ไม่เข้าใจน้อง

[tam]

น้องชอบเดินตลอดเวลานั่งกินข้าวยังไม่อิ่มก็ลุกเดิน และน้องชอบส่งเสียงดังแบบไม่ทราบสาเหตุ อยากร้องก็ร้อง เคยทำเป็นไม่สนใจน้องก็ยิ่งร้องดังอาละวาดเพิ่มขึ้น ตอนนี้น้องอายุ ๘ ปีแล้ว เข้าเรียนปกติอยู่ร่วมกับคนอื่นได้้ แต่เรียนไม่ได้เท่าเพื่อน แต่ทำงานเข้ากิจกรรมกับเพื่อนได้ เขียนได้ตามคำสั่ง อ่านไม่ได้ ตอนนี้ก็เล่นกับน้องให้สนุก ปรับ บอกอารมณ์ ทำโทษบ้างเวลาทำผิดมากมาก

[กิ่งแก้ว]

ไม่ทราบว่าคำถามคืออะไรคะ

อยากจะถามวิธีการแก้ปัญหาพฤติกรรม หรืออยากจะบอกเล่าถึงความหงุดหงิด กลุ้มใจ ที่น้องชอบเดินตลอดเวลา นั่งกินข้าวยังไม่อิ่มก็ลุกเดิน และน้องชอบส่งเสียงดังแบบไม่ทราบสาเหตุ อยากร้องก็ร้อง

หรืออยากจะแก้ปัญหาให้น้องรู้จักนั่งให้นาน ๆ จนกระทั่งผู้ดูแล "รู้สึกว่า" น้องอิ่มแล้ว สมควรลุกจากโต๊ะแล้ว รวมทั้งสมควรจะร้อง เฉพาะเวลาที่ผู้ดูแลเข้าใจสาเหตุ หรือไม่สมควรจะร้องเลย ควรจะพูดบอกกันดี ๆ

หรือว่าอยากเข้าใจ อยากช่วย อยากให้น้องสื่อสารบอกความรู้สึกที่อึดอัดคับข้องใจ พูดไม่ออก อธิบายไม่เป็น ถึงสิ่งที่รบกวนจนเขารู้สึกไม่เป็นสุข ต้องลุกเดิน ต้องส่งเสียง

สำหรับแนวทางฟลอร์ไทม์ ความเห็นที่ถูกต้อง ตรงความจริง และทัศนคติที่ถูกต้อง คือ กุญแจ ไขประตูสู่ความสำเร็จค่ะ

[tam]

ใช่ค่ะ อยากหาทางแก้ไขพฤติกรรมน้องค่ะ อยากแก้ไขปัญหาให้น้อง อยากเข้าใจ อยากช่วย อยากคุยกับน้องให้เข้าใจกัน ไม่ใช่การทำตามคำสั่งกันและกันเท่านั้น(คุยกันเป็นคำๆๆ)

[กิ่งแก้ว]

ถ้าอยากแก้พฤติกรรมของเด็ก

ประการแรก ต้องลืมปัญหาพฤติกรรมไปก่อน เลิกจับจ้อง เลิก "รู้สึก" เป็นทุกข์กับพฤติกรรม

เริ่มด้วยเล่นกันให้สนุก เล่นให้เด็กติดใจ ไว้วางใจ อยากอยู่ใกล้ อยากเล่นด้วย

เขียนสั้น ๆ ง่าย ๆ แต่ทำยากมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เคยชินที่จะเห็นพฤติกรรม "แปลกๆ" ปุ๊บ รู้สึกไม่ดีปั๊บ มานานหลายปี

แถมยังไม่รู้ว่าต้องเล่นให้สนุกทำไม มันเกี่ยวอะไรกันกับการที่เด็กลุกเดินไปมา กรีดร้องเป็นประจำ

ดังนั้น พร้อม ๆ กับการเล่นสนุก ก็ต้องศึกษาหาความรู้ไปด้วย

เขียนบรรยายตรงนี้ไม่ไหวหรอกค่ะ

สัมมาทิฐิ เป็นจุดเริ่มต้นที่สำคัญค่ะ

แค่ "อยากจะทำได้" แค่นั้น ยังไม่พอค่ะ