้ยครับอาจารย์ ^^

[not510tp]

พูดเรื่องจำที่มาที่ไปไม่ได้ ก็เลยมีเรื่องมาสอบถามอาจารย์ครับ

คือน้องภูจะความจำสั้น ยกตัวอย่างเช่น เมื่อวานก่อนนอน กินอะไร เมื่อวานตอนเช้า เอารถอะไรไปส่ง

บางครั้งก็จำได้ แต่บางครั้งต้องคิดนิดนึง บางครั้งจำไม่ได้ ต้องใบ้ๆให้หน่อย ประมาณไล่ไปตั้งแต่ปัจจุบัน

ย้อนไปทีละช่วงจนถึงเช้าเมื่อวานจึงนึกออก แต่ช่วงนี้จำได้ดีขึ้นมาก บางครั้งก็ทวงสัญญาเมื่อวานกับผม

บางทีก็เอาเรื่องที่สงสัยเมื่อวาน แต่ยังไม่ได้คำตอบ เอาขึ้นมาถาม ผมก็คิดว่าไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร

แต่ไม่ทราบว่า เด็กปกติทั่วไป ในเรื่องนี้ แตกต่างกันมากน้อยขนาดไหนครับ (รู้ว่าไม่ต้องไปเจาะจงแก้ไขอะไรครับ)

แต่อยากลองถามอาจารย์ดูครับ เผื่อมีอะไรที่ควรเพิ่มเติมหรือตกหล่นไปอะครับ

[กิ่งแก้ว]

อาจจะเป็นไปได้ว่าไม่ได้สนใจเลยไม่จำ

หมอไม่ค่อยห่วงเรื่องความจำ ช่วงแต่เรื่องความคิดเห็น

คำถามอะไรที่มีใครรู้คำตอบ แปลว่าคำตอบนั้นเกิดจากความจำ

ถ้าไม่มีใครรู้คำตอบ จึงเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของเขาค่ะ

[พ่อน้องเฌอแตม]

เป็นกำลังใจให้ครับ ทั้งคุณน๊อตและครอบครัวเลยครับ

[not510tp]

ขอบคุณครับคุณพ่อน้องเฌอแตม ^^

ช่วงนี้รอเปิดเทอมวันที่ 16 ครับ ^^

[Waraporn.2556]

คุณน๊อต ค่ะ รบกวนถามพัฒนาการน้องหน่อยได้มั้ยคะ คือตอนนี้ลูก 2 ขวบ 4 เดือน เรียกไม่ค่อยหัน แต่สบตาดีขึ้น หลังจากเล่นด้วยทุกวัน และไม่ชี้นิ้ว มีวิธีที่จะสอนให้ลูกชี้นิ้วบอกไม่คะ หรือเค้าจะไม่ชี้แต่จะพูดเลยคะ บางครั้งสอนเค้าพูด เค้าก็พูดตามนาน ๆ ครั้ง หรือบางครั้งก็พูดตามเอง แต่เวลาเราชี้ว่าเอาอันนี้ใช่มั้ย เค้าก็ไม่ชี้ค่ะ คุณแม่รอ หนังสืออยู่ แต่สงสัยว่าลูกจะไม่ชี้แล้วข้ามไปพูดเลยมั้ยคะ (ไม่แน่ใจว่าผ่านประสบการณ์แบบนี้มาด้วยรึเปล่าคะ)

[not510tp]

ยังไม่ต้องสอนให้ชี้ก่อน ยังไม่ต้องบอกให้พูดก่อน แค่เค้าแสดงท่าทาง หรือน้ำเสียง ที่เป็นการสื่อสารกลับไปกลับมา กับคุณแม่ ก็โอเคแล้วครับ

ชี้นิ้ว แต่ชี้ไปเรื่อย ไม่สนใจคน ไม่สนใจจะสื่อสารกับคน ก็ไม่มีประโยชณ์อะไรครับ

เรียกไม่หัน ก็เพราะไม่มีอะไรน่าสนใจให้หันไปหา ช่วงนี้เราต้องเล่นกับเค้าให้เค้าติดเราเยอะๆ เพราะธรรมชาติของเด็กทุกๆคนต้องการความสนุก

ถ้าเค้ารู้สึกว่าอยู่กับเราแล้วเค้าสนุก มีความสุข เค้าก็จะสนใจเรามากขึ้น สบตามากขึ้น

ถ้าเค้าอยู่กับเราแล้วรู้สึกมั่นใจ ปลอดภัย เค้าก็จะอยู่คนเดียวน้อยลง เล่นคนเดียวน้อยลง สนใจคนมากขึ้น

และเมื่อเค้าเล่นคนเดียวน้อยลง สื่อสารกับคนมากขึ้น ก็ถึงเวลาที่จะใช้ปฎิสัมพันธ์ที่ดีระหว่างแม่กับลูก ซอดแทรกการสอนต่างๆ ผ่านการเล่นสนุกกัน

ถ้าเค้าแสดงความต้องการอะไร แล้วคุณแม่ถามว่า เอาอันนี้ใช่มั้ย แล้วน้องพยักหน้า ก็ถือเป็นการสื่อสารที่ถูกต้องแล้ว ไม่ต้องบอกให้เค้าพูดก่อนหรอกครับ(ตอนนี้นะ)

[not510tp]

และเมื่อเค้าติดคุณแม่มากแล้ว คุณแม่ก็พยายามให้การสื่อสารในแต่ละเรื่องราว หรือในแต่ละสถานการณ์ มีการสื่อสารกับคุณแม่กลับไปกลับมาเยอะๆ

ด้วยเทคนิคการแกล้งงง แกล้งหยิบผิด การแกล้งงง แกล้งหยิบผิดนั้น จะเป็นตัวช่วยกระตุ้น ให้เค้าพยายามที่จะสื่อสารออกมา ในรูปแบบต่างๆ

เพื่อให้ได้สิ่งที่เค้าต้องการ แต่ก็ต้องอยู่บนพื้นฐานปฎิสัมพันธ์ที่ดี ของแม่กับลูกด้วยนะครับ ไม่ใช่ว่ายังไม่ติดแม่มากพอ ยังไม่ไว้ใจแม่มากพอ

พอแกล้งหยิบผิดครั้งแรก ก็ร้องโวยวายลงไปนอนดิ้นซะบ้านแทบพังซะอย่างนั้น ขอยกตัวอย่างง่ายๆซักสถานการณ์นึงนะครับ เช่น

ลูก - (ร้องอื้อๆ อยากได้ของบนโต๊ะ)
แม่ - อะไรครับ จะเอาอะไรครับ
ลูก - (เดินไปใกล้โต๊ะมากขึ้น ทำเสียงอื้อๆดังขึ้น)
แม่ - จะเอาจานเหรอครับ(พร้อมชี้ที่จาน หรือจับที่จาน)
ลูก - ส่ายหน้าพร้อมร้องอื้อๆเสียงดัง
แม่ - อ๋อ ไม่ใช่จาน จะเอาช้อนเหรอ (พร้อมกับวานจานลง ไปจับช้อนแทน)

ไม่ว่าคุณแม่จะรู้หรือไม่รู้ ว่าลูกต้องการอะไรบนโต๊ะนั้น แม่ก็ต้องพยายามทำให้ลูกเชื่อ ว่าแม่พยายามจะช่วยให้ลูกได้ในสิ่งที่เค้าต้องการจริงๆ

เพียงแต่เพิ่มเทคนิคแกล้งงง แกล้งหยิบผิดเข้าไป เพื่อช่วยกระตุ้นสมองของลูก ให้มีการพยายามสื่อสารกับคนให้มากๆ

ลูก - มองที่ช้อน พร้อมร้องอื้อๆ พร้อมกับกระทืบเท้าและส่ายหน้า
แม่ - อ๋อ ไม่ใช่ช้อนๆ จะเอาอะไรน้า อ๋อ จะเอาทิชชู่ใช่มั้ย พร้อมหยิบกล่องทิชชู่
ลูก - ยื่นมือมาหยิบกล่องทิชชู่ พร้อมกับพยักหน้า หรือยิ้ม
แม่ - อ๋อ จะเอากล่องทิชชู่นี่เอง (จาน ช้อน กล่องทิชชู่ เค้าได้เรียนรู้ชื่อของสิ่งของไปหลายคำผ่านเทคนิคแกล้งงงและหยิบผิด แต่ยังพูดไม่ได้เท่านั้นเอง) ^^

ก็เป็นการสื่อสารกลับไปกลับมาที่ทีประโยชณ์แล้วครับ ยังไม่ต้องหวังผลให้ชี้ไปที่ของที่เค้าต้องการ ยังไม่ต้องหวังผลให้เค้าพูดชื่อสิ่งที่เค้าต้องการให้ได้

ผมเริ่มใช้หลักฟลอร์ไทม์ตั้งแต่น้องภูประมาณหนึ่งขวบแปดเดือน ช่วงแรกเล่นกับเค้าให้สนุกอย่างเดียวตามคำแนะนำของอาจารย์กิ่งแก้ว

เพราะพยายามสอนอะไรไปก็ไม่มีความหมายเลย มีแต่เครียดกับการหวังผลในเรื่องต่างๆ สุดท้ายก็ต้องใจเย็นๆ เล่นกับเค้ามากขึ้น มากขึ้น

เปลี่ยนกิจกรรมต่างๆที่เค้าสนใจคนเดียว เป็นสิ่งที่มีเราเข้าไปร่วมด้วย จนเค้าติดผมมากขึ้น สนใจผมมากขึ้น ไว้ใจผมมากขึ้น แล้วเค้าก็พยายามสื่อสารกับผมมากขึ้น

จนอาการและพฤติกรรมที่น่าห่วงต่างๆ ค่อยๆลดลงไปเรื่อยๆเอง โดยไม่ต้องไปเจาะจงแก้ไขอาการเหล่านั้นเลย
(ไม่ว่าจะเป็นเดินเขย่งเท้า สบัดมือ หมุนตัว ลงไปนอนดิ้นกับพื้น หรือพูดคนเดียว มองขอบประตูราวบันได ฯลฯ )

[Waraporn.2556]

ตอนนี้น้องยังไม่พยักหน้าตอบรับค่ะ แต่ส่ายหน้าไม่เอาเวลาที่เราให้ของที่เค้าไม่อยากได้ แต่สบตาดีขึ้นชอบแอบมอง เหล่ตามองว่าเราทำอะไรค่ะ ถ้าจะเอาอะไรใช้วิธีการมองของที่อยากได้ที่หยิบไม่ถึงแล้วมาจูงให้ไปเอาให้มากกว่า แต่ไม่ค่อยตื้อค่ะ แต่ถ้าเค้าหันหลังกลับ ถ้าเราเรียกว่าเอาอีกมั้ย เค้าจะหันกลับมา และเดินกลับมาหาใหม่ค่ะ

[not510tp]

นั้นแหละครับคุณแม่ ใช้เทคนิคแกล้งงง แกล้งหยิบผิดได้เลยครับ พยายามให้มีการสื่อสารกลับไปกลับมาหลายๆรอบที่สุดครับ

และสำคัญสุดช่วงนี้ เล่นกับเค้าให้สนุกครับ อะไรที่เค้าสนุกกับเรา อะไรที่เราเล่นกับเค้าแล้วเค้าสนุก เล่นไปครับ จนหมดแรงกันไปข้างนึงครับ ^^