www.floortimethailand.com

ตอนนี้น้องปุญญ์ อายุ 2 ขวบ8เดือนคะ อาการของน้องก่อนทำที่จะมาพบคุณหมอคือ เรียกไม่หัน ไม่สบตาไม่สนใจคนอื่น พาน้องไปห้างก็จะวิ่งแบบไร้จุดหมาย พูดแบบท่องไม่เข้าใจการสื่อสาร ไม่เข้าใจภาษาไม่สนใจเด็กวัยเดียวกัน บอกความต้องการไม่ได้ น้องทำฟลอร์ไทม์ มาได้ 7 เดือน อาการหลังทำฟลอร์ไทม์ ก็ดีขึ้นสดชื่นขึ้นมาบ้างคะ มีสบตาบ้างนิดๆ แต่ว่าอาการอย่างอื่นก็ยังเมือนเดิมอยู่ เพราะคุณแม่ไม่ค่อยเข้าใจเทคนิคในการเล่นกับน้องและเวลาที่ไม่ลงตัว อาศัยเล่นสนุกให้น้องติดใจไว้ก่อน แต่หลังจากที่คุณแม่ได้ไปอบรมกับคุณหมอกิ่งแก้ว และครูพบ ก็เริ่มเข้าใจและจริงจังในการเล่นกับน้อง ฝึกน้องมาได้ 2 อาทิตย์ สิ่งที่ได้น้องสบตา บางครั้งเรียกแม่โดยไม่ใช่จากการจำ ออกจากบ้านต้องรอให้จับมือก่อน พูดทวนคำ รู้จักของมากชนิดขึ้น ไม่ต้องใส่แพมเพิร์ส บอกรู้เรื่องขึ้น นิ่งกว่าเมื่อก่อน น้องเริ่มแสดงอารมณ์ดีใจ ชอบ หรือโกรธรวมถึงแสดงสีหน้าชัดขึ้น แต่ปัญหาของการฝึกคือเวลาที่คุณแม่เล่นกับน้อง เวลาที่จะตื้อยื้อแย่งของกับน้องพอบอกจะเอาน้องให้เลยแล้วน้องก็ไปเล่นอย่างอื่นทั้งที่เป็นของที่น้องสนใจ มุกเลยแป๊กไปไม่ได้ ต้องมาเริ่มตั้งหลักใหม่ทุกครั้งการฝึกน้องจากดูจากซีดี อ่านจากหนังสือดูง่าย แต่ทำเข้าจริงๆไม่ง่ายเลยยากมาก แต่ก็จะไม่ท้อคะ อยากจะขอคำแนะนำจากคุณหมอคะถึงแนวทางการฝึกน้องว่ามีตรงไหนที่ยังต้องเพิ่มคะคุณหมอ ขอบคุณคุณหมอมากคะ

หากเป็นไปได้ แนะนำให้พาลูกไปพบนักบำบัดที่ทำฟลอร์ไทม์เป็น (ดูรายชื่อในทำเนียบ) เพื่อจะได้ช่วยดูเทคนิคให้ค่ะ

การพบคนที่ทำเป็น จะช่วยย่นระยะเวลาการเรียนรู้ได้มาก ลูกยังเล็ก หากเดินตรงทางตั้งแต่ต้น จะถึงเป้าหมายได้เร็วกว่ามากค่ะ

การเห็นด้วยตา จะช่วยให้เข้าใจได้ดีกว่าอ่านหนังสือเพียงอย่างเดียวค่ะ

ตอนนี้น้องปุญฝึกกับ ครูนี ที่รพ.เซนเมรี่คะ คือตอนนี้สามารถเล่นตื้อยื้อได้นานขึ้นมากสุดประมาณ70 วงรอบแต่อยากถามอาจารย์หมอเรื่องการพูดทวนคำคะ คือที่ตอนนี้ชัดที่สุดคือน้องปุญพูดทวนคำบ่อยขึ้น คุณแม่ควรจะต้องฝึกน้องแบบไหนดีคะ ตอนนี้น้องเริ่มบอกปฏิเสธได้ด้วยคะ คือจะพาออกไปเหยียบพื้นดินเค้าบอกว่า ไม่เอาๆ หรือ ไม่ชอบ จะกิน หิวนม รบกวน อาจารย์หมอด้วยคะ

พูดอะไรมา ก็ให้ผลตามนั้นค่ะ

ถ้าเราให้ตัวเลือกที่คาดว่าน่าจะถูกอยู่ข้างหน้า และตัวเลือกที่คาดว่าน่าจะผิดอยู่ข้างหลัง ถ้าเขาพูดตาม เขาก็จะได้คำหลังค่ะ

เช่น เราเดาว่าเขาอยากไปข้างนอก เราก้ให้ตัวเลือกว่า "จะไป หรือจะอยู่บ้าน" ถ้าทวนคำ เราก็ทำท่าเก็บของเตรียมเข้าบ้าน เดี๋ยวเขาก็เอะใจค่ะ

ปัญหาที่อยากถามคุณแม่ ก็คือ "เดี๋ยวนี้เขาพูดทวนคำมากขึ้น" แปลว่าอะไรคะ ก่อนหน้านี้ ไม่พูดอะไรเลย ตอนนี้พูดทวนคำ หรือก่อนหน้านี้พูดได้ตรงตามความต้องการ แต่ตอนนี้ พูดทวนคำ...ขอเคลียร์ให้ชัดก่อนค่ะ

คือเมื่อก่อนน้องปุญจะพูดแบบนกแก้ว นกขุนทองคะ อาจารย์หมอ จำมาจากการดูทีวีบ้าง ฟังเพลงบ้าง แต่พูดคนเดียวแบบไม่เข้าใจความหมาย ไม่เข้าใจภาษา ที่สำคัญน้องไม่นิ่ง และไม่ฟังคำบอกของแม่เลยคะ หลังทำฟลอไทม์น้องทำตามคำบอกได้ เล่นเรื่องเดียวกันได้ เช่น เล่นตะโกนในโอ่งน้ำ ให้เสียงมันก้องดังๆ เปลี่ยนกันตะโกน ห้ามในสิ่งที่อันตรายได้ เช่น เล่นมีดไม่ได้เดี๋ยวมันจะบาดมือนะ น้องก็จะเข้าใจคะ และน้องยัง เล่นกับเด็กวัยเดียวกันไม่ได้คะ ตรงนี้แม่ยังไม่รูจะทำแบบไหนดีคะ

ถามว่า สิ่งที่แม่ต้องทำ คือ อะไร ?

คำตอบ คือ ศึกษาเรื่องพัฒนาการของลูกให้กระจ่าง

เพื่อจะได้ยินดีในพัฒนาการที่ก้าวหน้าของลูก เพื่อจะได้ไม่ทุกข์ใจกับ "การพูดตาม"

ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้เขาพูดเป็นนกแก้วนกขุนทอง พูดกับคุณแม่มั่ง พูดคนเดียวมั่ง

แต่วันนี้เขาพูดกับคุณแม่แล้ว เพี่ยงแต่ถ้อยคำที่ใช้ ยังเป็นการพูดตาม อันเป็นพัฒนาการเช่นเดียวกับเด็กปกติ

เรื่องที่สอง คือ พัฒนาเขาให้ตรงกับระดับพัฒนาการ และอย่าเห็นคุณค่าของการยอมทำตามคำสั่งให้มากมายนัก

หาไม่แล้ว จะเพลิดเพลินไปกับการที่ลูกทำตามคำสั่งได้มากมาย ไม่อยากได้หุ่นยนต์ ไม่ใช่หรือ ?

ในการส่งเสริมพัฒนาการให้เหมาะสม เราคงไม่เพลินกับการสลับการตะโกนลงโอ่งน้ำ เพราะเป็นการเล่นระดับ 1-2 แต่ต้องปรับเปลี่ยนให้การตะโกนกันลงโอ่งน้ำ ให้มีการคิดแก้ปัญหา และการสื่อสาร โดยการตื๊อ ยื๊อและวางอุปสรรค ก่อนที่จะได้ตะโกน

โดยสรุป ก็ คือ ความเข้าใจในพัฒนาการของลูก และตั้งใจทุ่มเทใช้เวลาคุณภาพกับลูก โดยอยู่กับปัจจุบันของเขา คือคำตอบของการนำพาลูกสู่ความสำเร็จค่ะ

เรื่องเล่นกับเด็กอื่น...ยังไม่ถึงเวลาค่ะ

ตั้งสติและค่อย ๆ คิดนะคะ

ขอบคุณมากคะ อาจารย์หมอกิ่งแก้ว แต่มีอีกเรื่องคะ บางทีน้องปุญเวลาที่เล่นกันคุณแม่มีพูดภาษาต่างดาวด้วย คือขณะที่คุณแม่ทำฟลอไทม์กับน้อง บางทีมีหลุด น้องจะพูดเรื่อยเปื่อย เช่น สะพานสูงๆ สะพานใหญ่ๆ ปลาโลมากระโดดๆตุ้มๆ เลย ซึ่งที่พูดไม่ตรงกับสถานะการณ์เลยคะ แบบนี้จะมีวิธีเล่นกับลูกอย่างไรดีคะ

หากคำว่าหลุด หมายถึงหลุดจากการสื่อสารด้วยภาษาพูด แต่คุณแม่ยังรู้สึกว่าลูกสื่อสารกับคุณแม่ด้วยภาษากาย ก็สื่อสารกับเขาด้วยภาษากาย

หากหลุดหมายถึงหลุดการสื่อสาร ก็ดูว่าเขายัง"รับรู้" ถึงตัวคุณแม่ หรือเปล่า ถ้ายังรับรู้ ก็กระตุ้น สะกิด ให้เขาสื่อสารต่อ

หลากหลุดเข้าโลกส่วนตัวไปแล้ว ก็กติกาเดิมค่ะ เปลี่ยนสิ่งที่เขาทำอยู่ เป็นทำกันสองคน เขาพูด ก็พูดด้วย เขาเดิน ก็เดินตาม

ถ้าได้เห็นผู้ชำนาญทำให้ดูสักครั้ง จะง่ายกว่าการอ่านคำตอบที่เป็นตัวหนังสือนะคะ

เพราะการเปลี่ยนเปลี่ยนแปลงของเด็กมันเกิดขึ้นเป็นเสี้ยววินาที มัวแต่คิด มันไม่ทัน

สำหรับมือใหม่ เล่นให้เยอะไว้เถอะค่ะ ช่วงหลุด บางทีต้องปล่อยหลุดไปบ้าง เมื่อไรตัวเองชำนาญ ค่อยคิดจะเกี่ยวให้ติดทุกชั่วขณะนะคะ

เรียนอาจารย์หมอกิ่งแก้วคะ
ก่อนอื่นดิฉันต้องขอขอบคุณคำแนะนำดีๆจากอาจารย์คะ ตลอดระยะเวลาที่ห่างหายไป ดิฉันตั้งใจทำฟลอไทม์ เน้นเรื่อง เล่นให้สนุก และเติมเต็มเรื่อง รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส รวมถึงการทำงานอารมณ์ ผลที่ได้ น้องปุญ จดจ่อได้นานขึ้น แสดงออกทางสีหน้าได้ดีกว่าเมื่อก่อน ไม่ต้องใส่แพมเพิร์ส เวลาปวดอึ หรือปวดฉี่ ก็จะแสดงออกมาเป็นเสียง ฉี่ๆ หรือ
อือ อึ เมื่อก่อนไม่สามารถบอกอะไรได้เลย ส่วนเรื่องพูดตามก็บ่อยขึ้นคะ ออกเสียงชัดขึ้นแต่ก็ยัง พูดไม่ตรงความหมายมากกว่า ครู...จึงให้เพิ่มเรื่องภาษากายให้มากขึ้นและต้องมาสดุดกับเรื่องใหม่นี่ละคะ มีข้อสงสัยอยากเรียนถามอาจารย์หมอคะ
1/ ถึงน้องจะนิ่ง และจดจ่อได้นานกว่าเมื่อก่อน แต่น้องไม่ยอมสบตาแม่เลยคะ ได้แค่แป๊บๆ ดิฉันลอง หลายวิธี เล่นระดับเดียวกัน หรือประคองแก้มเวลาคุยกัน นอนคุยกัน แต่ยังคงไม่ได้ผลคะ
2/ เล่นกับน้อง เวลาที่น้องดีใจ จะหัวเราะไม่หยุด หัวใจน้องเต้นแรงคะ ดิฉันต้องหยุดเล่นก่อน เพื่อหยุดอาการดีใจของน้องและบอกความรู้สึกน้องขณะนั้น ดิฉันปฎิบัติถูกต้องไหมคะ หรือดิฉันควรทำอย่างไรดี ทุกครั้งที่เกิดแบบนี้ขึ้นดิฉันจะตกใจคะ
ดิฉันจึงเรียนถามจากอาจารย์หมอเพียงเท่านี้คะ ทราบ จากบร์อด ถาม ตอบ ถึงปัญหาสุขภาพเรื่องเสียง ของอาจารย์หมอขอให้แข็งแรง และหายโดยเร็วไวด้วยนะคะ
ขอบพระคุณอาจารย์หมอมากคะ

ข้อ 1 และข้อ 2 เป็นเหตุผลซึ่งกันและกันค่ะ

ในเมื่อเล่นสนุก คุณแม่ยังกังวล กลัวลูกหัวใจเต้นแรง พอลูกหัวเราะ คุณแม่ก็เบรคการเล่น มันก็ไปไม่ถึงไหน จริงไหม

พัฒนาการเรื่องอารมณ์เป็นอย่างนี้ ทุกอารมณ์ที่เพิ่งมาใหม่ จะมาเวอร์ทุกอารมณ์ รวมทั้งอารมณ์สนุกด้วย

เราจะกลัวเรื่องใจเต้นแรง หากเด็กเป็นโรคหัวใจ

หากหัวใจเขาไม่ได้เป็นอะไร วิ่งได้นาน ๆ กระโดดได้

ไม่มีใครเป็นอะไรหรอกค่ะ

ธรรมชาติของเด็กออทิสติกน่ะ หากเกิดอะไรไม่สบายกับตัวเขา เขาปิดสวิสท์ตัวเองก่อนผู้ใหญ่เสียอีก ก็แบบที่เขาทำมาโดยตลอดก่อนหน้านี้ค่ะ

หมอเองเพิ่งเคยได้ยิน การหยุดเล่นเพราะเหตุผลนี้เหมือนกัน

ที่เคยมีประปราย เพราะทนดูลูกหัวเราะไม่ได้ เพราะเด็กตัวโต เวลาเขาหัวเราะเหมือนเด็กเล็ก พ่อแม่รับไม่ได้.

เมื่อเล่นไม่สนุก ไม่น่าสนใจ ขัดใจกัน ก็ไม่อยากมองค่ะ.