งงเรื่องเล่นสมมุติกับลูกค่ะ

[กิ่งแก้ว]

ใจตัวเองก็เหมือนกันค่ะ

ปรับได้ ก็แปลว่าปรับได้

ปรับไม่ได้ ก็แปลว่าปรับไม่ได้

ปรับได้เมื่อไร ก็เมื่อนั้น เหมือนกันค่ะ

[Nong_Pan]

ขอบพระคุณมากค่ะ อาจารย์กิ่งแก้วและคุณแม่น้องสายป่าน จะคอยเตือนสติและระวังใจตัวเองให้ดีค่ะ 2-3 วัน

ที่ผ่านมามีเรื่องใหม่มาเล่าให้ฟังค่ะ ดีใจปนไม่รุ็จะจัดการอย่างไรค่ะ ปัณณ์เริ่มพูดเรื่องโดนของตัวเองมั่งแล้วค่ะ

วันก่อนลูกมาเล่าให้แม่ฟังว่า เพื่อนเข้ามาจะฉีกงานของปัณณ์ ปัณณ์เลยยกเท้าให้แล้วพูดว่า (หยาบคายหน่อยนะคะ)

เข้ามาส้นตีนลอยแน่ ทันทีค่ะเพื่อนไปฟ้องครู ครูเรียกไปชำระความ ปัณณ์ก็บอกครูค่ะ เพื่อนจะฉีกงาน

เลยถูกทำโทษทั้งคู่ ลูกเล่าว่า ปัณณ์ผิด อย่างเดียวคือพูดคำหยาบ เลยโดนคัดนิดเดียว

เพื่อนแกล้งคนอื่น โดนคัดเยอะกว่าปัณณ์ แม่ก็ถามลูกค่ะ พูดอย่างนั้นรู้สึกอย่างไร เขาก็บอกโกรธ

จะมาฉีกงานเขา (พิมพ์ไปๆนึกขึ้นได้แม่ไม่ได้ช่วยลูกคิดเลยว่าจทำะยังงัยได้อีก ถึงจะไม่โดนทำโทษ)

อีกเรื่องค่ะสดๆร้อนๆ ลูกเล่าให้ฟังว่าเดินๆอยู่ตอนเช้าในห้องเพื่อนคนเดิมเข้ามาเตะลูกแล้วเหวี่ยงเขาล้ม จนเจ็บเข่า

ลูกเลยบอกว่าแน่จริงมาต่อยกันตอนกลางวัน แล้วเขาก็เตะต่อยกับเพื่อนตอนกลางวัน ลูกเตะหน้าเพื่อนแบบใส่รองเท้าด้วย

จนเพื่อนล้มแล้วเขาก็ต่อยๆเพื่อน ทำท่าให้ดูด้วยค่ะ แม่ก็ถามลูกรู้สึกยังงัยทำไม ลูกบอกโกรธค่ะ ฯลฯ

แต่แม่สงสัยค่ะว่าช่วงแรกเพื่อนเตะคงจะจริง น้องคนนั้นตัวร้ายของห้องค่ะ แต่ช่วงหลังไม่แน่ใจค่ะ

แต่คุยเท่าไรก็ยังเป๊ะไม่หลุดเลยค่ะ ว่าเป็นเรื่องจริงหรือสมมุติ ถ้าเป็นเรื่องจริงควรปล่อยให้ลูกผู้ชายจัดการตามแบบของเขา

ดีไหมคะ แล้วถ้าเป็นสมมุติควรเตือนให้รู้ตัวแบบไหนดีคะ อีกเรื่องเรื่องโกรธแม่ค่ะ แม่ห้ามไม่ให้ลูกขยี้ตา (ลูกตาอักเสบบ่อยมาก)

เสียงเข้ม ห้ามจริงจัง ลูกมองหน้าแม่แล้วร้องไห้ บอกเสียใจ แม่ก็ปลอบค่ะ แต่ก็บอกค่ะห้ามขยี้ตา เสร็จแล้ว

ไปกินข้าว ลูกอยากกินยำกุ้งแห้ง ก็ตักให้ไป แต่คำไหนไม่บอกก็ตักอย่างอื่นให้ ลูกก็จะกินยำ แม่ก็ อ้าวไม่รู้นี่น่า

อะๆๆ ก็ตักให้ ก็ตักให้ ยื้อๆจนลูกเสียงดัง ฮื้อจะกินยำกุ้งแห้ง แม่ก็อ้าว เป็นไร ลูกบอกโกรธ แม่ถามเรื่องอะไร

ลูกบอกแม่ไม่ให้ขยี้ตา แม่ก็ถามค่ะ เรื่องอะไรอีกไหม ลูกบอกแม่ไม่ยอมตักยำกุ้งแห้งให้ แม่ก็ ทำนิ้วเป็นคนเดิน

แม่มาแล้วจัดการแม่ไหม ลูกหยิบกล่องทิชชู่มาวาง แล้วบอกผลักแม่ตกนำ้ แม่ก็โอยๆ ตุ๋มๆๆ ซักพัก ก็บอกโชคดี

มีคนช่วยไว้ได้ ลูกหยิบกล่องทิชชู่แล้วบอกปาบ่อน้ำใส่แม่ แม่เตือนค่ะ บ่อน้ำปาไม่ได้ ลูกเลยผลักแม่ไปตก

บ่อน้ำในป่าช้า มีผีมาจะจับแม่กิน แม่ล้อมวงร้องวงเพลง ทำพิธีจะจับแม่กิน แล้วลูก็ร้องเพลงค่ะ(เพลงที่เขาจะทำพิธีค่ะ)

เวลาหมดพอดีค่ะ ที่สงสัยคือถ้าเล่นกันต่อก็ไหลไปเรื่อยๆ ไม่ถือว่าลูกเปลี่ยนเรื่องใช่ไหมคะ

[กิ่งแก้ว]

ลูกผู้ชาย หรือลูกผู้หญิง

กติกา ของฟลอร์ไทม์ ก็เหมือนกัน คือ ห้ามทำร้ายร่างกาย พอโตขึ้นก็เพิ่มห้ามทำร้ายจิตใจ

วิธีจัดการกับเพื่อนตัวแสบมีหลายวิธี ไม่จำเป็นต้องเลือกการใช้กำลังค่ะ

เรื่องขยี้ตา อาจจะลองเตือนเบา ๆ ก่อน และค่อย ๆ เพิ่มระดับความแรง แต่ถ้าเห็นว่าจะอันตราย ก็เข้าห้ามได้เลยค่ะ

ส่วนตอนที่บอกโกรธแม่ เมื่อพูดกันในชีวิตจริงได้แล้ว ไม่จำเป็นต้องดึงลงไปเล่นในระดับจินตนาการค่ะ

อาจจะลองคุยระดมความเห็นเรื่องวิธีการที่จะทำให้หายโกรธกัน

โดยมุ่งหวังกระบวนการคิด ไม่มุ่งหวังให้หายโกรธโดยเร็วค่ะ

[Nong_Pan]

สวัสดีค่ะอาจารย์กิ่งแก้ว คราวนี้คุณพ่อฝากถามค่ะว่า บางครั้งเล่นๆยื้อๆตื้อๆกันไป ลูกเล่นก็ต่อได้เรื่อยๆค่ะ ถึงแม้ว่าจะเริ่มๆฉายแววเหมือนกันค่ะว่า เริ่มมีหงุดหงิด แต่ พอทักว่า. หงุดหงิดเหรอ เท่านั้นแหละ ของขึ้นทันที คุณพ่อเลยอยากทราบค่ะว่า ยื้อไปเรื่อยๆ ไม่ต้องทัก เอาให้นานๆไว้ หรือควรทักให้รับรู้อารมณ์คะ เช่นนะคะ ลูกอยากเล่าเรื่องศรีธนญชัยให้ฟัง พ่อก็อยากฟังๆนะ แต่ขออาบน้ำก่อน ลูกก็ฟังก่อนๆพ่อก็ โน่นนี่ไปเรื่อย ลูกพูดได้หน่อยพ่อก็ขัดมั่ง ถามมั่ง บางทีลูกพูดถึงนกเอี้ยงในเรื่อง ในเรื่อง พ่อก็นกแก้วไม่ใช่เหรอ นกตัวแค่ไหน ลูกก็แย้งกันไปมา นำ้เสียงลูกเริ่มหงุดหงิด พอแม่ทักว่าหงุดหงิดเหรอลูก เท่านั้นแหละ ลูกโวยวายบอกว่า ก็พ่อถามโน่นถามนี่อยู่นั่นแหละ เมื่อไรจะได้เล่าล่ะ แบบเน้ียค่ะ อีกเรื่องค่ะ ลูกเล่นสมมุติเป็นตัวเอง ปราบเพื่อนเกเรที่รังแกเพื่อนๆคนอื่นๆ เขาชอบค่ะ เล่นหลายครั้งแล้ว เขาปราบเพื่อนเกเรโดยการเตะมั่ง ต่อยมั่ง คราวนี้พอถึงชีวิตจริงค่ะ เพื่อนเกเรคนนี้แย่งของเขา ถุยน้ำลายใส่เขา เตะเขาผลักเขาเดิมลูกกลัวคนนี้นะคะ แต่ตอนนี้ เขาสู้ค่ะเพราะเขาบอกว่าเขาโกรธ (เคยเล่าในเวบแล้วค่ะ) เขาบอกแม่ว่าไม่กลัวแล้ว เขาบอกว่าเขาเอา เหตุการณ์ในสมมุติไปใช้ในเหตุการณ์นั้นๆได้ แต่ลูกก็บอกว่าแต่เพื่อนคนนี้ก็ไม่ชอบลูก ลูกถูกฟ้องครูบ่อยและโดนทำโทษ ก็เข้าทางค่ะ คุยกันว่านั่นซี ทำแล้วมันหายโกรธ แต่ถูกทำโทษเนอะ มีวิธีอื่นไหมที่ทำให้ลูกหายโกรธ. ลูกก็บอกค่ะว่าฟ้องครูว่าเพื่อนแกล้ง ตอนนี้แม่ก็เข้าใจและมีกำลังใจเพิ่มมากขึ้นที่สมมุติช่วยลดความกลัวได้ แต่ต้องทำอย่างไรไหมคะกับการเล่นสมมุติเตะต่อยเพื่อน เพราะดูแล้วคงเล่นต่ออีกหลายรอบค่ะ

[กิ่งแก้ว]

ที่ไปแหย่ลูกน่ะต้องการอะไรคะ

ถ้าต้องการให้เขาบอกชื่อความรู้สึกและสาเหตุได้ เขาก็ทำได้แล้วไม่ใช่เหรอคะ

หรือว่ากะให้เขาไม่โมโห เวลาถูกยั่ว

ลองคิดดูนะคะ คนเรา เวลาอยากพูด อยากเล่าอะไร แล้วมีคนขัดคอตลอดน่ะ มันน่าหงุดหงิดจริงไหม

การเล่นสมมุตินั้น ไม่ได้เอาไว้ใช้ลดความกลัวโดยตรง

คนเราจะไม่กลัว เมื่อรู้ว่าแก้ปัญหาได้ มีปัญหาอะไร มีทางแก้ไข

โดยการพูดคุย ระดมความคิดกันล่วงหน้า แล้วเมื่อไปปฏิบัติ ได้ผล จึงจะมั่นใจ หายกลัว

ส่วนการเล่นสมมุติของเขา ใช้ระบายอารมณ์

ก็ให้เขาเล่นไป ตราบที่เขาพอใจ

แต่ว่าก็ว่าเถอะ ทำไมดิฉันรู้สึกว่าการทำฟลอร์ไทม์ช่วงนี้ของพ่อแม่น้องปันหวังผลลัพท์มากกว่าปกตินะคะ

เห็นวิกฤต หรือโอกาส มากกว่ากันคะ

[สายป่าน]

555
คุณแม่คะ พอคุณแม่ทักน้องว่าหงุดหงิดเหรอ แล้วน้องก็รับเลยว่าหงุดหงิด
ลืมเรื่องนี้ไปแล้วเหรอ ว่าพอมีคนรับรู้อารมณ์ เข้าใจอารมณ์เรา สะท้อนอารมณ์เราได้ถูก
เราก็อยากระบายให้คนที่เข้าใจเราได้รู้ไง
เอาเป็นว่า ที่คุณแม่กังวลน่ะ ไม่ใช่คุณแม่เจอปัญหาแบบนี้คนเดียวหรอกค่ะ
มีเพื่อนน่า เราคล้ายกันค่ะ
สู้ๆ
ว่าแต่ว่า คุณ krongkarn คะ น่าจะประสบการณ์คล้ายกัน มาช่วยกันแชร์หน่อยไหมคะ

[สายป่าน]

แล้วก็เรื่องสมมติเตะต่อยน่ะค่ะ จะมาซ้ำๆ จนกว่าเขาจะพอใจ หรือว่าหาทางจัดการด้วยวิธีอื่นได้
เดี๋ยวพอเขามีวิธีการจัดการด้วยวิธีอื่นนะคะ คุณแม่ก็จะต้องฟังวิธีที่เขาเต็มใจนำเสนอ ไปอีกพักใหญ่น่ะค่ะ
พอมีวิธีการหลากหลาย ก็จะมาคุยกันว่าจะใช้วิธีไหนดี แล้วต้องทำใจนะคะ ว่าวิธีที่เขาเลือกอาจไม่ถูกใจเรา
ไม่ถูกใจ ทั้งในแง่ความถูกต้อง ความเป็นไปได้ กฎ กติกา มารยาท ฯลฯ แต่หนูจะเลือกวิธีนี้อ่ะ
พอเราเล็งผลลัพท์ ตะล่อมเข้าหาวิธีที่เราอยากให้เลือก ก็จะมีกรณีความเห็นไม่ตรงกัน เกิดขึ้นได้ค่ะ
พอถึงจุดนี้ทีไร ก็ไปไม่เป็นเหมือนกันค่ะ ว่าระหว่างถูกต้องในสายตาแม่ กับถูกใจหนู จะเอาไงกันดี

[kroopob]

ชอบๆ ๆ ชอบ
ชอบที่แม่สายป่านตอบ
ว่าไปก็เพิ่งรู้ตัวว่าชิน facebook เหมือนกัน ตอนที่เมื่อกี้มองปุ่มกด like !
ฮ่า ฮ่า ฮ่า

[krongkan]

แหม ว่าจะแอบอ่านเงียบๆ สักหน่อย แม่สายป่านชู้ทลูกให้ขนาดนี้ 555

เรื่องอารมณ์ด้านลบต่างๆ ที่พอเวลาสะกิดแล้วมันโดนเขา เขาก็จะพรั่งพรูออกมาแหละค่ะ โดยส่วนตัว
ก็จะปล่อยให้เขาวีนให้เต็มที่ รับรู้อารมณ์กันไป พูดคุยว่าต้องทำไงดี บนพื้นฐานความเข้าใจทั้งหลักการ
และวิธีการตามพัฒนาการขั้นต่างๆ ของ FT แต่ก็ยังไม่ได้แบบ 100% หรอกนะคะ ฝึกกันไปเรื่อยๆ
กลับรู้สึกชอบซะอีกเวลาที่เขาวีนแรงๆ เพราะเสียงเขาจะดังขึ้น ดังขึ้น มั่นใจขึ้น จากที่เมื่อก่อนเสียงเบาๆ
คนที่ไม่เข้าใจ FT ก็มองเราแปลกๆ นะคะ ว่าบ้านนี้แปลกดี เราก็ก้มหน้าก้มตาทำต่อไปค่ะ ขยายอารมณ์
อยากระบายของเขาให้เต็มที่ค่ะ

ซึ่งจริงๆ แล้วเมื่อก่อนก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าถ้าเป็นแบบนี้ต้องทำอย่างไรเหมือนแม่น้องปัณณ์เดี๊ยเลยค่ะ
แต่ด้วยความที่ชอบลักจำจากสิ่งที่คุณหมอตอบในกระทู้ต่างๆ ก็ทำให้รู้ว่าที่ให้ตื้อให้ยื้อให้สะท้อนอารมณ์
ก็เพื่อให้เขารู้จักอารมณ์ รู้สาเหตุ พอได้แล้วก็ไม่จำเป็นต้องทำตลอดเวลา เอาเฉพาะเวลาที่เราอยากรู้จริงๆ
ส่วนเวลาอื่นๆ ก็เลี้ยงดูเขาเหมือนเลี้ยงดูเด็กธรรมดาๆ คนหนึ่งแหละค่ะ เขาอยากเล่าอะไรก็ไหลไปตามน้ำ
พูดคุยสอบถามแบบอยากรู้จริงๆ สนุกไปกับเรื่องที่เขาเล่า ถามเวลาที่อยากรู้จริงๆ แบบเป็นมิตรที่ไม่ได้
เหมือนขัดคอ เหมือนแหย่แกล้งเขาน่ะค่ะ จะว่าไปก็คือการขยายอารมณ์อยากเล่าของเขาให้กว้างออกไปๆ
น่ะค่ะ ซึ่งคุณแม่น้องปัณณ์ทำได้อยู่แล้ว น้องปัณณ์ยังเล่าเรื่องเก่งกว่าปุนตั้งเยอะ รายนั้น ยังไม่มีเล่นสมมติ
เตะต่อยเลยค่ะ มีแต่ปล่อยพลัง ยิง หรือ สู้กันซึ่งๆ หน้า แต่ก็ปล่อยเล่นไปค่ะ เล่นเท่าที่เขาต้องการ
อย่างที่คุณหมอเคยบอกนะคะว่าไม่ได้ต้องการให้เล่นสมมติเก่ง แต่ถ้าเล่นได้เก่งได้หลากหลายก็บอกอะไร
เราเยอะเหมือนกันว่าขณะนี้ลูกเราคิดอะไร ก้าวหน้าไปถึงไหน ตัวเองก็ยังไม่เก่งขนาดจับได้หรอกค่ะว่า
ตอนนี้เขาเล่นแบบนี้แปลว่าอะไร ได้แต่คาดเดาแล้วก็เฉยๆ เล่นต่อ ไม่ทำตัวเป็นนักวิเคราะห์หรือนักจิตวิทยา
ซึ่งจริงๆ แล้วการบอกตัวเองแบบนี้เป็นกุศโลบายให้เราไม่คาดหวังค่ะ เราก็จะสบายๆ ไปเรื่อยๆ วันหนึ่งเราก็จะ
จับเคล็ดวิชาได้ค่ะ

สรุปว่าทำไปเรื่อยๆ ค่ะ ขยายอารมณ์ทุกอย่างที่ลูกเผยออกมาให้ยิ่งใหญ่ บนพื้นฐานการเลี้ยงดูเด็กปกติ จะว่าไป
FT นี่สุดยอดศิลปะเลยนะคะ ต้องเขย่า ต้องชั่ง ต้องตวง ต้องวัด ด้วยไม้บรรทัดที่เป็นมาตรฐาน ซึ่งคุณหมอนี่แหละค่ะ
สุดยอด ก็เก็บเอาเคล็ดวิชาที่คุณหมอคอยพร่ำบอกนี่แหละค่ะมาหล่อหลอมตัวเอง พยายามทำตัวเองให้ได้มาตรฐาน
ยากค่ะ แต่สนุกดี ระหว่างนี้ก็อย่าลืมพาออกเผชิญโลกด้วยนะคะ เพราะหลังจากที่อ่านกระทู้ที่คุณพ่อคุณแม่น้องอินเตอร์
และที่คุณหมอเคยแนะนำให้คุณพ่อคุณแม่ท่านอื่นที่เข้าใจ FT ระดับหนึ่งแล้ว และพร้อมที่จะรับมือเรื่องอื่นได้ทำ
ดิฉันก็พาไปเลยค่ะ หาโอกาสพาไปเรื่อยๆ เห็นได้ชัดเลยค่ะว่าลูกมั่นใจขึ้น กล้าขึ้น อันนี้สำหรับลูกทุกคนเลยนะคะ
ดีขึ้นหมดเลยค่ะ ที่เล่ามานี่ก็ต้องบอกก่อนนะคะว่าดิฉันเองก็ยังไม่เก่งค่ะ ยังต้องฝึกตัวเอง ยังวางแผนอยู่ทุกวันว่าจะ
ทำอะไร วันทั้งวันนอกเหนือเวลางานก็คิดแต่เรื่องลูกค่ะ จะพาไปนั่นไปนี่ ออกกำลังกายอะไร เล่นสมมตินี่ไม่ได้กำหนด
เรื่องราวค่ะ แต่บอกตัวเองแค่พยายามเล่นให้ได้ทุกวัน นิดๆ หน่อยๆ ก็ยังดี ตอนนี้ก็พาไปเรียนว่ายน้ำค่ะ ตอนแรก
กังวลเหมือนกันว่าลูกจะไหวไหมแต่ตัวเขาเองโอเคอยากเรียน เราก็ไม่ได้บอกครูว่าอะไรบอกแต่ว่าขี้กลัวนิดหน่อย
ผ่านไป 2 วัน ลูกดูมั่นใจขึ้นนะคะ ดูสนุกและพร้อมเรียนรู้ ก็ดีใจค่ะว่าลูกก้าวหน้าขึ้นอีก แรงใจมาอีกเพียบค่ะ
ขอให้สนุกกับการทำ FT ค่ะ

ปล ไม่เข้าใจอะไรก็ถามเถอะค่ะ คุณหมอท่านช่วยตอบช่วยจัดเส้นทางให้เดินตรง จะว่าไปดิฉันเองก็ได้เรียนรู้อะไร
มากมายจากกระทู้แม่น้องปัณณ์นี่แหละค่ะ อิอิอิ เป็นกำลังใจค่ะ

[jeeraporn]

ลองชวนไปอาบน้ำในเครื่องซักผ้าดูซิคะ(แบบฝาเปิดด้านบน)เพราะลองชวนลูกชายทำดูแล้วเห็นลูกสนุกมาก